Μετά την Εμπλοκή της Π.Ε.Δ. Σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις Δήμου-Μονής Αιτία το ιδιοκτησιακό.Ζητήθηκε συνάντηση από το Δήμο, άγνωστο αν δεχθεί το Μοναστήρι.
του Νίκου Μελιανού
Όπως είναι γνωστό, το Πάσχα ρίχνονται τα βαρελότα, παλιά ήταν οι μπόμπες και οι αστλακάδες, αλλά φέτος ενάμιση μήνα πριν πυροδοτήθηκε εκρηκτικός μηχανισμός μεγάλης ισχύος, ο οποίος είναι δυνατόν να ναρκοθετήσει και να υπονομεύσει τις ήδη υπάρχουσες τεταμένες και ναρκοθετημένες σχέσεις μεταξύ των δύο εξουσιών του νησιού. Της θρησκευτικής και της δημοτικής.
Αιτία για μια ακόμη φορά το γνωστό θέμα , το ιδιοκτησιακό, το οποίο λόγω αβελτηρίας και αβουλίας σκοπίμως ή όχι, έρχεται στην επιφάνεια χρόνια τώρα και πάντα μη βρίσκοντας λύση, αυτό παραπέμπεται στις καλένδες, κάθε φορά, για να επανέλθει εμπλουτισμένο αργότερα. Όλα λοιπόν εκκίνησαν προ ημερών και πιο συγκεκριμένα στις 21 Φεβρουαρίου 2022, όταν στη συνεδρίαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ.) συζητήθηκε το θέμα: Στήριξη του αιτήματος του δημάρχου Πάτμου κ. Πέντε Ελευθέριου σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Αρκιών. Αποφασίστηκε δε με ομόφωνο ψήφισμα να αιτηθούν από την κεντρική εξουσία (κυβέρνηση) να σταματήσει να διεκδικεί τις εκτάσεις που ανήκουν στο δήμο της Πάτμου και τις οποίες διεκδικεί και το Ελληνικό δημόσιο.
Αν κοιτάξει κάποιος την εισήγηση του δημάρχου, θα διαπιστώσει τα εξής:
1)Μνημονεύονται νόμοι και «προφήτες» κατά τη λαϊκή έκφραση, όπως η αριθμ. 21399/19.7.1947 απόφαση του στρατιωτικού διοικητή Δωδ/σου, ο νόμος 2100/1952, ο νόμος 3800/1957 άρθρο 18 που αναφέρονται στον ιδιοκτήτη Δήμο Πάτμου. Στ’ αλήθεια δεν είναι επιλήψιμο το γεγονός ότι δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στο ότι ο συνιδιοκτήτης ή κύριος των συγκεκριμένων χώρων και νησιών βάσει των χρυσόβουλων λόγων των Βυζαντινών αυτοκρατόρων είναι η Μονή Πάτμου (έχουν αναφερθεί κατά κόρον σε άλλα ρεπορτάζ) και έχουν παραχωρηθεί στην Ιερά Μονή η οποία είναι και ο μοναδικός ιδιοκτήτης; Άραγε έχουν διαβαστεί τα χρυσόβουλα; Φαίνεται ότι τόσον αυτοί που νομοθετούσαν βγάζοντας αποφάσεις αλλά και αυτοί που τις εφάρμοζαν ή ήθελαν να τις εφαρμόσουν ήταν ιστορικά ανίδεοι.
Και μπορεί να δόθηκα κάποια προνόμια στα Δωδ/σα -640 χρόνια υπόδουλα σε διάφορους κατακτητές όπως να μπαίνουν χωρίς εξετάσεις στα πανεπιστήμια, στα εκκλησιαστικά όμως και στα αντίστοιχα νομικά φαίνεται ότι είχαν σχέση όπως αυτή του «ΦΑΝΤΗ ΜΕ ΤΟ ΡΕΤΣΙΝΟΛΑΔΟ». Και αυτό γιατί ποτέ δεν ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο όπως ρητά αναφέρεται στην αριθμ. 67/2020 απόφαση του τριμελούς Εφετείου Δωδ/σου, δικάζοντας αντίστοιχη υπόθεση. Συγκεκριμένα αναφέρεται: «γαίες φύσης εραζιέμιριέ ή αρζι-μιρί, δηλαδή δημόσιες γαίες όπως και το δικαίωμα διαρκούς εξουσίας επί δημοσίων γαιών (τεσσαρούφ), από τις εποχής του Τούρκου κατακτητή Σουλτάνου Σουλεϊμάν (1522 μ.Χ.) μέχρι την ισχύ του ν. 2100/1952 δεν υπήρξαν ποτέ στα Δωδ/σα εκτός της Ρόδου και της Κω, που ο Τούρκος κατακτητής τις είχε κυριεύσει με τη σπάθη και το δόρυ (δορυάλωτα). Στα άλλα νησιά της Δωδ/σου όπως είναι: η Σύμη, Κάρπαθος, η Πάτμος, η Χάλκη, η Μεγίστη κ.λπ. δεν είχαν κατακτηθεί με τα όπλα.
