patmosweb330

elin330

aegeanlab

Life Style

9+ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Allouche 1

Κείμενο: Μαριάννα Μαυρουδή  Email: mmavroudi@elculture.gr      πηγή: www.elculture.gr

 

Το «Κάλλος», η ψυχοθεραπευτική τέχνη, μια διαφορετική εγκατάσταση, ο μύθος και το περιβάλλον, η «μελαγχολία του φύλου» και 5 γυναίκες εικαστικοί, αποτελούν κάποιες από τις 9+ εικαστικές στάσεις μας γι' αυτό το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Οκτώβριος ορίζει παραδοσιακά το peak στην εικαστική ατζέντα της πόλης. Παρότι το 2020 υπήρξε αρκετά δύσκολο για τα μουσεία και τις γκαλερί σε όλο τον πλανήτη, όλα δείχνουν πως η δίψα μας για νέες εικόνες και εικαστικές εμπειρίες, είναι αυτή που οδήγησε στη δημιουργία 9 από τις πιο ιδιαίτερες, αληθινές και συνάμα ξεχωριστές εκθέσεις στην Αθήνα για το φθινόπωρο του 2021. Ας τις δούμε λοιπόν αναλυτικά.

 

~ 1 ~
Γιάννης Αδαμάκος, «Νέα έργα 2019-2021», Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων

Photo: Μενέλαος Μυρίλλας ©ΟΠΑΝΔΑ

3. Μενέλαος Μυρίλλας ΟΠΑΝΔΑ

H ατομική έκθεση του Γιάννη Αδαμάκου, με τίτλο «Νέα έργα 2019-2021» παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

Συνεπής συνεχιστής της στοχαστικής αφαίρεσης, ο Γιάννης Αδαμάκος είναι από τους πλέον καταξιωμένους Έλληνες ζωγράφους. Η έκθεσή του στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων συγκεντρώνει έργα της τελευταίας τριετίας (2019-2021), αποκαλύπτοντας ανάγλυφα την ερευνητική διάθεση του καλλιτέχνη και την πίστη του στη συναισθηματική δύναμη του χρώματος.

Σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή, ο Αδαμάκος εξετάζει τις εγγενείς δυνατότητες της αφαίρεσης και τις στοχαστικές ποιότητες του χρώματος. Στα νέα του έργα κυριαρχεί -ως εσωτερικό δομικό στοιχείο- ο σταυρός.

Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Όταν δουλεύω μ’ ενδιαφέρει να ζωγραφίσω την απόσταση μεταξύ συγκεκριμένου και αφηρημένου, μεταξύ της έκρηξης και της καταλαγής, με ενδιαφέρει να αξιοποιήσω το τυχαίο και να το εντάξω σε μια οργανωμένη ζωγραφική επιφάνεια. Ο ορίζοντας, η ηρεμία που εκπέμπει η οριζόντια γραμμή και η ανησυχία, η ανάταση που προκαλεί η κάθετη, δημιουργούν τον κάνναβο πάνω στον οποίο κτίζω το έργο μου.»

Το επιτηδευμένο στη ζωγραφική ενοχλεί τον Αδαμάκο. Όταν καταλάβει ότι τα έργα του τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση, αρχίζει να επεμβαίνει αλλάζοντάς τους την όψη. Για να ολοκληρωθεί ένας πίνακας, για να επιτευχθεί η επιθυμητή ισορροπία ανάμεσα στις χρωματικές ζώνες και στις τονικές διαβαθμίσεις, απαιτείται εντέλει μια χειρουργική διαδικασία που εκτείνεται στον χρόνο – χειρουργική, όχι με την έννοια της θεραπείας, όσο με αυτή της προσοχής, της ακρίβειας, της δεξιοτεχνίας, αλλά και της αδιάκοπης διόρθωσης.

Πώς μπορεί ένα ζωγραφικό έργο να διαθέτει χρωματική ισορροπία χωρίς να φαίνεται όμορφο και «τακτοποιημένο»; Πώς γίνεται αυτή η ισορροπία να προκύπτει, φυσιολογικά και αβίαστα, χωρίς απαραίτητα να διακρίνεται η προσπάθεια του ζωγράφου; Μπορούν να προκύψουν τυχαίες φόρμες οι οποίες να ενταχθούν οργανικά στη ζωγραφική επιφάνεια του πίνακα; Αυτά είναι ορισμένα βασικά ερωτήματα που θέτει με τη νέα του δουλειά ο Αδαμάκος.

 

Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εικαστικών εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ

Διάρκεια έκθεσης: 12 Οκτωβρίου – 12 Δεκεμβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Γιατί ο Γιάννης Αδαμάκος είναι ένας από τους πιο εσωτερικούς εικαστικούς της γενιάς του, λάτρης της αφαίρεσης και της λιτότητας. Σπουδαίος καλλιτέχνης, σπουδαία έκθεση.

