Απλά πράγματα, με διδάγματα.
«Μελετάμε ένα τρόπο ώστε τα βιβλία να μην τα πετάμε στο τέλος του χρόνου, όπως γίνεται σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Nα δίδονται πάλι για χρήση» είπε ο υπουργός παιδείας.
Επιτέλους! Κατάλαβαν ότι είναι μεγάλη σπατάλη τα σχολικά βιβλία να σκίζονται ή να πετάγονται. Γιατί όμως το λιβανίζουνε και το μελετάνε ενώ υπάρχουν απλές συνταγές;
Μήπως δεν θέλουν να στερήσουν τη χαρά στο μαθητή να μαυρίζει τα βιβλία και στο τέλος της χρονιάς να τα σκίζει θριαμβευτικά;
Βεβαίως δεν φταίνε οι μαθητές όταν υπάρχει το κατεστημένο και η παράδοση να αχρηστεύονται τα βιβλία. Τους ζήτησε κανείς να τα προσέξουν και να τα επιστρέψουν;
Εξ άλλου αν δεν τα σκίσουν εκείνοι, αργά ή γρήγορα θα πάνε στα σκουπίδια, εδώ ούτε καν στην ανακύκλωση ν' αφήσουν ένα κέρδος και οι επόμενοι θα πάρουν καινούργια βιβλία.
Δεν νομίζω ότι μελετάνε να μη στερήσουν τη χαρά στο μαθητή. Μάλλον να μη στερήσουν τις μίζες των 30 εκατ.. ευρώ που κοστίζουν κάθε χρόνο στον έλληνα φορολογούμενο, από κάποιους .
Εντυπωσιάστηκα όταν η κόρη μου πήγε να φοιτήσει για το Λύκειο σε ιδιωτικό Αγγλόφωνο σχολείο και τους έδωσαν μεταχειρισμένα βιβλία, συστήνοντας τους να τα προσέξουν, γιατί, αν στο τέλος της χρονιάς τα επιστρέψουν με μη φυσιολογικές φθορές, θα επιβαρυνθούν.
Έτσι κι έγινε. Τα πρόσεξε και στο τέλος του χρόνου τα επέστρεψε όπως τα πήρε.
Το πολυτιμότερο κατά την ταπεινή μου άποψη ηθικό δίδαγμα είναι, ότι ο τρόπος αυτός περιορισμού της σπατάλης των βιβλίων, συμβάλλει στο σεβασμό και την αγάπη σ αυτά.
Πολύ πιθανόν να είναι ένας παράγοντας να μην ξαναδούμε, βιβλία όπως του Παλλάντιου και του Αξελού, να στοιβάζονται σε κούτες και σε χώρους απαράδεκτους.....
