Του Αναστασίου Δρόλαπα, Απεικονιστή Ιατρού-Οικονομολόγου Επιμελητή Α’ ΚΥ Πάτμου

12 Απριλίου 1204: Η αποφράδα ημέρα για τον παγκόσμιο ελληνισμό, και γιατί όχι και για την Παγκόσμια Ιστορία. Η ημέρα που ο πολιτισμός πέθανε, παραδομένος στη βαρβαρότητα.

Σαν σήμερα, τα στίφη των Δυτικών χριστιανικών βασιλείων, υιοθετώντας μια θρησκευτική μικρογεωπολιτική της γαληνοτάτης Βενετίας για κυριαρχία στη Μεσόγειο, λησμόνησαν το χριστιανικό καθολικό δόγμα, και εισέβαλαν και κατέλυσαν την Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία.

Την ημέρα εκείνη, τα στρατεύματα των Σταυροφόρων της 4ης Σταυροφορίας, με πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τις ορδές των αλλόθρησκων κατακτητών, εξετράπησαν από την πορεία τους και έστρεψαν τα όπλα, εναντίον αδελφών ομόθρησκων, εναντίον του μοναδικού πολιτισμένου κράτους του τότε γνωστού κόσμου. Του θεματοφύλακα, της παρακαταθήκης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Του άξιου συνεχιστή, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Την ημέρα εκείνη, η κόλαση ήρθε στη γη. Ο πολιτισμένος κόσμος, έχασε τον προσανατολισμό του, και πραγματοποίησε αυτοχειρία. Το παγκόσμιο έγκλημα της 4ης σταυροφορίας, δεν έχει προηγούμενο.

Οι εκχριστιανισμένοι βάρβαροι της Δύσης, που πολλάκις έκτοτε έχουν αλώσει την καθ’ ημάς Ανατολή, άλλοτε δια της βίας άλλοτε με τον Μαμωνά του χρήματος, βλέποντας την Πόλιν του Κωνσταντίνου, παραπλέοντας τα στενά του Βοσπόρου, δεν πίστευαν στα μάτια τους το θαύμα που αντίκρυσαν. Τον πλούτο, την οργάνωση, τη μεγαλοπρέπεια της Βασιλείδας των πόλεων. Όμως φευ! Το αριστούργημα αυτό, η Πόλη, προιόν θεικής και ανθρώπινης συνέργειας, παραδόθηκε στον όλεθρο. Φωτιά, βιασμοί αμάχων, σφαγές, κλοπές, ιεροσυλίες, καταστροφές, ήταν το φρικιαστικό έργο, στο οποίο επιδώθηκαν οι στρατιώτες του Σταυρού. Αυτοί, που στην κουλτούρα τους, δεν υπήρχαν ούτε Πλάτωνας, ούτε Αριστοτέλης.

Η Κερκόπορτα της προδοσίας, όπως πάντα, άνοιξε από μέσα. Η ανικανότητα, ο εμφύλιος σπαραγμός, οι αριστοκρατικές έριδες και η φαυλοκρατία, που ταλάνιζαν τα προηγούμενα χρόνια την Αυτοκρατορία, εκτονώθηκαν με την καταστροφή που ακολούθησε. Τα βασίλεια της Εσπερίας, βρήκαν την ευκαιρία που κοντόφθαλμα ζητούσαν. Η κρίση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που θεώρησαν πως εξυπηρετούσε τα καταχθόνια σχέδιά τους, βραχυπρόθεσμα εξόντωσε τον κύριο ανταγωνιστή τους, μακροπρόθεσμα έσπειρε τον σπόρο για τον δικό τους εκφυλισμό, και την ηθική κρίση στην οποία κατόπιν περιέπεσαν. Για μας, υπήρξε το έναυσμα για την ανάδυση του Νέου Ελληνισμού. Το κουφάρι, που άφησαν πίσω όταν έφυγαν και κατακάθησε ο κουρνιαχτός, δε θύμιζε σε τίποτα, το μεγαλείο του παρελθόντος.

Ο εξανδραποδισμός της Αυτοκρατορίας, υπήρξε ολοσχερής. Στα απομεινάρια ενός πολιτισμού αιώνων, ήρθαν να κάνουν πλιάτσικο, τα αποβράσματα της Δύσης. Ανοίγοντας τρεις αιώνες αργότερα, τις πύλες για την από τότε μέχρι σήμερα εγκατάσταση των Μογγόλων, σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αυτήν, που από τότε, απειλεί την ίδια τη δική τους ύπαρξη και τις αξίες.

«Οι Έλληνες -όπως είπε κάποτε ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος- νίκησαν τους Ρωμαίους με το πνεύμα τους». Αν όντως λοιπόν, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, δε θα αργήσει η στιγμή, που η κυριαρχία του Ελληνορθόδοξου ανθρωπισμού -που η χώρα τούτη δίδαξε στον κόσμο- θα επιβληθεί στον καπιταλιστικό εφιάλτη της Δύσης. Κι αυτό, γιατί ο ανθρωπισμός αυτός έχει όραμά του, τις αιώνιες αξίες της αγάπης και της δικαιοσύνης.

Με την γνώση της ιστορίας, οι Έλληνες προχωρούμε προς το μέλλον. Στο χέρι μας είναι, να μην επαναληφθούν γεγονότα, σαν εκείνα του 1204, που αντανακλούν στην αιωνιότητα αμαυρώνοντάς την, αδικούν τον άνθρωπο σαν αξία, και οδηγούν στην αυτοκαταστροφή μας σαν ανθρώπινο γένος.

Η επανάληψη αυτών των γεγονότων, θα αποτελούσε τον τραγικότερο επίλογο στην ανθρώπινη ιστορία, μια και θα σήμαινε, την εξαφάνιση του πολιτισμού μας.

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet