patmosweb330

elin330

aegeanlab

Highlights

Ο κορονοϊός, το ζαβό το ριζικό μας και το κακό τους συναπάντημα

CORONAVIRUS

 του Νίκου Μελιανού

 

Σάββατο, ώρα 07:30 νέκρα σε όλη την Πάτμο. 

Θυμίζει τους στίχους του Δ. Σολωμού από τους Ελεύθερους πολιορκημένους: Άκρα του τάφου σιωπή...

Το ίδιο επαναλαμβάνεται και στις υπόλοιπες ώρες της ημέρας αλλά και στις άλλες ημέρες, ως αποτέλεσμα της επιβολής των ανασχετικών μέτρων που σκοπό και στόχο έχουν τον περιορισμό των θυμάτων του παγκόσμιου πολέμου εναντίον ενός αόρατου εχθρού.

Μη συμμόρφωση με τις εντολές, αυτόματα αυτό σημαίνει ξήλωμα της τσέπης μας αρχικά με το ποσό των 150 ευρώ και έπεται συνέχεια.

 

Αλλά δεν είναι μόνο οι πληρωμές, είναι η κακή ερμηνεία των οδηγιών, όπως βολεύει ορισμένους. Έτσι π.χ. θα έβλεπε κάποιος αυτοκίνητο να έχει μέσα 4 ή 5 μέλη της οικογένειας με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεν χρειάζεται να ψάχνει κάποιος τα που, τα πως, τα ποιος, τα πότε και τα γιατί,  δημιουργίας του κορονοϊού, μιας που καθημερινά οργιάζει η παραφιλολογία και οι θεωρίες συνωμοσίας.

Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι αυτή η νόσος ο κορονοϊός συμβαδίζει με μια άλλη λέξη, χαρακτηριστικό στοιχείο των νεοελλήνων και που δεν είναι άλλη από τη ζαβομάρα. Δύο έννοιες με διαφορετική φυσικά σημασία αλλά με το ίδιο δυστυχώς DNA, προερχόμενο από τη δεξαμενή αναισθησίας και ωχαδερφισμού του νεοέλληνα.

Μπορεί δε κάποιος να εντοπίσει στον κορονοϊό σπέρματα της ζαβομάρας των ελλήνων και στη ζαβομάρα το DNA του κορονοϊού.

Μόνη της η κάθε λέξη παλεύεται, αλλοίμονο αν ενωθούν. Τότε θα προκληθεί ένα εκρηκτικό μείγμα ικανό να γκρεμίσει κράτη ολόκληρα καθώς και τις οικονομίες του κυρίως.

 

Άλλως δεν εξηγείται το γεγονός, της επιμονής των νεοελλήνων στο να μην υπακούν (ευτυχώς όχι όλοι) στις απαγορεύσεις που στόχο έχουν το περιορισμό ή ακόμη και την καταστολή της νόσου. Ίσως κάποιες δραστικότερες λύσεις να υπάρχουν για όσους, δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις.

 

ΑΝΤΙ ΒΑΤΕΡΛΟ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ
Κοιτάζοντας κάποιος τα στοιχεία καθημερινά καθώς και τα αποτελέσματα αυτής της πανδημικής ανάλυσης θα διαπιστώσει ότι επιτέλους αυτό που επεδίωκαν όλοι οι οικονομικά μεγάλοι, το κατάφεραν.

Όχι όμως στην οικονομική συνένωση αλλά στη μάστιγα του Θεού. Το βατερλό της οικονομικής παγκοσμιοποίησης με το θέμα του κορονοϊού ήλθε να καταδείξει και να σημάνει την απαρχή διακρατικών συνεργασιών τόσο σε θέματα υγείας όσο και στα υπόλοιπα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα.

 

Κλιματική αλλαγή, μόλυνση της ατμόσφαιρας, οικολογική καταστροφή,σ τρατιωτικοί εξοπλισμοί, έλεγχος του διαστήματος, πολιτικές επιρροές, προβλήματα πείνας και επιβίωσης, σταμάτημα των πολέμων, οικονομικές εξαρτήσεις, πρέπει ν’ αποτελέσουν το ξεκίνημα μιας νέας πορείας της ανθρωπότητας.

