Πέρασαν σχεδόν 2 μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας Δημοτικής Αρχής, και θα έλεγε κάποιος ότι διαπιστώθηκε το πρώτο φάουλ της, που μπορεί το VAR να το χαρακτηρίσει ως πέναλτι ( ποδοσφαιρικός όρος ).
Ποιο είναι αυτό ;; Μα το γεγονός ότι ακόμη περιμένει ο ηγούμενος και οι μοναχοί της Μονής να τους επισκεφθεί το νεοεκλεγέν Δημοτικό Συμβούλιο, και αν όχι στο σύνολό του, τουλάχιστον ο νέος Δήμαρχος και οι μετ’ αυτόν. Βέβαια μπορεί να ειπωθεί ότι ο δήμαρχος τρέχει για διάφορα θέματα και δεν έχει χρόνο κ.α. Αν όμως υπήρχε βούληση , θα υπήρχε και χρόνος.
Αφορμή λαβόντες από την τηλεοπτική συνέντευξη του Δημάρχου στην εφημερίδα ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ στην οποία ανέφερε ότι δεν πρέπει να ακούγονται μόνο τα θετικά της δημοτικής αρχής, αλλά και τα αρνητικά, ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε κάποιες απόψεις, όπως αυτές καταγράφονται καθημερινά με την επαφή μας με τους κατοίκους.
Στα παλιά χρόνια, αλλά και πιο πρόσφατα συνηθιζόταν να πηγαίνει ο δήμαρχος την επομένη της εκλογής του στη Μονή σε ένδειξη σεβασμού προς τη θρησκευτική αρχή του τόπου, αλλά και άξονα ανάπτυξης και προόδου μαζί με αυτόν.
Το ότι μέχρι σήμερα δεν έχει πάει, δε γνωρίζουμε αν πρόκειται για απαξία της Μονής από το δήμο, ή αν συμβαίνει κάτι άλλο. Και τούτο εξαιτίας του ακήρυκτου πολέμου ‘’ Δήμου Μονής ‘’ και του γεγονότος, ότι ο Δήμος ξεκίνησε την προσπάθεια αμφισβήτησης της Μοναστηριακής περιουσίας διαχρονικά, καταπατώντας την και σφετεριζόμενος την ύπαρξη της, έχοντας ένα Νοταρικό γράμμα το οποίο Δικαστήριο της Ρόδου ( Εφετείο ), το χαρακτηρίζει πλαστό και πεποιημένο, αόριστο και ασαφές ( το έγγραφο έχει 66 υπογραφές με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα ) του 1720, το οποίο και κατέθεσε στο κτηματολόγιο, το οποίο έδινε τη δυνατότητα καλλιέργειας της Μοναστηριακής περιουσίας από τους κατοίκους της για βιοπορισμό.
Η διεκδίκηση και ο σφετερισμός του δήμου χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά, έδωσε τη δυνατότητα στο Ελληνικό Δημόσιο να διεκδικήσει το νησί, ισχυριζόμενο ότι εφόσον επιμένει ο δήμος ότι έχει περιουσία, και μάλιστα από το 1720, αυτή αυτόματα περιέρχεται στην κατοχή του, σύμφωνα με το άρθρο 1 του παραρτήματος XIV της από 10 Φεβρουαρίου 1947 συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων που κυρώθηκε με το αριθμ. 423/1947 Νομοθετικό Διάταγμα. Με τις ενέργειες του λοιπόν ο Δήμος, προσπαθώντας να αποφύγει τον καπνό μιας πυρκαγιάς, έπεσε μέσα στην ίδια τη φωτιά.
Έτσι το Ελληνικό Δημόσιο στο πρόσωπο του Δήμου βρήκε τον καλύτερο συμπαραστάτη. Και απ’ ότι φαίνεται κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.
