Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πάτμου που έλαβε χώρα στις 2 Αυγούστου 2011 συζητήθηκε ως εξαιρετικά επείγον το θέμα της διοργάνωσης πάρτι στην παραλία της Πέτρας. Συγκεκριμένα, σε επιστολή που απηύθυνε στον Δήμαρχο Πάτμου ο κ. Χάρης Ντάβλας, του ανακοίνωνε επί λέξει ότι «Τη Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011 στην παραλία της Πέτρας θα λάβει μέρος το πάρτι της κυρίας Άντζελας Ισμαήλου».

Τονίζουμε τον όρο ανακοίνωση, διότι θεωρούσε δεδομένη την πραγματοποίησή του και δεν ζητούσε την άδεια του Δήμου ή έστω τη σύμφωνη γνώμη του. Επίσης, ουδέν ανέφερε για το περιεχόμενο του πάρτι. Ωστόσο, το Δημοτικό Συμβούλιο σε μία κακώς εννοούμενη επίδειξη «φιλοξενίας» (που τείνει στα όρια της δουλοπρέπειας) συναίνεσε στην πραγματοποίησή του, χωρίς να φροντίσει να πληροφορηθεί εγγράφως περί τίνος ακριβώς θα επρόκειτο. Ακολούθως, στη συνεδρίαση της 12ης Αυγούστου το Δημοτικό Συμβούλιο ανακάλεσε την προηγούμενη Απόφασή του, κατόπιν εγγράφου της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου, στο οποίο επισημαινόταν ότι τυχόν διοργάνωση πάρτι θα ήταν παράνομη. Κατά την σχετική συζήτηση (και απ' όσο μπορούμε να διακρίνουμε ακούγοντας την ηχογράφηση, μιας και στις περισσότερες συνεδριάσεις του Δ.Σ. Πάτμου μιλούν πολλοί σύμβουλοι ταυτόχρονα, χωρίς να υπάρχει συναίσθηση του γεγονότος ότι πρόκειται για μία δημόσια διαδικασία όπου πρέπει να επικρατήσει στοιχειώδης τάξη), ακούστηκαν από επίσημα χείλη τοποθετήσεις περί της  «ανωτερότητας» του Δήμου σε σχέση με την Κτηματική Υπηρεσία Δωδεκανήσου, από τις οποίες προκύπτει ότι άνθρωποι στα χέρια των οποίων ο πατμιακός λαός ανέθεσε την τύχη του, εξακολουθούν μετά από πολλά χρόνια θητείας στα κοινά να έχουν παροιμιώδη άγνοια ακόμα και βασικών νομικών διατάξεων που άπτονται των καθηκόντων τους.

Παρόλα ταύτα, απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε υπήρξαν μέλη του Δ.Σ. που ενώ ψήφισαν κατά την πραγματοποίησης του πάρτι, αναγνωρίζοντας ότι επρόκειτο για παράνομη πράξη, τρεις ημέρες αργότερα ήταν παρόντες σε αυτό. Είναι πραγματικά λυπηρό να διαπιστώνει κανείς ότι η ασθένεια της διπροσωπίας έχει προσβάλει ορισμένους αιρετούς εκπροσώπους μας, οι οποίοι πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους ορκίστηκαν να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Παρά την αντίθετη γνώμη της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου το πάρτι πραγματοποιήθηκε, όπως είχε προγραμματιστεί και εξαγγελθεί από τους διοργανωτές. Οι Νόμοι του ελληνικού κράτους αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχουν καμία ισχύ μπροστά στις βουλές κάποιων μεγαλοσχημόνων. Τα όσα συνέβησαν, αποτελούν κατά τη γνώμη μας βαρειά προσβολή απέναντι στην παράδοση της Πάτμου. Βέβαια, η τοποθέτηση ημίγυμνων χορευτριών εκατέρωθεν του Σταυρού (του ιερότερου συμβόλου του Χριστιανισμού, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για την επιβολή της θανατικής ποινής με τον πλέον οδυνηρό τρόπο) είναι ανίερη πράξη, ανεξάρτητα εάν συνέβη στην Πάτμο, την Αθήνα ή την Μύκονο.

 Το γεγονός όμως ότι ως σκηνικό επελέγη η Πέτρα της Καλλικατσούς, η οποία αποτέλεσε επί αιώνες ερημητήριο, επέτεινε την προσβολή και την απαξίωση στη μοναστική παράδοση του νησιού. Θεωρούμε ότι το γεγονός αυτό αποτελεί όνειδος για το νησί μας και στίγμα που θα το σημαδεύει για πολλά χρόνια.

Θα άξιζε επίσης να διερευνηθεί επισταμένως η στάση κάποιων από τις λοιπές συναρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες ενώ διυλίζουν τον κώνωπα ταλαιπωρώντας τον δήμο και τους κατοίκους του νησιού με την προβολή προσκομμάτων στην υλοποίηση ακόμα και απολύτως αναγκαίων έργων υποδομής, φαίνεται να κατάπιαν την κάμηλο συναινώντας στην πραγματοποίηση του πάρτι.