 

~ 2 ~

 

«ΚΑΛΛΟΣ. Η Υπέρτατη Ομορφιά», Mουσείο Κυκλαδικής τέχνης

Photo: Πάρις Ταβιτιάν © Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

5. Πάρις Ταβιτιάν Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης 1 1536x1024 1

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο πλαίσιο της σειράς των πρωτοποριακών, αρχαιολογικών εκθέσεών του με επίκεντρο τον άνθρωπο και σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, παρουσιάζει την εμβληματική, αρχαιολογική έκθεση «ΚΑΛΛΟΣ. Η Υπέρτατη Ομορφιά», υπό την επιμέλεια του πρώην Διευθυντή του και πλέον Γενικού Διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης, Καθηγητή Νικολάου Χρ. Σταμπολίδη και του Επιμελητή Αρχαιοτήτων, Δρος Ιωάννη Δ. Φάππα.

Μέσα από μια σειρά 300 εμβληματικών αρχαιοτήτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, παρουσιάζονται οι διάφορες πτυχές της έννοιας του «Κάλλους» στην καθημερινή ζωή και τη φιλοσοφική σκέψη της αρχαίας Ελλάδας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική και μεγάλη σε έκταση έκθεση που θα καταλάβει όλους τους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου.

Η αρχαία ελληνική λέξη «Κάλλος» σημαίνει «ομορφιά» και συσχετίζεται τόσο με το γυναικείο όσο και με το ανδρικό φύλο. Ωστόσο, η έννοια του «Κάλλους» στην υπέρτατη διάστασή της, δεν είναι απλώς μια λέξη που σημαίνει μόνο «ομορφιά». Είναι ένα ιδεώδες που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική σκέψη, εκφράστηκε μέσα από τα ποιήματα των επικών (8ος αι. π.Χ.) και λυρικών (7ος – 6ος αι. π.Χ.) ποιητών και αποκρυσταλλώθηκε σταδιακά στα κείμενα των φιλοσόφων του 5ου/4ου αι. π.Χ. και εξής, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε αυτό ως συνδυασμό της φυσικής εμφάνισης και των αρετών της ψυχής. Σε αυτή τη διάσταση του «Κάλλους» επικεντρώνεται και η έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, αναδεικνύοντας τη συμβολή της αρχαίας Ελλάδας στον καθορισμό της έννοιας της «ομορφιάς» μέχρι και σήμερα.

Η έκθεση περιλαμβάνει 300 αρχαιότητες από Μουσεία και Συλλογές της Ελλάδας, της Ιταλίας και του Βατικανού και διαρθρώνεται σε δύο μεγάλες ενότητες, τον Καλλωπισμό και το Κάλλος.

Επιμέλεια: Καθηγητής Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης & Δρ. Ιωάννης Δ. Φάππας

Διάρκεια έκθεσης: 29 Σεπτεμβρίου 2021 – 16 Ιανουαρίου 2022

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Τι να πω για αυτή τη μαγική έκθεση. Θυμίζει κάτι από την αίγλη των εικαστικών εκθέσεων του παρελθόντος που ο απόηχός τους εξέπεμπε μια αρχοντιά και μια αισθητική υψηλού επιπέδου. Πολύ καλή μουσειολογική προσέγγιση.

 

~ 3 ~
“Can’t Help My Self”, Hein Koh & Group Show, Allouche Benias

Allouche 1

 

Ο τίτλος της έκθεσης της Hein Koh “Can’t Help My Self” αναφέρεται στην ιδέα ότι όσο κι αν προσπαθεί κάποιος να ασχοληθεί με την αυτοβελτίωση, ουσιαστικά δεν μπορεί να βοηθηθεί. Ο τίτλος υποδηλώνει τον καταναγκασμό, την ιδέα ότι κανένας δεν έχει συνειδητό έλεγχο πάνω στις πράξεις του. Δίνει έμφαση στην ιδέα του εαυτού ως εξατομικευμένη οντότητα διαχωρίζοντας τη λέξη «εαυτός» (my self). Χρησιμεύει ως χιουμοριστική δήλωση αυτο-αποδοχής. Οι εικόνες της Hein Koh έρχονται σε αυτήν όταν εστιάζει σε ένα συναίσθημα. Τα σκίτσα μπορεί να γίνουν σχέδια και στη συνέχεια πίνακες ζωγραφικής. Δουλεύει γρήγορα και με ένταση.

Η γυναίκα «μπρόκολο», η οποία είναι η πρωταγωνίστρια στο έργο της είναι ένας χαρακτήρας που αναπτύχθηκε από ένα γλυπτό μπρόκολου που καπνίζει, το οποίο δημιουργήθηκε το 2019. Επηρεασμένη από το άγχος και το σκοτάδι που προκάλεσε η πανδημία, η Hein Koh μετατοπίστηκε από τη γλυπτική στη ζωγραφική με αποτέλεσμα τον σχηματισμό της γυναίκας μπρόκολου.