Πέρα όμως από τις οποιεσδήποτε εθιμοτυπικές επισκέψεις και χαιρετούρες, πρέπει να απασχολήσει το δήμο το ιδιοκτησιακό, να δει τι θα κάνει και είναι απαραίτητη η συνεργασία με τη Μονή. Ιδιοκτησιακό το οποίο δεν του ανήκει, και που στη διεκδίκηση του οποίου έχει πληρώσει μέχρι στιγμής από τότε που πρωτοξεκίνησε περίπου 1.000.000,00 ευρώ. Και ενώ δεν έχει ο δήμος σπιθαμή γης, προβαίνει σε ενοικιάσεις χώρων σε εταιρείες παράνομα, για να έρθει το ΥΠΠΟ και να τις ακυρώσει. Το πιο παράξενο είναι ότι καταγράφεται ότι η περιουσία του δήμου, δηλ. τα οικόπεδα της Μονής, έχουν αξία 100.000.000,00 ευρώ.
Με αφορμή λοιπόν την εθιμοτυπική επίσκεψη στον ηγούμενο και στη Μονή, το νέο δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει να πληροφορηθεί το συγκεκριμένο θέμα για να έχει σαφέστερη εικόνα, και αυτό επειδή δεν κατέχουν πράμα, που λένε οι Κρητικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι παλιότεροι γνωρίζουν περισσότερα, πέρα από τα τυποποιημένα. Ως εκ τούτου καλό θα είναι να πραγματοποιηθεί μια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, που δυστυχώς μέχρι σήμερα ενώ έπρεπε να γίνει, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, στο οποίο θα παρουσιαστούν όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία έκαναν διαχρονικά ορισμένους να ‘’πνιγούν σε μια κουταλιά νερό ‘’
Επανέρχομαι στο ρητό του τίτλου του άρθρου, σχετικό με το ξεκίνημα από Θεού και αυτό επειδή μπορεί να ειπωθεί, ότι ο δήμαρχος πήγε και υπέβαλε τα σέβη του στον πατριάρχη που είναι ο θρησκευτικός άρχων του νησιού, και καλά έκανε, ενώ δεν έγινε το ίδιο με τον ηγούμενο που είναι ο εκπρόσωπος - Έξαρχος – του πατριάρχη στην Πάτμο. Πέρα όμως από τις φωτογραφίες και τις δημόσιες σχέσεις, αναρωτήθηκαν κάποιοι γιατί ο Πατριάρχης έχει 30 χρόνια να έρθει στην Πάτμο, προτιμώντας τα οικολογικά συμπόσια και συνέδρια εντός πολυτελέστατων κρουαζιερόπλοιων σε Αμαζόνιο, Αίγυπτο, Καναδά κ.α. ;;
Στο διάστημα όμως αυτό υπήρξαν πιέσεις προς τη Μονή, όταν συντάχτηκε ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας της, όπου κάποιος τον έκοψε και τον έραψε στα μέτρα του, φροντίζοντας και πιέζοντας και με τη Δαμόκλειο σπάθη να επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια των μοναχών, να ψηφίσουν το άρθρο 65 το οποίο ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ αναφέρει : ‘’ Σε περίπτωση ερήμωσης της Μονής, η κινητή και η ακίνητη περιουσία της Μονής περιέρχεται στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου το οποίο είναι Νομικό Πρόσωπο Τουρκικού Δημοσίου Δικαίου. Κοντολογίς θα τα γλεντήσουν οι φίλοι γείτονες μας. Ο εσωτερικός κανονισμός της Μονής εγκρίθηκε με το αριθμ.πρωτ.69/ 17-1-2013 έγγραφο του.
