Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει έλθει στην επικαιρότητα με ιδιαίτερη έμφαση το δραματικό πρόβλημα της υποστελέχωσης των μονάδων υγείας του νομού μας.

Από τη Ρόδο έως την Κάρπαθο, τη Σύμη και το νησί μας οι ελλείψεις σε προσωπικό έχουν ως αποτέλεσμα τα κλειστά εργαστήρια και χειρουργεία και οδυνηρή ταλαιπωρία πασχόντων συνανθρώπων μας. Ο διοικητής του νοσοκομείου Ρόδου παραιτήθηκε, στο νησί μας έγινε κατάληψη του Κέντρου Υγείας, στη Βουλή έγινε συνεδρίαση της αρμόδιας διαρκούς επιτροπής, οι δήμαρχοι διαμαρτύρονται, αλλά τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει.

Αντίθετα, οι ιθύνοντες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα οξύτατα προβλήματα με εμβαλωματικού χαρακτήρα λύσεις, οι οποίες λίγο έλειψε να οδηγήσουν σε αντιπαράθεση όμορους νησιωτικούς δήμους και τους κατοίκους τους. Τα όσα έγιναν μετά την απόφαση για ολιγοήμερη μετακίνηση του μοναδικού παιδιάτρου του Κ.Υ.-Κ.Θ. Λέρου στην Πάτμο προκαλούν κλαυσίγελο.

Ποια είναι η αιτία του προβλήματος;

Προσωπικά έχουμε την αίσθηση ότι η στόχευσή μας πρέπει να είναι προς διαφορετική κατεύθυνση, η οποία θα προκύψει αφού διαγνωσθεί η βαθύτερη αιτία των χρονίων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας στην περιοχή μας.

Κατά την άποψή μας όλα ξεκινούν από το λανθασμένο σύστημα πρόσληψης και διαχείρισης του προσωπικού του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Για να γίνει αντιληπτό αυτό, ας αναλογιστούμε το σύστημα πρόσληψης και διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού του Υπουργείου Παιδείας. Όλο το εκπαιδευτικό δυναμικό της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διορίζεται και υπάγεται στο  Υπουργείο Παιδείας και όχι σε κάποια συγκεκριμένη διεύθυνση εκπαίδευσης ή σχολείο.

Κάθε ενδιαφερόμενος να διοριστεί ως δάσκαλος ή καθηγητής γνωρίζει ότι η καριέρα του είναι πολύ πιθανόν να ξεκινήσει από κάποιο δυσπρόσιτο ορεινό χωριό ή ένα απομακρυσμένο μικρό νησί και πάντως όχι από το σχολείο της γειτονιάς του. Ποιό είναι το κίνητρο που οδηγεί ένα νέο άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε μια μεγαλούπολη, στην αποδοχή του διορισμού στα Άγραφα, τον Αη-Στράτη ή το Καστελλόριζο;

Το γεγονός ότι η τοποθέτησή του είναι προσωρινή, καθώς και ο αυξημένος αριθμός μορίων που θα πάρει πηγαίνοντας σε ένα τέτοιο τόπο, με αποτέλεσμα μελλοντικά να μετακινηθεί πιο γρήγορα σε σχολείο που θα βρίσκεται πλησιέστερα στην πατρογονική του εστία.

Με τον τρόπο αυτό, το κράτος καταφέρνει να εξασφαλίσει την εκπαίδευση των μαθητών σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. Εάν, αντίθετα, οι θέσεις των εκπαιδευτικών προκηρυσσόταν ανά νομό ή ανά σχολείο, θα υπήρχαν τεράστια προβλήματα. Εφόσον για παράδειγμα γινόταν προκήρυξη μόνο για την θέση του δασκάλου στους Αρκιούς, είναι σχεδόν απολύτως βέβαιο ότι ουδείς θα ανταποκρινόταν.
Αυτό το επιτυχημένο μοντέλο σύστημα πρόσληψης και διαχείρισης προσωπικού, αποτελεί κατά την άποψή μας τη λύση στο πρόβλημα. Αντί δηλαδή να προκηρύσσεται π.χ. μία θέση παιδιάτρου για το Κ.Υ. Πάτμου και να βγαίνει ο διαγωνισμός άγονος, θα μπορούσαν να προκηρυχθούν όλες μαζί οι θέσεις παιδιάτρων  που έχει ανάγκη η χώρα και οι γιατροί που θα προσληφθούν να μην τοποθετούνται απευθείας σε συγκεκριμένο νοσοκομείο, αλλά να έχουν επαγγελματική πορεία ανάλογη αυτής των εκπαιδευτικών.

