H αύξηση του ΦΠΑ. Ζήτημα ζωής και θανάτου για τα νησιά μας.
Η εφημερίδα μας και οι συνεργάτες της, πάντα στον παλμό της επικαιρότητας. Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το άρθρο του Γιώργου Καρακατσάνη στην εφημερίδα μας τον Φεβρουάριο του 2012 που είναι επίκαιρο. H αύξηση του ΦΠΑ. Ζήτημα ζωής και θανάτου για τα νησιά μας.
Εδώ και αρκετό καιρό πλανιόταν στον αέρα η φημολογία για την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου. Πολλές φορές τοπικοί πολιτικοί παράγοντες την είχαν διαψεύσει, επικαλούμενοι δεσμεύσεις υπουργών, όμως μια λαϊκή παροιμία λέει πως «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά».
Το αστείο είναι πως αυτοί οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες επιμένουν να βασίζονται σε δεσμεύσεις των Ελλήνων υπουργών, οι οποίοι κατ' επανάληψιν έχουν αποδειχθεί ανακόλουθοι και επιλήσμονες των δεσμεύσεών τους. Ξεχνά κανείς π.χ. τον Αντιπρόεδρο - Υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο που διακήρυσσε ότι η Δ.Ε.Η. δεν είναι φοροεισπρακτικός μηχανισμός και λίγο αργότερα επέβαλε το χαράτσι μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η.;
Δυστυχώς, η λαϊκή θυμοσοφία αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πέρα για πέρα αληθινή. Έτσι, στη σελίδα 8 του νέου μνημονίου και στο σημείο που περιγράφονται οι μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα, περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και «η εξάλειψη ορισμένων φοροαπαλλαγών και προνομιακών καθεστώτων». «Προνομιακό καθεστώς», όμως, όσον αφορά την φορολογία (Φ.Π.Α. και φόρος εισοδήματος) έχουν εξ όσων γνωρίζουμε μόνον τα νησιά του Αιγαίου.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κανείς από τους Έλληνες υπουργούς του αθηνοκεντρικού κράτους δεν φρόντισε να εξηγήσει στους απεσταλμένους του Δ.Ν.Τ. τί σημαίνει να ζει κανείς σε ένα νησί του Αιγαίου, αφού αυτοί πρώτοι πιστεύουν (και δεν το κρύβουν) ότι οι νησιώτες είναι προνομιούχοι! Ξεχνώντας τις προβληματικές συγκοινωνίες, την έλλειψη έστω και στοιχειωδών παροχών υγείας, την ανυπαρξία εφαρμογών πληροφορικής που θα μπορούσαν να διευκολύνουν τον πολίτη στη συναλλαγή του με το κράτος. Και φυσικά, άλλη μια διάταξη του Συντάγματος, αυτή του άρθρου 101, παρ. 4 που αναγνωρίζει την έννοια της νησιωτικότητας, μένει στα χαρτιά. Άλλωστε, δεν είναι η μοναδική...
Η εξίσωση των συντελεστών ΦΠΑ με αυτούς που ισχύουν στην υπόλοιπη χώρα, θα έχει ως αποτέλεσμα ο χαμηλός συντελεστής από 5% να αυξηθεί σε 6,5%, ο μέσος από 9% σε 13% και ο υψηλός από 16% σε 23%. Με άλλα λόγια, σε μια περίοδο μείωσης των εισοδημάτων και έξαρσης της ανεργίας, το κόστος ζωής στα νησιά του Αιγαίου θα αυξηθεί εν μια νυκτί έως και 7%.