Μήπως όμως υπήρξε ή υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον για την Πατμιάδα Σχολή που την αφήνουν να κλείσει, παρά τη σημαντική προσφορά της στην παιδεία και την ορθοδοξία, χωρίς έστω μια δήλωση για το έργο της από το 1713 μέχρι σήμερα, ενώ γίνεται συχνά πυκνά αναφορά και καλώς γίνεται , για άλλες σχολές που ξεκίνησαν να λειτουργούν από το 1844, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως ‘’ θεολογικό εργαστήριο, σιδηρούς θεολογικός βραχίων και το think tank του Φαναρίου.’’ Η Πατμιάδα τίποτα ;; Άραγε ποιες εορταστικές εκδηλώσεις προγραμμάτισαν για τη συμπλήρωση 300 χρόνων από την ανελλιπή προσφορά της Πατμιάδας στην Πνευματική, θρησκευτική, εκπαιδευτική και κοινωνική προσφορά της ;;
Όσον αφορά την πρόσκληση που του απηύθυνε για να έλθει στην Πάτμο, αυτή παραπέμφθηκε στις καλένδες. Καλό λοιπόν θα είναι να τα έχουμε καλά τόσο με το Χριστό όσο και με τους μαθητές του. Επίσης καλό θα είναι , για να επανέλθω, να επαναπροσδιορίσει ο δήμος τους στόχους και την πολιτική του απέναντι στη Μονή, γιατί αντιστροφή του ‘’ ψυχροπολεμικού κλίματος ‘’ που υπάρχει, ίσως συμβάλλει στην αποκατάσταση και ομαλοποίηση των διαταραγμένων και με ευθύνη του δήμου διπλωματικών σχέσεων , ένθεν κακείθεν και δημιουργήσει όλες εκείνες τις απαραίτητες και κατάλληλες προϋποθέσεις για συνεργασία επ ‘ ωφελεία τόσο των δύο πλευρών, όσο του κοινωνικό -θρησκευτικού συνόλου, το οποίο αμφότεροι οι 2 πόλοι εξουσίας υπηρετούν.
Και ποιος ξέρει, ίσως αυτή η μεταστροφή του αποτελέσει το έναυσμα του σπασίματος του πάγου, και οδηγήσει σε συνεργασίες ωφέλιμες για την Πάτμο. Φοβάμαι πως σε λίγο καιρό ο δήμος θα βρεθεί προ εκπλήξεων με γεγονότα τα οποία έχουν δρομολογηθεί από τη Μονή. Δεν επιθυμώ να συνεχίσω γιατί θα ακουστούν αλήθειες που θα τσούξουν. Θα μείνω εδώ προτείνοντας στο δήμο να επαναπροσδιορίσει τη θέση που διαχρονικά είχε και έχει, να επισκεφθεί με κίνηση καλής θελήσεως και να έρθει σε επαφή με τη Μονή και να συζητήσει σοβαρά το θέμα, για την εύρεση της καλύτερης λύσης. Σε θετική εξέλιξη το κέρδος θα είναι μεγάλο, ενώ σε αντίθετη ο Δήμος θα είναι ο μεγάλος χαμένος, αφού και θα χάσει όσα μετ’ επιτάσεως διεκδικεί και θα πληρώσει το μάρμαρο. Ποιος Δήμος δηλαδή ;; Το κορόιδο ο Πατμιακός λαός. Οι πειραματισμοί κοστίζουν και απ’ ότι φαίνεται, κάποιοι αρέσκονται και τους επιδιώκουν, ΄ίνα πληρωθεί το ρηθέν. Στων τρελών τα γένια έμαθαν ξύρισμα οι μπαρμπέρηδες:’’
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ;; ΥΠΑΡΧΕΙ !!!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΙΣ ΤΑΝΓΚΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΥΟ
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ
ΑΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ !!!!
Σημείωση : Ας μην ξεχνά ο δήμος, ότι το Μοναστήρι μπορεί να δώσει λύση και στο πρόβλημα του Φεστιβάλ των παραδοσιακών χορών και όχι μόνο, το οποίο κάποιοι με επιθετική πολιτική για το ίδιο ζήτημα, κατόρθωσαν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να αναγκάσουν τη Μονή να μη διαθέτει το χώρο. Ένας ακόμη λόγος απόδοσης του προσήκοντος σεβασμού στη Μονή, αφού βέβαια αποκαταστήσει ο δήμος τις ζημιές που έχει υποστεί ο χώρος , επειδή από το 1995 που κατασκευάστηκε το έργο δεν είχε γίνει κάποια προσπάθεια συντήρησης και παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιείτο αποκλειστικά και μόνο από το δήμο (Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών κ.λ.π. )