Το μπρόκολο ένα υγεινό λαχανικό, αντιπροσωπεύει τα πρότυπα της τελειότητας με βάση τα οποία μετριούνται οι γυναίκες. Ωστόσο, δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της – καπνίζει, πίνει και επιδίδεται σε άσχημη συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο της δίνεται η ελευθερία να υπάρχει και να αισθάνεται. Το κάπνισμα και το ποτό είναι σύμβολα διαφυγής, προβληματισμού και διαλογισμού. Είναι απλώς ένα όχημα για να εκφράσει συλλογικά και καθολικά συναισθήματα. Η γυναίκα«μπρόκολο» είναι απλώς ένας άνθρωπος, επομένως, ο «εαυτός» της.

 

Applied Anxiety – Group Show 

screenshot 2021 10 12 at 17.12.16

Η Allouche Benias εγκαινιάζει την ομαδική έκθεση “Applied Anxiety” σε επιμέλεια της Hein Koh με τη συμμετοχή δεκατριών καλλιτεχνών: Gina Beavers, Anthony Cudahy, Julie Curtiss, Louis Fratino, Adam Green, Loie Hollowell, Anthony Iacono, Marcus Jahmal, Clinton King, Benjamin Kress, Austin Lee, Ann Toebbe & Robin Williams.

«Όλοι οι καλλιτέχνες της έκθεσης είναι συνδεδεμένοι με τον κύκλο μου κατά κάποιον τρόπο και κάθε καλλιτέχνης έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο να διοχετεύει το άγχος μέσω της ζωγραφικής του, πράγμα μοναδικό και ενδιαφέρον.

Νομίζω ότι πολλά από αυτά που οδηγούν τις ενέργειές μας στη ζωή είναι το άγχος, ιδιαίτερα για τους καλλιτέχνες, εξού και ο τίτλος “Applied Anxiety” (Εφαρμοσμένο Άγχος). Ειλικρινά, προσπαθούσα να καταλάβω τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι διαφορετικοί αλλά μοναδικά ταλαντούχοι καλλιτέχνες, προκειμένου να υπάρχει ένα συνεκτικό θέμα στην έκθεση. Ενδιαφέρομαι επίσης ιδιαίτερα για τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να εφαρμοστεί το χρώμα – όντας φετιχίστρια επιφανείας και την ένδειξη του άγχους μέσω αυτής της εφαρμογής.

Ελπίζω να απολαύσετε την έκθεση και να μάθετε κάτι από κάθε καλλιτέχνη όπως έμαθα και εγώ.»   

Διάρκεια έκθεσης: 7 Οκτωβρίου – 11 Νοεμβρίου

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Η αλήθεια είναι ότι η Allouche Benias δεν σταματά να με εκπλήσσει. Δύο πολύ διαφορετικές εκθέσεις με ιδιαίτερο περιεχόμενο που αγγίζει το επίκαιρο ζήτημα της ψυχικής υγείας. Υπέροχη επιμέλεια.

 

~ 4 ~
Τζένη Αργυρίου και Βασίλης Γεροδήμος “Synthesis”, Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ΚΠΙΣΝ

 

 SYNTHESIS 2048x1247

Το έργο “Synthesis”, μια νέα εικαστική επιτελεστική εγκατάσταση μακράς διάρκειας σε σύλληψη, σχεδιασμό και επιμέλεια της χορογράφου Τζένης Αργυρίου και του εικαστικού Βασίλη Γεροδήμου, έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το έργο, ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Πάνω από 30 καλλιτέχνες από όλο το φάσμα των παραστατικών και των εικαστικών τεχνών με τη συμμετοχή σπουδαστών της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ συμπράττουν στη δημιουργία ενός έργου μακράς διάρκειας που συσχετίζει τις περίπλοκες διαδικασίες του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα με την ίδια τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου συλλογικού καλλιτεχνικού εγχειρήματος.

To έργο δημιουργήθηκε μέσα από ιστορική και καλλιτεχνική έρευνα πολλών μηνών, παρουσιάζεται στη διάρκεια των τριών ημερών που παραπέμπουν εννοιολογικά στα τρία στάδια της Επανάστασης (μέθη του αρχικού ξεσπάσματος, εσωστρέφεια των επόμενων χρόνων, «κόπωση» της όψιμης περιόδου) και αποτελεί μια νέα ανοιχτού τύπου συλλογική «ανάγνωση» της επανάστασης.

Στη διάρκεια των τριών ημερών παρουσίασης του “Synthesis” στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, ο θεατής θα έχει τη δυνατότητα να κινηθεί μέσα στην εγκατάσταση, να παρακολουθήσει από διαφορετικές γωνίες θέασης διαφορετικές προσεγγίσεις, να καθορίσει τον χρόνο παραμονής του, να κάνει τη δική του σύνθεση και εντέλει να βιώσει θραύσματα της Επανάστασης στο «εδώ και τώρα».