Όμως, όπως γράφει η Σμαράγδα Μουλιάτη σε ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε λίγες ώρες πριν το πάρτι «για τη δημιουργία του πάρτυ τη μέρα της Παναγιάς, η κοινή γνώμη ήταν διχασμένη. Μεγάλη δυσαρέσκεια υπήρξε εκ μέρους μερίδας επαγγελματιών, όχι για το πάρτι, αλλά για τη μέρα που επέλεξαν οι οργανωτές τους. "Αυτή τη μέρα περιμένουμε να δουλέψουμε μας έλεγαν". Άλλοι πάλι  θεωρούσαν θετική τη δημιουργία του, ανεξαρτήτως ημέρας λόγω της μεγάλης διαφήμισης για το νησί μας». Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι για πολλούς το κύριο πρόβλημα δεν ήταν η παράνομη πραγματοποίηση του πάρτι στον συγκεκριμένο (αρχαιολογικό) χώρο, αλλά το πόσο θα επηρεαζόταν η κίνηση και τα κέρδη των καταστημάτων.

Αλλά και μετά την πραγματοποίησή του, η ηγεσία του νησιού μας αντέδρασε υποτονικά και με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ενώ στις περισσότερες συζητήσεις η αντίδραση για την βέβηλη ενέργεια ήταν συγκρατημένη και δόθηκε περισσότερη έμφαση στην όποια προβολή επιτεύχθηκε για το νησί (τόσο από το πάρτι, όσο και από την ταινία που θα ακολουθήσει) και στα προσδοκώμενα οικονομικά οφέλη ή αντίστοιχα στην ζημία που υπέστησαν οι επιχειρηματίες του νησιού από την απώλεια πελατών εκείνη την βραδιά.

Φοβούμαστε ότι τα γεγονότα αυτά είναι λίαν ανησυχητικά, διότι φανερώνουν ότι μπροστά στην αναμενόμενη εφήμερη διαφήμιση και προβολή του νησιού (κι επομένως στα όποια κέρδη θα την ακολουθήσουν), υποχωρεί η διάθεση για προάσπιση των αρχών, των αξιών και των παραδόσεών του. Βεβαίως, είναι απόλυτα κατανοητό ότι πλέον η κυρίαρχη δραστηριότητα είναι ο τουρισμός και θα ήταν μάλλον ανεδαφικό να αναμένεται επιστροφή σε δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα που άκμασαν στο παρελθόν. Δυστυχώς, όμως, αντί επί τόσα χρόνια να επιδιωχθεί από όλες τις πλευρές η ανάδειξη της ταυτότητας του νησιού και η αξιοποίηση του

φυσικού και πολιτιστικού του πλούτου, υπήρξε χαρακτηριστική αδράνεια και εφησυχασμός. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Το Σπήλαιο της Αποκάλυψης που ακόμα και σήμερα παραμένει απρόσιτο στα άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ τα κτίρια του καθίσματος έχουν αρχίσει να καταρρέουν; (Εδώ και τρία χρόνια έχει καταρρεύσει το δώμα ενός κτιρίου και ουδείς έχει συγκινηθεί...). Την Πατμιάδα Σχολή που αργοπεθαίνει; Το κτίριο Μανιά που επί χρόνια έχει εγκαταλειφθεί και λεηλατηθεί;

Το δάσος του Κουμαρώ που σε λίγο θα αποτελεί οριστικά παρελθόν; Τα παλιά μονοπάτια που ήδη με δυσκολία εντοπίζονται; Αλλά και στον τομέα της προβολής του νησιού, οι όποιες προσπάθειες έμειναν ημιτελείς. Το γεγονός ότι η ηλεκτρονική διεύθυνση www.patmos.gr δεν αντιστοιχεί σε κάποια ιστοσελίδα, μιλά από μόνο του.

Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να βρούμε παραδείγματα δημοτικών αρχόντων άλλων περιοχών που ανέδειξαν τον (κατά την άποψή μας υποδεέστερο του δικού μας) πλούτο του τόπου τους και αναβάθμισαν τις παρεχόμενες στους κατοίκους και τους επισκέπτες των νησιών τους υπηρεσίες. Σήμερα καρπούνται τα οφέλη. Αντίθετα, στην Πάτμο φαίνεται ότι η προσπάθεια να ανακοπεί η πτώση στην τουριστική κίνηση που πέρα από την οικονομική κρίση οφείλεται και στην αδράνεια δεκαετιών, αρχίζει να στρέφεται στη στείρα μίμηση ξένων στην ιδιαίτερη παράδοσή της συνηθειών. Όμως, η εξέταση αντίστοιχων παραδειγμάτων άλλων τουριστικών περιοχών που επιχείρησαν αντίστοιχα άλματα στο κενό, αποδεικνύει ότι τα οφέλη είναι εφήμερα, ενώ οι συνέπειες μακροχρόνιες και ιδιαίτερα δυσμενείς...