Σε διαφορετική περίπτωση είμαστε χαμένοι από χέρι. Και αυτό επειδή μια λοιμική νόσος, ο κορονοϊός, γκρέμισε τον κόσμο και κατέρριψε πολλές αυταπάτες. Και όσον αφορά την πατρίδα μας, τα πράγματα είναι γνωστά, το ίδιο και η Πάτμος η οποία αναπτύχθηκε μονομερώς, χωρίς εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης εκτός του τουρισμού και τώρα επικρέμαται πάνω απ’ όλους η δαμόκλειος σπάθη της οικονομικής καταβαράθρωσης και καταστροφής. Ποιός ή ποιοί φταίνε δεν πρόκειται να βρεθεί, αφού όπως λέει και ο Κ. Βάρναλης: «ποιός φταίει, ποιός φταίει κανένα στόμα δεν το ‘βρε και δεν το είπε ακόμα».

 

Φυσικά όλοι ευελπιστούν ότι κάτι θ’ αλλάξει στη συνέχεια. Το ερώτημα είναι αν θα προλάβει το νησί να πάρει τα πάνω του. Κυρίως όμως το πότε.
Αλλά τι σου είναι ρε παιδί μου αυτός ο κορονοϊός. Μετεξελίχθηκε και διαδόθηκε πιάνοντας στον ύπνο την παγκόσμια κοινότητα, με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια κυριολεκτική μάστιγα του Θεού για όλους και για όλα κυρίως όμως για την παγκοσμιοποίηση και τους μηχανισμούς της.

Όπως αναφέρει ο Γ. Καραμπελιάς, η ταχύτητα εξάπλωσης της επιδημίας – πανδημίας, αποτελεί προφανώς τη συνέπεια μιας οικονομίας και ενός τρόπου ζωής αποεδαφικοποιημένου, μιας οικονομίας στην οποία για την παραγωγή ενός προϊόντος συνεργάζονται δεκάδες χώρες και εκατοντάδες επιχειρήσεις και όπου η ανάπαυση του εργατικού δυναμικού, έχει μεταβληθεί σε μια νεα βιομηχανία, αυτή του ελεύθερου χρόνου και του τουρισμού.

Η κρίση που περνάμε και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός, δεν αποτελεί μόνο μια ευκαιρία μελέτης και ενίσχυσης των σχέσεων με την οικογένειά μας και τους στενούς μας φίλους, αλλά και συνειδητοποίησης της κοινής μας μοίρας ως λαός και ως έθνος.

 

Και έρχεται ο Γ. Σιώτος να τονίσει: «βλέπομε τον ένα μετά τον άλλο τους ταγούς της παγκοσμιοποίησης να αποκηρύσσουν τις αρχές τους, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουν το θανατηφόρο ιό. Υψώνουν τείχη, επιβάλλουν απαγορεύσεις, εφαρμόζουν πολιτικές προστατευτισμού καθώς αντιλαμβάνονται ότι η δική τους εκδοχή της ελευθερίας είναι καταστροφική για τις χώρες τους. Κλεισμένοι πίσω από τα τείχη και αρματωμένοι με φραγμούς και απαγορεύσεις, προσπαθεί ο καθένας να σώσει το τομάρι του και τη χώρα του, γινόμενοι αρνητές των ίδιων των πιστεύω τους».


Πάντως αν και πιστεύεται, ότι με τον κορονοϊό ήλθε το τέλος της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, αυτό ίσως αποτελεί μέγα λάθος, αφού μελετητές αναφέρουν ότι θα βγει περισσότερο ενισχυμένη. Και όπως αναφέρεται στην Εφσυν, οι ανισότητες θα μεγαλώσουν, οι ισχυροί θα γίνουν ισχυρότεροι και ο αυταρχισμός θα ενταχθεί στην πολιτική ατζέντα των πολιτικών.

 

Και αυτή είναι η χειρότερη μορφή της παγκοσμιοποίησης, που αποδεικνύει ότι: οι σημερινές ηγεσίες, οικονομικές και πολιτικές, είναι τόσο αδίστακτες ώστε να χρησιμοποιούν τον τρόμο για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους. Γιατί ας μη γελιόμαστε, οι κατασκευαστικές ατέλειες της παγκοσμιοποίησης διορθώνονται, αλλά οι ανθρώπινες πληγές δεν επουλώνονται.

 

Νίκος Μελιανός