Το έργο “Synthesis” είναι μια εικαστική επιτελεστική εγκατάσταση μακράς διάρκειας (περφόρμανς-εγκατάσταση) που καταπιάνεται με την πολυσύνθετη έννοια της Επανάστασης. Οι περίπλοκες συνθήκες της οργάνωσης και διεξαγωγής της Επανάστασης, συμφωνίες, συνεργασίες, αντιφάσεις, ρήξεις, ανατροπές, αβεβαιότητες και υπερβάσεις, συσχετίζονται με τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου συλλογικού καλλιτεχνικού εγχειρήματος, μιας παρτιτούρας που εμπλέκει συντελεστές από τις εικαστικές, τις παραστατικές τέχνες και τις κοινωνικές επιστήμες.

Η δομή της εγκατάστασης αποτελείται από θραύσματα, κομμάτια σκηνικών που έχουν χρησιμοποιηθεί σε παραγωγές όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο παρελθόν και, μέσα από αυτή τη χειρονομία, αποκτούν μια νέα ταυτότητα. Κάτω από διαφορετικές παραμέτρους, οι Έλληνες αγωνιστές χρησιμοποιούν επίσης υλικά που βρίσκουν γύρω τους για να φτιάξουν αυτοσχέδια όπλα και σημαίες. Μάλιστα, τα κύρια χρώματα της εγκατάστασης παραπέμπουν στις πρώτες σημαίες των επαναστατών. Η «ανασκαφή» των υλικών από την αποθήκη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής δείχνει μια πρόθεση ενδοσκόπησης και επαναδιαπραγμάτευσης της ταυτότητάς μας και του συστήματος στο οποίο δρούμε, αντιλαμβανόμενοι ότι οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας και αφήγησης εξαρτάται από την «υλικότητα» που έχουμε στη διάθεσή μας.

Διάρκεια έκθεσης: 29, 30, 31 Οκτωβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Συγκλονιστική προσέγγιση. Διαδραστική εικαστική επιτελεστική εγκατάσταση με θέμα τη συλλογική ανάγνωση της Ελληνικής επανάστασης. Κάτι διαφορετικό και συνάμα τρομερά ενδιαφέρον.

 

~ 5 ~

Τζένη Αργυρίου και Βασίλης Γεροδήμος “Synthesis”, Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ΚΠΙΣΝ


«Η αυλή των ηρώων» του Κώστα Ρουσσάκη στην Υπηρεσιακή Αυλή και «212 Μήδεια (Aφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)» της Στεφανίας Στρούζα στο Project Space
Το annexM, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Άννας Καφέτση, αρχίζει το φθινοπωρινό του πρόγραμμα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με δύο νέες παραγωγές που παρουσιάζονται από τις 4 Νοεμβρίου 2021 έως τις 23 Ιανουαρίου 2022 στην Υπηρεσιακή Αυλή και στο Project Space.

Πρόκειται για τις ατομικές εκθέσεις «Η αυλή των ηρώων» του Κώστα Ρουσσάκη και «212 Μήδεια (Aφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)» της Στεφανίας Στρούζα σε επιμέλεια αντίστοιχα του Χρήστου Χρυσόπουλου και της Δάφνης Δραγώνα.

 

Κώστας Ρουσσάκης | «Η αυλή των ηρώων»

Κώστας Ρουσσάκης, Η αυλή των ηρώων, 2021 © Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη

Roussakis 7 synoliko c evgen paraxorisi tou kallitexni 1 1536x510 1 1

Ένας διπλός εγκιβωτισμός. Διατρέχοντας τον διάδρομο που οδηγεί στην Υπηρεσιακή Αυλή, στα σπλάχνα του Μεγάρου Μουσικής, ο θεατής ανακαλύπτει την εγκατάσταση τριών συμπαγών γλυπτικών διατάξεων που περιέχουν εντός τους μια ιδιάζουσα στερεοσκοπική θέαση του δημοσίου χώρου του Πεδίου του Άρεως, προσβάσιμη ατομικά –σχεδόν ενδόμυχα– από το βλέμμα καθενός θεατή.

Η έκθεση του Κώστα Ρουσσάκη, με επιμελητή τον Χρήστο Χρυσόπουλο, αντλεί την πρώτη της ύλη από το Πεδίο του Άρεως με όλες τις τρέχουσες συνδηλώσεις του (ιστορικές, καλλιτεχνικές, πολιτικές, αστικού βίου) και τη σημειολογία που έχει κατά καιρούς αποδοθεί σε αυτόν (γλυπτά, ανδριάντες, Λεωφόρος Ηρώων, μνημεία, κήπος… κ.λπ.).

