Τα σκουπίδια δεν μπαίνουν κάτω από το χαλί. Σε λάθος πεδίο η συζήτηση για τους Χ.Υ.Τ.Α.
Η κρίση στο θέμα των σκουπιδιών αποτελεί προειδοποίηση για όλους μας. Όσο συνεχίζουμε να παράγουμε όλο και περισσότερα απορρίμματα, θεωρώντας ότι μπορούμε να τα ξεφορτωνόμαστε στη συνέχεια σε χωματερές ή Χ.Υ.Τ.Α., τόσο τα αδιέξοδα θα εντείνονται. Διαθέσιμοι χώροι στην Αττική είναι ήδη δύσκολο να βρεθούν, και στο μέλλον θα είναι τελείως αδύνατον. Σκουπίδι είναι μόνο ό,τι δεν φροντίζουμε να διαχειριστούμε με τον κατάλληλο τρόπο. Περιορισμός συσκευασιών και προϊόντων μιας χρήσης, στήριξη και ενθάρρυνση της ανακύκλωσης και της επαναχρησιμοποίησης, αξιοποίηση των οργανικών υπολειμμάτων για λίπασμα, εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για μια σειρά προϊόντων με ειδικές απαιτήσεις (όπως ορυκτέλαια, μπάζα, ελαστικά, μπαταρίες) μπορούν να «εξαφανίσουν» το 80-90% των σκουπιδιών. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, όπως έκαναν πλήθος πόλεις σε άλλες χώρες που βρέθηκαν τη δεκαετία του 1980 αντιμέτωπες με ανάλογα προβλήματα διάθεσης σκουπιδιών.Λύση λοιπόν στο πρόβλημα των σκουπιδιών μπορεί να δώσει μόνο μια δέσμη πολιτικών ολοκληρωμένης διαχείρισης, με έμφαση στην πρόληψη της δημιουργίας τους και στόχο να έχει μειωθεί ο όγκος των σκουπιδιών τουλάχιστον κατά 80% μέχρι το 2006. Στην υιοθέτηση των κατευθύνσεων αυτών έχουμε ήδη καθυστερήσει δραματικά, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος. Πολιτικές ευθύνες βαρύνουν την κυβέρνηση (τόσο τη σημερινή όσο και τους προκατόχους της), τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν πίεσαν ούτε πρότειναν, αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση που δεν φρόντισε σχεδόν για τίποτα από μπορούσε. Το κύριο ζήτημα όμως είναι να δοθεί διέξοδος έστω και τώρα, με κοινή δέσμευση όλων των πλευρών για όλα όσα πρέπει να γίνουν.Στο ερώτημα για το που θα πάνε τα σκουπίδια, η απάντηση είναι ότι κατά 80% δεν θα πρέπει να πάνε πουθενά: η λύση είναι να πάψουμε να τα δημιουργούμε, και όχι να βρίσκουμε διαρκώς κάποιο καινούργιο χαλί για να τα κρύβουμε από κάτω. Χ.Υ.Τ.Α. θα πρέπει να λειτουργήσουν μόνο για το υπόλοιπο 20%, που θα αποτελείται κυρίως από αδρανή υλικά. Τελικός μας στόχος θα πρέπει να είναι πόλεις χωρίς σκουπίδια, σε μια οικονομία μηδενικών αποβλήτων.Στο μεταξύ η πίεση με τα σκουπίδια δεν επιτρέπεται να γίνει άλλοθι για διατήρηση των ανεξέλεγκτων (και παράνομων) χωματερών, ούτε πολύ περισσότερο για επικίνδυνες επιλογές όπως η καύση των απορριμμάτων, που δημιουργεί μάλλον προβλήματα παρά λύσεις: θυμίζουμε απλώς ότι η καύση των πλαστικών απελευθερώνει διοξίνες στον αέρα που αναπνέουμε και ότι τα κατάλοιπα της καύσης αποτελούν τοξικά απόβλητα που απαιτούν Χ.Υ.Τ.Α ανάλογων ειδικών προδιαγραφών.
