Στο σπίτι μας, όπως και στα περισσότερα σπίτια της Πάτμου είχαμε πηγάδι, με το νερό του οποίου πίναμε και κάναμε τη λάτρα μας.
Το νερό κράταγε μέχρι τον Μάιο. Το σπίτι μας κτισμένο ψηλά έχει σκαλοπάτια.  Από τον Μάιο και μέχρι τον Οκτώβρη η μητέρα μου, ανεβοκατέβαινε στον πλάτανο και κουβαλούσε με τις χαράνες ή τις λαῒνες νερό. 

Μέχρι που τα σπίτια συνδέθηκαν με το νερό της Δεξαμενής του Δήμου. Όταν θέλαμε να πάμε Χώρα, Κάμπο, ή οπουδήποτε αλλού, πηγαίναμε με τα πόδια, ή με τα γαϊδουράκια και μέχρι να φθάσουμε πιανόμασταν. Υπήρχε και η λύση της βάρκας αλλά μόνο το καλοκαίρι.  

Μέχρι που το νησί απέκτησε ταξί και λεωφορείο.Όταν βράδυαζε, το διάβασμα γινότανε με τη λάμπα πετρελαίου, γιατί δεν είχαμε ρεύμα.

Μέχρι που η Πάτμος απέκτησε ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν θέλαμε να ταξιδέψουμε, περιμέναμε το καράβι της εβδομάδας και επειδή δεν είχαμε λιμάνι, επιβιβαζόμασταν και αποβιβαζόμασταν με τις βάρκες. 

Μέχρι που έγινε το λιμάνι μας και ανακουφιστήκαμε. Όταν αρρωσταίναμε, παρακαλούσαμε τον Όσιο ή τον Θεολόγο,  γιατί δεν είχαμε νοσοκομείο και γιατρούς, μέχρι που αποκτήσαμε κέντρο υγείας και γιατρούς.  

Όταν έπεφτε το σκοτάδι κανείς δεν κυκλοφορούσε στη Σκάλα, γιατί που να πάει. Ακόμα και το καλοκαίρι που και που συναντούσες ένα ζαχαροπλαστείο, ένα εστιατόριο, ένα μαγαζί. Στην μοναδική δε για την αρχιτεκτονική της Χώρα, φοβόσουν να κυκλοφορήσεις. Τα σοκάκια ήταν σκοτεινά, τα περισσότερααρχοντικά ερειπωμένα και όταν περπάταγες δεν συναντούσες άνθρωπο. 

Σήμερα όλα αυτά τα βλέπουμε μακρινά και αναπολώντας τα αρκούμαστε να λέμε. Τι όμορφα χρόνια που ήταν. Αλλά ρωτήστε έναν που τα έχει ζήσει να σας πει,  αν  θα ήθελε να γυρίσουμε πίσω;  

Ο τουρισμός έφερε έναν άλλο αέρα στο νησί μας. Επιφανείς , οικονομικά ισχυροί, διανοούμενοι, Έλληνες και αλλοδαποί που ήρθαν στο νησί, γοητεύτηκαν από την Αποκάλυψη,τα μνημεία , την ιστορία, τη μοναδικότητα του, την αρχιτεκτονική του οικισμού της Χώρας , την γραφικότητα, τα ήθη και έθιμα, την ευγένεια και φιλικότητα των κατοίκων, τις παρθένες παραλίες, αγόρασαν τα ερειπωμένα σπίτια και αρχοντικά, τα ανάστησαν, έφεραν τους φίλους τους, έγραψαν για το νησί μας εγκωμιαστικά άρθρα σε μεγάλα περιοδικά και εφημερίδες , κτίζοντας έτσι ένα ισχυρό brand awareness.