Κεντρικός άξονας είναι το μνημειακό σύνολο της «Λεωφόρου Ηρώων». Η εγκατάσταση του Ρουσσάκη συγκροτεί εντός της Υπηρεσιακής Αυλής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ένα εικαστικό περιβάλλον που μεταβολίζει τον οικείο χώρο του Πεδίου του Άρεως δημιουργώντας ένα νέο, εφήμερο υποκειμενικό τοπόσημο για την ιστορία και τον σύγχρονο βίο της πόλης.

 

Στεφανία Στρούζα | «212 Μήδεια (Αφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)»

Strouza 1 c evgen paraxorisi tis kallitexnidas tis a.antonopoulou.art m 1 1536x1024 1 1

Στεφανία Στρούζα, SPK-ID 2000212 (Α880 CA), 2021, κεραμικά, φύλλα ασημιού imitation, ακρυλικό χρώμα, βερνίκι © Με την ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της a.antonopoulou.art

Με ένα σύνολο έργων που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα –δύο από τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση–, η καλλιτέχνις αναφέρεται στη μετέωρη συνθήκη στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης σήμερα. Εστιάζει σε στιγμές σύγκρουσης, αποτυπώματα καταστροφής καθώς και στο ενδεχόμενο επανόρθωσης και αναδημιουργίας. H έκθεση παίρνει τον τίτλο της από έναν αστεροειδή με το όνομα «212 Μήδεια» που απασχόλησε τη Στεφανία Στρούζα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού και ερευνητικού της έργου γύρω από τον μύθο της Μήδειας.

Οι αστεροειδείς με την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα της Γης μεταμορφώνονται σε διάττοντες αστέρες και σε απειλητικά για τη γη σώματα σε περίπτωση πρόσκρουσης. H Μήδεια ταυτίζεται με το απρόβλεπτο και το καταστροφικό αλλά και με την εναντίωση στο αυτονόητο και το επιβεβλημένο. Μελετώντας την ιστορία της, η Στρούζα επικεντρώνεται σε μια ανεξερεύνητη πλευρά του χαρακτήρα της που καταδεικνύει τη σχέση της αντι-ηρωίδας με φυσικά φαινόμενα, ζωικά ένστικτα και την ίδια τη Γη ενώ, ταυτόχρονα, παραμένει πάντα ξένη.

Στην έκθεση παρουσιάζονται τρία έργα γλυπτικής και ένα βίντεο. Τα γλυπτά υποδηλώνουν σώματα γεωλογικά και συμπαντικά, ανθρώπινα και μη ανθρώπινα, υλικά και ενεργά, σώματα που φέρουν ίχνη σύγκρουσης αλλά που ταυτόχρονα μπορούν να επιφέρουν αλλαγές. Κεντρική θέση κατέχει το γλυπτό 212 Medea (Perpetual Silence Prevails in the Empty Space of Capital), που μοιάζει τόσο με αστεροειδή σε τροχιά πρόσκρουσης όσο και με θηλυκό σώμα και αναφέρεται στη σχέση έμφυλης ταυτότητας και κλιματικής κρίσης.

Το γλυπτό 212 Medea (If only I had stayed the animal I was) παραπέμπει στην αναγνώριση άλλων έμβιων κόσμων πέρα από τον άνθρωπο, ενώ τα μικρότερα γλυπτά SPK-ID 2000212 (Α880 CA) με τη μορφή θραυσμάτων αναφέρονται στις ροές της ύλης, σε στιγμές έκρηξης και συνεχούς μεταμόρφωσης. Τέλος, το βίντεο Monologue (Medean Remix) βασίζεται σε αποσπάσματα από τα έργα των Ευριπίδη, Pier Paolo Pasolini και Heiner Müller. Σε αυτό, η Μήδεια θυμίζει τις θεμελιώδεις σχέσεις περιβάλλοντος και πολιτισμού, ανθρώπου και άλλων έμβιων όντων, ενσαρκώνοντας τες.

Διάρκεια εκθέσεων: 4 Νοεμβρίου 2021 – 23 Ιανουαρίου 2022

Γιατί αξίζει να τις επισκεφθείτε: Υπέροχη αφήγηση του χώρου του Πεδίου του Άρεως από τον Κώστα Ρουσσάκη. Η Στεφανία Στρούζα παρουσιάζει μια σύνδεση του μύθου με το φυσικό περιβάλλον που αξίζει την προσοχή μας.

 

~ 6 ~
“Gender Melancholia” / «Η Μελαγχολία του Φύλου», The Project Gallery

Alexandra Nakou, Gender Melancholia

Alexandra Nakou Gender Melancholia web 01 1 1

Με αυτή την έκθεση επιχειρείται μια προσπάθεια αναζήτησης μεταξύ των ασαφών ορίων του φύλου, όπως αυτό δομείται κοινωνικά (gender) και βιολογικά (sex). Ερευνάται η ταυτότητα φύλου ως προϊόν κοινωνικής διαντίδρασης και κατά συνέπεια πώς το φύλο και η κατασκευή του εαυτού μας – αυτοαντίληψη, μπορούν να οδηγήσουν στην κοινωνική αποστασιοποίηση.

«Στο παραπάνω, θα έχουμε την ευκαιρία αφενός να αντιπαραβάλουμε και αφετέρου, να αναζητήσουμε τις συνδέσεις της φροϋδικής θεωρίας περί πένθους και μελαγχολίας με τη “Μελαγχολία του Φύλου”. Η απαρχή / έναυσμα της καταγραφής, είναι κατά κάποιο τρόπο η επικαιροποίηση -με την έννοια του revisited- σημαντικών θεωριών και η τοποθέτησή τους στη σημερινή κατάσταση.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Τζούντιθ Μπάτλερ θέτει τη δική της θεώρηση με την “Αναταραχή Φύλου: Ο φεμινισμός και η ανατροπή της ταυτότητας”, ένα έργο θεμέλιος λίθος στις σπουδές φύλου και την queer κοινότητα. Μέσω της εικαστικής αναζήτησης, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το ζήτημα της κατασκευής των φύλων σε μια πατριαρχική και ανδροκρατούμενη κοινωνία της Δύσης και τον τρόπο με τον οποίο η Αναταραχή Φύλου αποτέλεσε “Βίβλος” της σεξουαλικότητας και της φεμινιστικής, αλλά και μεταφεμινιστικής θεώρησης των φύλων.»

Σημαντικές θεωρήσεις όπως το Πένθος και η Μελαγχολία του Φρόυντ και η Αναταραχή Φύλου της Μπάτλερ, αποτελούν τροφή για σκέψη και περισσότερη αναζήτηση ώστε να δημιουργηθεί μια συνύφανση με την αλλαγή παραδείγματος της μετανεωτερικής εποχής του COVID19 και της κοινωνικής αποστασιοποίησης μεταξύ των φύλων.

Η έκθεση “Gender Melancholia Μελαγχολία του Φύλου” είναι μια προσπάθεια ανεύρεσης των ασαφών ορίων των φύλων, σε σχέση με τη νέα πραγματικότητα της COVID19 era, που φλερτάρει πολλές φορές με την Depression era, αλλά και από την άλλη, δίνει μια δυναμική διάσταση στην αναζήτηση του εαυτού μας, του φύλου μας, του σεξουαλικού και του ρομαντικού προσανατολισμού μας.

Διάρκεια έκθεσης: 22 Οκτωβρίου – 19 Νοεμβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Μια έκθεση σαφώς επηρεασμένη από το διάσημο κείμενο του Freud “Mourning and Melancholia” που αφορά στη σύνδεση του πένθους και της μελαγχολίας ως μια κοινή αλλά διαφορετική αντίδραση μας στην απώλεια. Η έκθεση αφορά σε ένα πολύ σημαντικό και επίκαιρο ζήτημα, αυτό της αναζήτησης των ορίων του φύλου. Σίγουρα μου έχει ήδη κινήσει το ενδιαφέρον.

 

~ 7 ~
«H Μάντρα, Διονυσίου Αρεοπαγίτου 2», Ίδρυμα Ωνάση

Η Μάντρα, ένα ιστορικό σημείο στην καρδιά της Αθήνας, επανασυστήνεται στους Αθηναίους από το Ίδρυμα Ωνάση, με ένα «Έργο για έναν άνθρωπο μονάχα».

«Έργο για Έναν Άνθρωπο Μονάχα», για σένα. Ανεβαίνοντας τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δίπλα από την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, συναντά κανείς μια μάντρα που αποτελεί το μοναδικό δείγμα σκηνής της belle époque στην Αθήνα. Εκεί, στη «Μάντρα», το θέατρο ανοιχτού χώρου που ενεργοποιεί μετά από χρόνια το Ίδρυμα Ωνάση, γεννιέται μία νέα στέγη πολιτισμού και έκφρασης.

Ένα black box μάς προσκαλεί σε μια φορτισμένη εμπειρία με μια εγκατάσταση, ένα Terrarium, του Ιώκο Ιωάννη Κοτίδη με τίτλο «Έργο για Έναν Άνθρωπο Μονάχα». Ένας θεατής μόνος του κάθε φορά και ένα ευχαριστήριο, μια αφιέρωση, μια προσωπική γιορτή στους έρωτες που ζήσαμε. Τι σημαίνει να αφιερώνω το απόλυτο τραγούδισμα του έρωτά μου σε ένα πρόσωπο που δεν είναι πια εδώ; Σημαίνει πως, προσπαθώντας να ταξινομήσω όλα μου τα σημαντικά, καταλήγω να δημιουργώ για τον Έναν-Μου-Άνθρωπο. Το έργο είναι μια τριλογία, σύνθεση εικαστικών, μουσικών και παραστατικών τεχνών, με θέμα την εξομολόγηση.