Επομένως, αντί να κινητοποιούμαστε ζητώντας να έλθει ένας γιατρός ή ένας τεχνολόγος, τον οποίο ενδέχεται να στερηθεί κάποιο διπλανό νησί ή να μην τον αφήσει η σύζυγός του να μετακινηθεί (συνέβη κι αυτό!), φρονούμε ότι πρέπει να υπάρξει συλλογική κινητοποίηση για την πραγματοποίηση αυτής της θεσμικής αλλαγής.

Δύο προτάσεις για ανακούφιση των προβλημάτων

Μέχρι βέβαια να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή, θα πρέπει να δοθούν πολλές μάχες και θα απαιτηθεί πείσμα και συντονισμένος αγώνας. Το ζήτημα είναι εάν με το υφιστάμενο προσωπικό είναι δυνατή η βελτίωση της κατάστασης. Προς την κατεύθυνση αυτή έχουμε να καταθέσουμε δύο προτάσεις:

α) Είναι γνωστό σε όλους μας πόσο πολύτιμες υπηρεσίες έχει προσφέρει στα νησιά μας «το δελφίνι της ζωής και της ελπίδας». Δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας δέχθηκαν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης και προληπτικής ιατρικής σε αυτό το πλωτό πολυιατρείο και μάλιστα εντελώς δωρεάν. Ίσως ήταν μια από τις λίγες περιπτώσεις που εφαρμόστηκε πολιτική υγείας προσαρμοσμένη στον πολυνησιακό χαρακτήρα της περιοχής μας. Δυστυχώς, όμως, μετά από την ανάκυψη του γνωστού προβλήματος με τον ρωσικό νηογνώμονα έχει ακινητοποιηθεί και γίνονται προσπάθειες να ξαναλειτουργήσει από το καλοκαίρι. Αφού λοιπόν υπάρχει αυτό το επιτυχημένο παράδειγμα, γιατί να μην εφαρμοστεί σε ευρύτερη κλίμακα; Δύο - τρία ακόμα πλωτά μέσα, τα οποία θα επισκέπτονται τα νησιά του Αιγαίου σε τακτά χρονικά διαστήματα και όχι μόνο μια-δυο φορές τον χρόνο, θα μπορούσαν να βελτιώσουν αισθητά την κατάσταση και να ανακουφίσουν τους νησιώτες. Το κόστος της αγοράς και του εξοπλισμού τους θα μπορούσε σίγουρα να καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους εφόσον υπάρξει σοβαρή προετοιμασία, ενώ η επάνδρωσή τους να γίνει τόσο από προσωπικό μεγάλων νοσοκομείων του λεκανοπεδίου, όσο και από εθελοντές.

β) Ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας διαβάζουμε: «Στο πλαίσιο της προληπτικής ιατρικής, διατέθηκε ιατρικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, όλων των ειδικοτήτων, καθώς και κινητά ιατρεία, για εξέταση και παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κατοίκων ορεινών περιοχών και νησιών της επικράτειας. Επιπλέον, δέκα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού μετέφεραν ομάδα ιατρών με σκοπό την παροχή ιατρικής περίθαλψης των κατοίκων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου - Δωδεκανήσου. Συνολικά, για το έτος 2010, εξετάσθηκαν 5.151 κάτοικοι ορεινών περιοχών και νησιών της χώρας μας». Άραγε, εάν ζητείτο η βοήθεια των Ενόπλων Δυνάμεων για την πραγματοποίηση ιατρικών πράξεων που είναι δυνατόν να προγραμματιστούν στο νησί μας θα αρνούνταν την βοήθειά τους; Σίγουρα όχι. Αντί για παράδειγμα να περιμένουμε να περάσουν πέντε χρόνια χωρίς οι μαθητές να κάνουν το εμβόλιο κατά της φυματίωσης, σύμφωνα με καταγγελία του δημάρχου Πάτμου (και ποιός ξέρει πόσα χρόνια έχουν περάσει χωρίς π.χ. οι γυναίκες να έχουν κάνει τεστ Παπανικολάου), θα μπορούσαν να έρχονται κάθε χρόνο στρατιωτικοί γιατροί και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Επίλογος

Επομένως, πέρα από τις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις (που θεωρούμε ότι επιβαλλόταν να γίνουν, αν και υπάρχουν δικαιολογημένες ενστάσεις για επιμέρους αιτήματα και χειρισμούς), επιβάλλεται να κατατεθούν από πλευράς μας προτάσεις για την αντιμετώπιση της πραγματικής αιτίας των προβλημάτων, καθώς και για την άμεση εφαρμογή ανακουφιστικών μέτρων και όχι απειλές (π.χ. για μηνύσεις) που αποκλείεται να οδηγήσουν σε απτό αποτέλεσμα.

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet