Επτά δημοψηφίσματα έχουν διεξαχθεί στη χώρα μας από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους. Τα επτά δημοψηφίσματα πραγματοποιήθηκαν σε μια χρονική περίοδο 54 ετών, με τις έξι περιπτώσεις το ερώτημα να σχετίζεται με το πολίτευμα (βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία) και μια για την έγκριση συντάγματος. Τρία από τα επτά δημοψηφίσματα διενεργήθηκαν από δικτατορικά καθεστώτα. 

 1920: Η κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη προκηρύσσει δημοψήφισμα για τις 5 Δεκεμβρίου με ερώτημα την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου του Α'. Στο δημοψήφισμα δεν συμμετέχουν οι Φιλελεύθεροι. Η επάνοδος του εξόριστου βασιλιά εγκρίνεται με 99%. Το αποτέλεσμα ενοχλεί τις συμμαχικές δυνάμεις και κυρίως τη Βρετανία που δεν επιθυμεί την επιστροφή του φιλογερμανού Κωνσταντίνου. Οι σύμμαχοι παύουν να υποστηρίζουν την Ελλάδα προσφέροντας την υποστήριξή τους προς την Τουρκία. Η αλλαγή της στάσης των συμμάχων θεωρείται ένας από τους παράγοντες που συνέλαβαν καθοριστικά στη μικρασιατική καταστροφή.

 1924: Η Δ' Συντακτική Εθνοσυνέλευση προκηρύσσει δημοψήφισμα για τις 13 Απριλίου με ερώτημα την κατάργηση της μοναρχίας. Η διαδικασία οργανώνεται από την κυβέρνηση Παπαναστασίου. Υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας ψηφίζει το 69,95% των ψηφοφόρων και κατά το 30,05%. Την 1η Μαΐου της ίδιας χρονιάς ορκίζεται πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Παύλος Κουντουριώτης.

 1935: Προκηρύχθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Γεωργίου Κονδύλη κι έμεινε στην ιστορία ως "νόθο δημοψήφισμα". Το ερώτημα ήταν η κατάργηση της αβασίλευτης δημοκρατίας. Σύμφωνα με το επίσημο αποτέλεσμα, υπέρ της βασιλευόμενης δημοκρατίας ψήφισε το 97,88% των ψηφοφόρων, ενώ το "όχι" απέσπασε μόλις το 2,12%.

 1946: Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη προκηρύσσει δημοψήφισμα για την 1η Σεπτεμβρίου. Οι επιλογές ήταν τρεις: υπέρ ή κατά της επανόδου του βασιλιά και υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας. Υπέρ της επανόδου του βασιλιά Γεωργίου Β' ψήφισε το 69%, κατά το 20% και υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας το 11%.

1968: Η χούντα των συνταγματαρχών διενεργεί δημοψήφισμα στις 29 Σεπτεμβρίου για σχέδιο συντάγματος που είχε εκπονήσει η ίδια. Στο δημοψήφισμα - παρωδία το "ναι" αποσπά ποσοστό 92,21% και το "όχι" το 7,79%. Στη διαδικασία δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής οι πολιτικοί κρατούμενοι που είχαν συλληφθεί ή εκτοπιστεί μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.

 1973: Το δεύτερο δημοψήφισμα - παρωδία της απριλιανής δικτατορίας πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουλίου εκείνου του έτους. Τα ερωτήματα σχετίζονταν με την έγκριση μεταρρύθμισης του συντάγματος του 1968, την εκλογή προέδρου (Γεώργιος Παπαδόπουλος) και αντιπροέδρου (Οδυσσέας Αγγελής) της Δημοκρατίας για θητεία οκτώ ετών και την κατάργηση της μοναρχίας. Υπέρ ψήφισε το 78,43% και κατά το 21,57%.

 1974: Μετά την πτώση της δικτατορίας, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή διενεργεί δημοψήφισμα με ερώτημα τη μορφή του πολιτεύματος. Το δημοψήφισμα διενεργήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου. Το 69,2% των ψηφοφόρων ψηφίζει κατά της βασιλευόμενης δημοκρατίας, έναντι 30,82% που είναι υπέρ της επαναφοράς του θεσμού της βασιλείας.

Δημοψηφίσματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει για την είσοδο μας στην ΕΟΚ και για την νομισματική ένωση, αλλά δεν έγιναν.

Ο κ. Παπανδρέου αφού «έγραψε», για δύο χρόνια την Ελληνική βουλή και το Σύνταγμα, αφού έφερε τον Ελληνικό λαό και την οικονομία στο γκρεμό, έρχεται να ζητήσει δημοψήφισμα για μια απόφαση προειλημμένη .

Ο κ. Παπανδρέου αφού δεν υπολόγισε ούτε λεπτό τον ελληνικό λαό, ούτε καν τη Βουλή, αφού η πρώτη δανειακή σύμβαση δεν εισήχθη ποτέ για ψήφιση από το Κοινοβούλιο πετάει τώρα το μπαλάκι στον ελληνικό λαό, ελπίζοντας να δημιουργήσει κύκλο συνενόχων για το επαχθές ξεπούλημα   της χώρας.  

Κι ενώ γνωρίζει ότι το δημοψήφισμα είναι σε ακατάλληλη ώρα  και αντισυνταγματικό λόγω της κατηγορίας του μετρούμενου θέματος, το διακινδυνεύει   προσπαθώντας όχι να σώσει τη χώρα αλλά τον εαυτό του, μετά και την οργή των Ελλήνων κυρίως στις πανελλαδικές εκδηλώσεις της επετείου της 28ης Οκτωβρίου.

Γιατί o πρωθυπουργός βοηθάει τους κερδοσκόπους να πλουτίζουν;

Γιατί θέλει να κερδίσει χρόνο με ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα;    

Γιατί δεν κάνει χρήση του δημοκρατικού εργαλείου των εκλογών;