Το Πρώτο Μέρος, που παρουσιάζεται στο κέντρο της Αθήνας, στο μοναδικό σωζώμενο θέατρο-μάντρα των αρχών του προηγούμενου αιώνα, είναι εμπνευσμένο από το σπουδαιότερο ποίημα της πρώτης Ελληνίδας υπερρεαλίστριας, Μάτσης Χατζηλαζάρου, της «πολυτιμότερης ερωτικής ποιήτριας που διαθέτει η γλώσσα μας» κατά τον Γ. Π. Σαββίδη.

Η φωνή της Μάτσης Χατζηλαζάρου αντηχεί σε έναν σκοτεινό θάλαμο-εγκατάσταση για έναν μόνο παραλήπτη κάθε φορά, με την drag περφόρμερ Imiterasu να δανείζεται τη φωνή και τους στίχους της ποιήτριας – δίχως να μιμείται το φυσικό πρόσωπο. Ένα άλλο σώμα ως ενδιάμεσος. Ένας φορέας μνήμης, λόγων, βλεμμάτων, δακρύων, χειρονομιών, που μεταφέρει την ανάμνηση σε ένα οξύ παρόν.

Μέσα από ένα video art και λόγια που έμειναν χαραγμένα μέσα μας, ο εικαστικός Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα του κυνισμού, μιλώντας για όλα όσα μας δυσκολεύουν, όλες τις εξομολογήσεις που δεν έγιναν. Προσπαθεί να διαφυλάξει με κάθε δυνατό τρόπο τη σχεδόν χαμένη τρυφερότητα του σήμερα, βάζοντας τους θεατές να αναρωτηθούν για όλα όσα εκείνοι δεν πρόλαβαν να πουν. Η αντίσταση στην ευκολία. Η ετοιμότητα βλεμμάτων. Η ανιδιοτέλεια χαμόγελων.

Όπως αναφέρει ο δημιουργός της βίντεο εγκατάστασης, το έργο είναι: μια προσπάθεια “μοιρασιάς” αυτού του ποιήματος με κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη να γίνει ένα Εσύ για κάποιον. Μια δυνατότητα να ακουστεί το ποίημα αυτό στο σήμερα, να συνεχίσει να ακούγεται, να μην ξεχαστεί. Ούτε εκείνο, ούτε η δημιουργός του, ο κόσμος και η αφορμή της.

To video art προβάλλεται σε σκοτεινό θάλαμο-εγκατάσταση, ένα Terrarium σε μεγάλο μέγεθος, σαν σπόρος που αποκαλύπτεται σταδιακά. Με έναν τόπο ιδιωτικό μέσα στη σφαίρα του δημόσιου, επιχειρείται η δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου συλλογισμού και αναστοχασμού για τον καθένα μας χωριστά. Μια προσωπική σύνδεση μεταξύ του έργου και του αποδέκτη του.

Στο τέλος, ο θεατής καλείται να γράψει μια δική του αφιέρωση, εάν το επιθυμεί.

Διάρκεια έκθεσης: 14 Οκτωβρίου – 14 Νοεμβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Μια πολύ δυνατή συναισθηματικά εικαστική εγκατάσταση που θίγει ζητήματα τόσο σύγχρονα και επίκαιρα. Αυτά της αποξένωσής μας, των στιγμών που δεν ζήσαμε και αυτών που δεν είπαμε ο ένας στον άλλο. Υπέροχο.

 

~ 8 ~
«Γεωγραφία της Νύχτας» της Δάφνης Αγγελίδου, Evripides Art Gallery

 

Συνάντηση 80χ120cm ακρυλικά σε καμβά 2019 scaled 1 2048x1363

Το σύνολο των εκτεθειμένων έργων χωρίζονται σε τρεις βασικές ενότητες: Φωτισμένες νυχτερινές όψεις καφενείων, προσόψεις σπιτιών και μεμονωμένες ή ζευγαρωμένες φιγούρες σε φυσικό χώρο, με κάποια μικρή ένδειξη πάντα που παραπέμπει και στον πολιτισμό. Και τις τρεις αυτές ενότητες διακατέχει μια αίσθηση μοναξιάς και μοναχικότητας, αν και οι ανθρώπινες παρουσίες- απουσίες δηλώνουν ότι η επιθυμία είναι στην ουσία ο ανθρώπινος πυρήνας. Η επιθυμία που δεν μπλέκεται με τις ανάγκες, αλλά στηρίζεται στην ανθρώπινη επικοινωνία, τον έρωτα, την αγάπη και ταυτίζεται με τη ζωή.