Η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α. θεωρούμε ότι θα αποτελέσει ταφόπλακα για τα νησιά μας, η οικονομία των οποίων βασίζεται στον τουρισμό. Και τούτο διότι ήδη η πρόσβαση σε αυτά είναι προβληματική και πολυέξοδη. Οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα, το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών πέφτει (μεγαλύτερη διάρκεια δρομολογίων, δρομολόγηση παλιών πλοίων), ενώ το γεγονός ότι το πρόγραμμα των δρομολογίων ανακοινώνεται «με το σταγονόμετρο» (π.χ. ακόμη δεν γνωρίζουμε τα δρομολόγια της περιόδου του Πάσχα) δεν βοηθά στον προγραμματισμό των διακοπών όσων ενδιαφέρονται να τα επισκεφθούν. Άλλωστε, ας μην ξεχνούμε ότι οι αλλοδαποί τουρίστες προγραμματίζουν τις διακοπές τους πολλούς μήνες νωρίτερα και όχι την τελευταία στιγμή. Εάν τυχόν σε αυτά τα δεδομένα έλθει να προστεθεί η ανατίμηση όλων των αγαθών και υπηρεσιών με την επιβολή επιπρόσθετης φορολογίας, είναι βέβαιο ότι τα νησιά μας θα καταστούν ένας πανάκριβος προορισμός τη στιγμή που οι γειτονικές ανταγωνίστριες χώρες είναι κατά πολύ φθηνότερες. Και ειδικά για την Πάτμο που σε σημαντικό ποσοστό βασίζεται στον εσωτερικό τουρισμό, οι συνέπειες θα είναι ακόμα πιο δραματικές.
Η αξιοσημείωτη αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς ορισμένα νησιά κατά το 2011 φαίνεται πως σε κάποιους δημιούργησε ψευδαισθήσεις. Χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε την προσπάθεια που καταβλήθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι πραγματικά όργωσαν την υφήλιο για να προβάλλουν τη χώρα μας, έχουμε την πεποίθηση ότι η αύξηση αυτή είναι εν πολλοίς εύθραυστη, συγκυριακή και αναστρέψιμη, για δύο λόγους: α) Η γενικότερη αναταραχή που επικράτησε το 2011 στις αραβικές χώρες έστρεψε μεγάλο αριθμό επισκεπτών στον ευρωπαϊκό νότο και την Τουρκία. Τί θα σημαίνει σε επίπεδο τουρισμού για τη χώρα μας η επαναφορά της ομαλότητας σε αυτές;
β) Η αριθμητική αύξηση του τουριστικού ρεύματος οφειλόταν κυρίως στις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους και στο all inclusive, με άλλα λόγια προήλθε από επισκέπτες με σχετικά περιορισμένη αγοραστική δύναμη. Μια γενικευμένη αύξηση των τιμών θα κατευθύνει πολλούς από αυτούς σε άλλους προορισμούς.Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι υπολογισμοί των «φωστήρων» της Αθήνας και των οικονομολόγων της τρόικας (που μέχρι σήμερα έχουν αμφότεροι αποτύχει σε όλες τις προβλέψεις τους) θα πέσουν και πάλι στο κενό. Όχι μόνο δεν πρόκειται να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους κατά 130 εκατομμύρια ευρώ όπως υπολογίζουν, αλλά αντίθετα θα μειωθούν. Κι αν γι' αυτούς θα είναι απλά ένας ακόμα λανθασμένος υπολογισμός, για τους νησιώτες του αρχιπελάγους θα είναι μία πραγματική οικονομική καταστροφή. Σκέφθηκε κανένας σε τί ποσοστό θα φτάσει η μείωση της τουριστικής κίνησης, πόσες θέσεις εργασίας στον τουριστικό τομέα θα χαθούν, πόσα χρήματα θα απολέσει το κράτος από απώλεια φόρου εισοδήματος και ασφαλιστικών εισφορών, σε πόσους ακόμη ανέργους θα αναγκαστεί το κράτος να καταβάλει επιδόματα;
Άρα, το ζήτημα των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α. είναι για τα νησιά μας ζήτημα ζωής και θανάτου και γι' αυτό πρέπει να δοθεί λυσσαλέος αγώνας από τους Περιφερειάρχες και τους Δημάρχους έως και τον τελευταίο πολίτη για την μη κατάργησή τους. Όχι από τον καναπέ, όχι με χαρτοπόλεμο, αλλά με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις. Έχει φθάσει για όλους η ώρα της μάχης. Αν, όμως, επαναληφθεί το σκηνικό πρόσφατων συγκεντρώσεων που οργανώθηκαν στη Λέρο και την Πάτμο με συμμετοχή λίγων δεκάδων πολιτών, τότε είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Η μάχη θα έχει χαθεί πριν καν ξεκινήσει.
Γ.Καρακατσάνης