Ο Τούρκος κατακτητής, όχι μόνο δεν δήμευσε γη αλλά παραχώρησε δικαιώματα, με αποτέλεσμα όλα τα κτήματα που κατείχαν οι ιδιοκτήτες, νέμονταν και εξουσίαζαν από τότε να ανήκαν στους ιδιοκτήτες τους (τις ιδιοκτησίες τους) ως «γαίες μούλκ». (Α.Π.458 2016, που επικύρωσε την Εφ. Δωδ. 143/2014, που περιέχει τη σχετική σκέψη , Α.Π. 1333/2015, Α.Π. 822/2013 Εφ. Δωδ. 43/2016, Εφ. Δωδ. 30/2009, Εφ. Δωδ. 62/2009, Εφ. Δωδ. 183/2009, Εφ. Δωδ. 13/2007, Εφ. Δωδ. 18.8/2005/2005, ΤΝΠ Νόμος Π. Αποστολάς 2021 Δωδεκανησιακό δίκαιο ακίνητα της Δωδ/σου εκτός Ρόδου και Κω.
Δεν ανήκαν λοιπόν ποτέ στην ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου γιατί δεν ήταν απαιτητά λόγω του Ιταλικού κτηματολογίου από τους Ιταλούς γι’ αυτό και δεν απεδόθησαν στην Ελλάδα, επαναστατικώ δικαίω, κατά τη συνθήκη ειρήνης των Παρισίων (1947) και την ήττα των δυνάμεων του άξονα. Αν δεχθεί κάποιος ότι το δημόσιο δεν έχει απαίτηση και βγαίνει από τη μέση (παιχνίδι;) Με ποια στοιχεία θα διεκδικηθούν από το δήμο; Μήπως με το περίφημο ή περιβόητο πια νοταρικό γράμμα του 1720, το οποίο πάλι από το Εφετείο Δωδ/σου χαρακτηρίστηκε ψευδεπίγραφο, πλαστό και λόγω της υφής του -66 υπογραφές με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα; Μήπως ο δήμος γνωρίζει που είναι το πρωτότυπο; Αυτό βρέθηκε μετά από ενδελεχή έρευνα από το βιβλιοφύλακα και ικανότατο στέλεχος της Μονής, Γιάννη Μ. Μελιανό. Λέει ακριβώς τα ίδια με τ’ αντίγραφα. Μόνο η χρήση στην Πάτμο και τίποτα άλλο, χωρίς υπογραφή, σφραγίδα κλ.π . Άρα τόσο για την Πάτμο όσο και για τους Αρκιούς από πού προκύπτει ιδιοκτησία του δήμου;
Σε σχετικά δημοσιεύματά μας προτείναμε να βοηθήσει ο δήμος το έργο της Μονής, όντως ώστε ενωμένοι να αντιμετωπίσουν τις ορέξεις του αδηφάγου ελληνικού κράτους που μυρίστηκε ψητό για τα νησιά φιλέτα της Δωδ/σου, αλλά και για να μη δαπανώνται τεράστια ποσά ένθεν κακείθεν. Το ότι κερδήθηκε μια δίκη από πλευράς δήμου δε σημαίνει τίποτα αφού και τότε είχαμε αναφέρει ότι έγινε για τα μάτια του κόσμου η απόφαση χαρακτηριζόμενη δε από νομικούς και δικαστικούς κύκλους ως απαράδεκτη. Γιατί όμως ο δήμος στις αλλεπάλληλες δίκες που έχει με ιδιώτες χάνει τις υποθέσεις; Πως είναι δυνατόν να κερδίζεις 1 υπόθεση και να χάνεις πολλαπλάσιες στην αντιπαράθεση σου με ιδιώτες για τον ίδιο λόγο;
Και για να επανέλθω στην με ελαφρά τη καρδία ληφθείσα απόφαση της Π.Ε.Δ., θα πρέπει να αναφερθεί, ότι οι Λατίνοι χρησιμοποιούσαν τη φράση: «Audiatur et alterapars”. Ας ακούσουμε και την άλλη πλευρά. Και αυτή η άλλη πλευρά είναι η Μονή. Το γνώριζαν αυτό εκεί στην Π.Ε.Δ.; Γιατί δε ζήτησαν τη θέση της Μονής για να έχουν ολοκληρωμένη άποψη και μετά να ενεργήσουν; Βάσει ποιων ιδιοκτησιακών συνοδευμένων στοιχείων απεφάνθη για την ιδιοκτησία του δήμο;. Δέχθηκαν τους νόμους, όχι όμως τα χρυσόβουλα. Άραγε θα το κάνουν αυτό κάποτε; Υπάρχει η πίστη ότι δεν θα κάνει και η Π.Ε.Δ. το μοιραίο λάθος να υιοθετήσει τη γνώμη πολιτικών στελεχών ότι τα χρυσόβουλα έχουν μόνο ιστορική αξία και τίποτα άλλο; Ο αφελληνισμός σ’ όλο του το μεγαλείο. Ίσως επειδή δεν ρώτησαν, δεν έμαθαν: δεν έμαθαν την ιστορία της Μονής, δεν έχουν ούτε είχαν σχέσεις με τη Μονή και πιθανόν να παρασύρονταν.
Κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει το γεγονός της προσφυγής της Μονής στη Χάγη , στο διεθνές δικαστήριο, όπου έχουν πάει για το ίδιο ζήτημα και άλλοι και έχουν δικαιωθεί. Στην επιλογή βέβαια του δήμου προς την Π.Ε.Δ. αναφέρεται σωστά ότι το ελληνικό δημόσιο είχε δώσει δωρεάν οικόπεδα στους κατοίκους, με προοπτική κους, με προοπτική να μείνουν εκεί. Και εδόθησαν. Αλλά φαίνεται ότι όλοι οι νόμοι κινούνται μέχρι να τους ξυπνήσουν. Στην θέση του δημάρχου και απαντώντας στην τοποθέτησή του περί του ιδιοκτησιακού στους Αρκιούς. Και ίσως αργότερα της Πάτμου, ολόκληρης, απάντησε ο αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μονής και λειτουργός εφημέριος στον ενοριακό ναό αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Σεραφείμ Κοτσάνης ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Τα έχετε μπερδέψει αγαπητοί Δημοτικοί Άρχοντες τόσο πολύ τα πράγματα με το ιδιοκτησιακό όσο δεν πάει άλλο. Είναι δυνατόν να θεμελιώνετε ιδιοκτησία κατά διαδοχή ποίων των κατακτητών Ιταλών και να αγνοείτε επιδεικτικά τον μόνο που μπορεί να το κάνει και αυτός είναι η Μονή η οποία υφίσταται εδώ και μία χιλιετία περίπου και έχει θεμελιώσει κυριαρχικά νόμιμα δικαιώματα από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και εντεύθεν;
Το ωραίο της υπόθεσης βέβαια το αφήσαμε τελευταίο. Ενώ ο δήμος προσέφυγε στην Π.Ε.Δ. για βοήθεια επί του ιδιοκτησιακού ταυτόχρονα έχει ζητήσει συνάντηση με τη Μονή για συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος με τους καθ’ ύλη αρμοδίους, ηγούμενος και αδελφούς της Μόνης, σε έναν διπλωματικό ελιγμό επειδή η επαφή αυτή έπρεπε να είχε γίνει πριν από 3 χρόνια με άλλες συνθήκες και με καλύτερες προϋποθέσεις και προοπτικές. Κατ’ αρχάς λοιπόν έχουμε: Απόφαση Π.Ε.Δ. κατά δημοσίου και κατά Μονής από τη μία και από την άλλη αίτημα στη Μονή για να συζητήσουν για το ιδιοκτησιακό. Η απόλυτη ερμηνεία του οξύμωρου σχήματος. Ευελπιστείται ότι θα πρυτανεύσει η λογική και αφού όλες οι πλευρές ρίξουν τους τόνους, να προσπαθήσουν να ξανά συμφωνήσουν για αυτά που τους χωρίζουν αλλά και για αυτά που τους ενώνουν, γιατί ο κοινός σκοπός και το συμφέρον τους είναι η αγαπημένη μας Πάτμος.
ΥΓ. Σχετικό δημοσίευμα και με τίτλο: Απόφαση Εφετείου: Η Μονή είναι η αδιαμφισβήτητη ιδιοκτήτρια της Πάτμου. Καθοριστικός ο ρόλος των Χρυσοβούλων. Για καθαρά τυπικούς και κυρίως κοινωνικούς λόγους κατοχυρώνεται η περιοχή Γερανού στο Δήμο, το οποίο ποτέ δεν αμφισβητήθηκε.