Καφενεία με φωτισμένες τζαμαρίες σαν γυάλινες οθόνες, με κατηφείς θαμώνες σαν θέατρο σκιών και γυναικείες παρουσίες με χρώμα, το οποίο τονίζει την γκρίζα αντρική μονοτονία. Προσόψεις σπιτιών με κυβίζουσα βυζαντινή διάταξη που διαμορφώνουν περίκλειστους χώρους χωρίς καμία ανθρώπινη παρουσία. Μοναχικά άτομα σε ανοιχτό χώρο, κυρίως φυσικό, με κάποιες ενδείξεις πολιτισμού όπως ένα παγκάκι, μια στάση λεωφορείου, ένα φανάρι δρόμου. Ζευγάρια καθισμένα σε παγκάκι ή σε βαρκάδα σε νυχτερινή θάλασσα ή ακόμα ατενίζοντας ένα δέντρο με τη μορφή του δέντρου της ζωής. Και όλα αυτά διακατέχονται από συναισθήματα μοναχικότητας, μοναξιάς και ταυτοχρόνως από την αναμονή για μια συνάντηση.

Η Δάφνη Αγγελίδου δεν ξεφεύγει από το θέμα της, που είναι η εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων, με επιτακτική την ανάγκη της ζωογόνας συνάντησης. Η μοναξιά και η μοναχικότητα φέρουν μέσα τους στα έργα της διάχυτη την ελπιδοφόρα επιθυμία της αναίρεσής τους.

Η νύχτα έχει σχέση με την απεραντοσύνη. Στα έργα της Δάφνης Αγγελίδου παίρνει μια μεταφυσική διάσταση. Σηκώνεις το κεφάλι σου ψηλά και βλέπεις τον έναστρο ουρανό. Αισθάνεσαι δέος για αυτή την απεραντοσύνη που τονίζει την ασημαντότητά μας και την αναπόφευκτη ανθρώπινη μοίρα. Αναλογίζεσαι τη δική σου θέση και των ανθρώπων που αγαπάς μέσα στις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.

«Με διαφορετικούς τρόπους, εικαστικά μέσα (ζωγραφική – ψηφιδωτό), θέματα και αναπαραστάσεις καταστάσεων, η μαγεία της μνήμης που αντιστέκεται στον χρόνο ή τη φθορά, η πολυτέλεια των ανθρώπινων σχέσεων, το χτίσιμο μιας φιλίας και τα όνειρα επιδρούν στη ζωή μας και είναι αυτά που με κινητοποιούν.

Ζωγραφίζω νυχτερινά τοπία, συνήθως αστικά, επειδή τα αναμμένα φώτα των σπιτιών ή των καφενείων μού φέρνουν στο μυαλό ιστορίες, φιλίες, συναισθήματα και καταστάσεις που έχουν συμβεί σε άλλο χρόνο…Εστιάζουμε στις προσδοκίες ή στις προθέσεις που δημιουργούν οι ανθρώπινες ανάγκες και οι φιλίες. Εστιάζουμε στα πολύ συγκεκριμένα αισθήματα, που τα έχουμε ήδη, αλλά ανασύρονται ξαφνικά, αθόρυβα,και μας πλημμυρίζουν όπως το νερό της θάλασσας. Εστιάζουμε στις βιωμένες αναμνήσεις μας, μιας στιγμής ή μιας ολόκληρης ζωής. Εστιάζουμε τελικά στην επιθυμία για έρωτα, αγάπη και ζωή.»

Διάρκεια έκθεσης: 7 Οκτωβρίου – 6 Νοεμβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Έργα τέχνης, σχεδόν ποιητικά που σου γαληνεύουν την ψυχή. Σε ταξιδεύει.

 

~ 9 ~
FRACTALS By five women artists
Opy Zouni, Chryssa, Vassiliki, Brigitte Polemis, Rania Schoretsaniti, Mamush Gallery

mamush 3 1

 

Η Mamush Gallery υποδέχεται το φθινόπωρο με την έκθεση FRACTALS. Έργα πέντε διεθνών γυναικών καλλιτεχνών, διαφορετικών γενεών, αλλά με αξιοσημείωτα κοινά στοιχεία, τα οποία καλείται ο επισκέπτης να διερευνήσει.

Με αφετηρία τα γεωμετρικά στοιχεία στην τέχνη τους αλλά και την προσωπική τους φιλοσοφία όπως αυτή διαμορφώθηκε και εκφράστηκε με πάθος και συνέπεια μέσα από τα έργα τους, η έκθεση θα προσφέρει μια νέα προσέγγιση, γνώση και αισθητική απόλαυση στους επισκέπτες μας.

Διάρκεια έκθεσης: 1η Οκτωβρίου – 28 Νοεμβρίου 2021

Γιατί αξίζει να την επισκεφθείτε: Σε μια εποχή που η έννοια του women empowerment είναι πιο ισχυρή από ποτέ, η ένωση αυτών των πέντε ισχυρών γυναικών εικαστικών κάτω από μία στέγη, μόνο κάτι πολύ ενδιαφέρον μπορεί να προσφέρει. Αξίζει την προσοχή μας.