Αξιότιμη κυρία Μουλιάτη,

Με τη παρούσα επιστολή θα ήθελα εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου αλλά ταυτόχρονα να αποκαταστήσω την αλήθεια στα όσα εντελώς αδόκιμα και απροσδόκητα, για μας, γράφει στο πρόσφατο άρθρο του στην ηλεκτρονική εφημερίδα σας ο κύριος Μελιανός Νικόλαος με τίτλο «Απεργία και κομματική ομιλία στο Πάτμιον». Προφανώς σε κάποια σημεία του άρθρου αυτού επιχειρείται και γίνεται αντιστροφή της πραγματικότητας. Ο χαρακτηρισμός μας αυτός θα λέγαμε ότι είναι πολύ επιεικής.

Η ομιλία δεν ήταν «κομματική», ήταν μια ομιλία που αποδομούσε, εξηγούσε και καλούσε και εξακολουθεί να καλεί σε συνεχή αγωνιστική δράση και αντίσταση απέναντι στην αντεργατική λαίλαπα και στον εργασιακό μεσαίωνα που φέρνει στη ζωή μας το ψηφισθέν νομοσχέδιο. Από πού και έως που ήταν κομματική η διοργάνωση της απεργίας και κατ’ επέκταση η ομιλία της αντίστοιχης συγκέντρωσης; Όταν σ’ αυτή συμμετείχαν πανελλαδικά εκατοντάδες σωματεία και ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, η ΑΔΕΔΥ…… και σε τοπικό επίπεδο (Πάτμος) η ΕΙΘΕΛ, Β΄ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου και οι Συνταξιούχοι με αποφάσεις των σωματείων τους.

 

Το κάλεσμα για συμμετοχή των εργαζομένων στις διάφορες κινητοποιήσεις σ’ όλη τη χώρα καθώς και στο νησί μας έγινε από συνδικαλιστικούς φορείς, όπως η ΕΙΘΕΛ, της οποίας έχω τη τιμή να είμαι πρόεδρος. Αντίστοιχη συγκέντρωση, την ίδια μέρα η ΕΙΘΕΛ έκανε και στη Λέρο σε συνεργασία με τοπικούς συνδικαλιστικούς φορείς.

 

Σε σχέση με τη «διαπίστωση» του συντάκτη του κειμένου ότι οι συμμετέχοντες ήμασταν «ελάχιστοι» έχουμε να απαντήσουμε ότι ήμασταν αρκετοί σε σχέση με το πληθυσμό του νησιού αλλά και τις ειδικές υγειονομικές συνθήκες, που επικρατούν και προφανώς επηρεάζουν τη συμμετοχή σε τέτοιες εκδηλώσεις . Σε όλη την χώρα ήταν χιλιάδες αυτοί που συμμετείχαν στις απεργίες και στις διάφορες κινητοποιήσεις, που έγιναν τελευταία , Πρωτομαγιά (6 Μάη), απεργία στις 10 Ιούνη, απεργία στις 16 Ιούνη με αντίστοιχες συγκεντρώσεις και πορείες σ’ όλη την Ελλάδα. Στη συγκέντρωση της Πάτμου υπήρχαν και συμμετείχαν μέλη της Β’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου αλλά και εκπαιδευτικοί από το χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι μετά από τη προκήρυξη της απεργίας από την ΑΔΕΔΥ.

 

Θα ήταν δε περισσότεροι αν κάποιοι απ’ αυτούς δεν απουσίαζαν εκτός του νησιού για διαφόρους λόγους. Παρόντες ήταν και αρκετοί άλλοι εργαζόμενοι από άλλους εργασιακούς χώρους αλλά και μικρομεσαίοι επαγγελματίες, που τα συμφέροντα τους δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτά της εργατικής τάξης. Σε γενικές γραμμές, για μας και σε όσους συμμετείχαν στη συγκέντρωση αυτή αλλά και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, καθώς και σ’ αυτές που το μέλλον θα φέρει, το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά αριθμητικό (χωρίς να υποτιμούμε και αυτή τη παράμετρο).

 

Συμπερασματικά, δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε, ότι οι κινητοποιήσεις- συγκεντρώσεις, που έγιναν στη Πάτμο, τους τελευταίους τρεις μήνες, όπως 7 του Απρίλη (παγκόσμια μέρα για την υγεία), 6 του Μάη (Απεργία Πρωτομαγιάς), 10 του Ιούνη (απεργία) και 16 του Ιούνη (απεργία και συγκέντρωση) είναι πρωτόγνωρες για τα δεδομένα του νησιού συγκριτικά με άλλα χρόνια και είναι προφανές ότι πολλούς ενοχλούν, αλλά και πολλοί θα ήθελαν να μας φιμώσουν κάνοντας χρήση κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για να πετύχουν το σκοπό τους

 

Ο συντάκτης του ρεπορτάζ με εντελώς αυθαίρετο τρόπο εξάγει το συμπέρασμα ότι οι συμμετέχοντες στη συγκέντρωση ήταν «αριστερής» ιδεολογίας. Για όλους εμάς, που συμμετείχαμε στην απεργία στις 16 του Ιούνη αλλά και στη συγκέντρωση στο Πάτμιον καθώς και σ’ όλη τη χώρα, «ιδεολογία» μας είναι ο πόθος και η προσδοκία για ένα καλλίτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας. Κάνεις μας δεν «έλεγξε» και δεν «ζήτησε», ούτε θα ζητήσει στο μέλλον κομματικές ταυτότητες.

 

Οι περικοπές αλλά και τα χτυπήματα, που προσπαθούν να καταφέρουν στα δικαιώματα μας και στις όποιες «κατακτήσεις» του παρελθόντος, όπως με τον τελευταίο αντεργατικό νόμο, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και οι εκάστοτε πολιτικοί τους εκπρόσωποι υπό την υψηλή καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι σε τέτοια ένταση, που συσπειρώνουν και ωθούν τον κάθε εργαζόμενο (ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει) να θέλει να αντισταθεί και να παλέψει ενάντια στη αντεργατική λαίλαπα. Δεν ξεχωρίζουμε και δεν περισσεύει κανείς μας «………Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε, αδελφέ μου, για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο , εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο» (απόσπασμα από τη ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «καπνισμένο τσουκάλι» ) .

Τέλος σε ότι αφορά το περιεχόμενο της ομιλίας, μνεία του οποίου γίνεται στο προαναφερόμενο ρεπορτάζ, υπήρχαν πολλά περισσότερα στοιχειά και αναφερόμενα γεγονότα από τα επιγραμματικά παρατιθέμενα συνθήματα (στο ρεπορτάζ), τα οποία θα έπρεπε να αναδειχτούν. Δυστυχώς τέτοιες καταστάσεις, που αφορούν τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην εργασία, στην εύρεση εργασίας , στην υγεία, στην παιδεία στη μόρφωση και στη ψυχαγωγία τις βιώνουμε και τις αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση.

 

Αν δεν αντισταθούμε και αν δεν παλέψουμε σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται, εκτός των άλλων, και με το πρόσφατα ψηφισθέν αντεργατικό έκτρωμα κινδυνεύουμε να γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα εμείς και τα παιδιά μας. Η μόνη μας επιλογή είναι η αντίσταση και η ανατροπή αυτής της βάρβαρης κατάστασης.

Πάτμος 19.06.2021
Με εκτίμηση Γιώργος Τσουκαλάς