Πολλά από αυτά που αγόρασαν άλλαξαν χέρια, πουλήθηκαν σε κάποιους άλλους και τώρα κάποιοι τα αξιοποιούν εμπορικά.
Ήρθαν και εξακολουθούν να έρχονται ισχυροί στο νησί μας, με σπουδαία βιογραφικά και αυτό μας τιμά ιδιαίτερα και μας κάνει υπερήφανους.
Ο τουρισμός όμως δημιούργησε ανάγκες και επενδύσεις. Ενοικιαζόμενα, ξενοδοχεία μικρά και πεντάστερα, μπουτίκ, εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, τάπας, μπαράκια, καφέ, νυχτερινή ζωή και στη Χώρα, σούσι μπαρ, οργανωμένες παραλίες, οικοδόμηση, βίλλες .

Με όλα αυτά που έφτιαξαν Πάτμιοι και ξένοι επενδυτές, το ιστορικό και Θρησκευτικό νησί μας, αναπτύχθηκε σε ένα πρότυπο μοντέλο αναπτυγμένου μικρού κοσμοπολίτικου νησιού, με σεβασμό στο τοπίο και στην παράδοση.  Την ιστορία της επιτυχημένης ανάπτυξης, πολιτισμικής και οικονομικής έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν οι Πάτμιοι με την βοήθεια της αρχαιολογίας παρά τις διακρίσεις, τους αυστηρούς και υπερβολικούς πολλές φορές κανόνες που επιβάλει. Το χωροταξικό με τις ζώνες. Οι φίλοι της Πάτμου και οι πολλοί θαυμαστές της ανά τον κόσμο.

Για την ιστορία αξίζει να πούμε:

Σε όλη αυτή τη διαδρομή αντισταθήκαμε και αντιστεκόμαστε σε παρεμβάσεις από φίλους του νησιού και ΜΚΟ, κατά τα άλλα έπαιρναν χρήματα εκμεταλλευόμενοι το δυνατό brand ΠΑΤΜΟΣ, που δεν ήθελαν να ανοίξει και να ασφαλτοστρωθεί ο κεντρικός χωματένιος δρόμος του Κάμπου, να μη γίνουν δρόμοι προς το Γερανό και προς το Γροίκο, να μη γίνει αεροδρόμιο, που ήθελαν τη Σκάλα αρχαιολογικό χώρο και τον οικισμό της Χώρας να μη χτίζεται, να μη οικοδομηθούν οικόπεδα. Άλλοτε για να προστατευθεί το περιβάλλον, άλλοτε για να μη κλειστεί η θέα ενός φίλου και άλλοτε να μείνει ένα παρθένο νησί για ολιγοήμερες ήρεμες διακοπές μιας μικρής ελίτ.

Κάποια ανατρέψαμε ή τροποιήσαμε πάντα μέσα στα πλαίσια της ποιοτικής ανάπτυξης του νησιού μας.
Σεβόμαστε την αγάπη όλων των φίλων μας. Επιθυμούμε, την στήριξη τους και τις ιδέες τους για το πώς το νησί μας θα αναπτυχθεί πρώτα για τους μόνιμους κατοίκους του και μετά για όλους.

Η Πάτμος αντέχει την ανάπτυξη. Αλλά σαν έξυπνοι άνθρωποι να βάλουμε εμείς τα όρια  μας. 

Να σχεδιάσουμε όλοι μαζί την Πάτμο του μέλλοντος μας. 

 

Το νησί μας έχει πολλούς και καλούς φίλους, οι οποίοι τη σέβονται , σέβονται  τους κατοίκους και αναγνωρίζουν αυτό που τους προσφέρουμε.

Εγώ να προσθέσω ότι αυτό είναι το όπλο για άμυνα σε όσους έχουν άλλα στο μυαλό τους για την ανάπτυξη μας.

 

Υπάρχουν λίγοι αλλά αρκετοί που ξεχνούν ότι η Πάτμος έχει Δήμο έχει κατοίκους και ότι αυτό για το οποίο την λάτρεψαν,  είναι έργο τους.

 

Συνεργασία, για περιβάλλον και  πολιτισμό είναι ευπρόσδεκτη.