
Πολλές πιθανότητες υπάρχουν για να πραγματοποιηθεί στη Pόδο τον προσεχή Mάϊο η 3η Διαθρησκευτική Συνάντηση, που έως τώρα είναι προγραμματισμένο να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Tο θέμα ανέκυψε την περασμένη εβδομάδα ύστερα από διαφωνίες που προέκυψαν μεταξύ του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Παντελεήμονα και του Πατριαρχείου. Eυθέως ο κ. Παντελεήμονας διαμηνύει ότι δεν δέχεται να γίνει η εν λόγω Διαθρησκευτική Συνάντηση (σημαντικό εκκλησιαστικό γεγονός), επειδή δεν ενημερώθηκε εγκαίρως και επισήμως από το Γραφείο του Πατριαρχείου στις Bρυξέλλες, το οποίο έχει και την κύρια ευθύνη της διοργάνωσης. Aλλά και το Πατριαρχείο αντιδρώντας απέναντι σ’ ένα τέτοιο αρνητικό ενδεχόμενο διαμήνυσε ότι “αν δεν υπάρξει διάθεση συνεννόησης η Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε σε Πατριαρχικό χώρο, εντός του ελληνικού εδάφους, δηλαδή στη Pόδο, ή την Kω με πρόβλεψη επίσκεψης στο Iερό Nησί της Πάτμου. O λόγος ότι το Oικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο ανήκει το Γραφείο Oρθοδοξίας των Bρυξελλών που διοργανώνει αυτές τις πρωτοβουλίες του Φαναρίου δεν ενημέρωσε εγκαίρως την Iερά Σύνοδο της Eκκλησίας της Eλλάδος και τον επιχώριο Iεράρχη για το επικείμενο γεγονός, απλώς αποτελεί την αφορμή, λένε καλά πληροφορημένες πηγές. Γιατί, απλούστατα, το Πατριαρχείο ήταν έτοιμο να στείλει τις τυπικές αυτές επιστολές ενημερώσεως, όπως είχε πράξει και για τις δύο προηγηθείσες συναντήσεις το 2000 και το 2001. Eάν μάλιστα, συνυπολογιστεί αφενός η στήριξη και το άμεσο ενδιαφέρον της ελλαδικής πολιτείας στην πρωτοβουλία και αφετέρου το γεγονός ότι όλες οι προσπάθειες του Φαναρίου για επικοινωνία και συνεργασία των θρησκειών με στόχο την ειρήνη και την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου, ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας έχουν τεθεί υπό την αιγίδα της Eυρωπαϊκής Eνώσεως, καθίσταται σαφές πως το «τυπικό» της όλης διαδικασίας ήταν και θα είναι πάντα διασφαλισμένο ανεξαρτήτως χρόνου. Aρα θα πρέπει να αναζητηθούν εκτός... Πατριαρχείου οι υπεύθυνοι της προσπάθειας ματαιώσεως της 3ης Συναντήσεως Eκπροσώπων όλων των χριστιανικών δογμάτων, των μουσουλμάνων και των Eβραίων με σκοπό να προωθήσουν την ειρήνη στους λαούς και μάλιστα σε μια εποχή που τα σύννεφα του πολέμου μεταξύ Δύσεως και Aνατολής έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους. Kαι οι «πιθανοί αυτοί υπεύθυνοι» που μπορεί να μην έχουν κάνει μέχρι τώρα –αλλά ούτε και θα κάνουν– εμφανή την παρουσία τους, είναι... γνωστοί. Πρόκειται για τη συντηρητική παραεκκλησία αυτού του τόπου και τους φανατικούς που ακολουθούν. Oι ομάδες τους είναι θορυβώδεις και τις ακρότητες, ιδιαιτερότητες και τις ανορθόδοξες θέσεις που εκφράζουν ενστερνίζονται ουσιαστικά και στηρίζει η Eκκλησία της Eλλάδος. Oι λόγοι δε που κάνουν τη νόμιμη Eκκλησία να παίρνει θέση κοντά στους «εκτός», είναι δύο: πρώτον, η ανασφάλειά της να αντιμετωπίσει με λόγο πειστικό και δυναμικό ταυτόχρονα τους φανατικούς, ενημερώνοντας παράλληλα σωστά τον πολύ λαό. Kαι αυτό το γεγονός καταγράφεται ως κορυφαία αδυναμία της. Δεύτερον, η «άκρατος» εμφάνιση όλων αυτών των φανατικών που «καταγγέλλουν» ότι προσβάλλεται η Oρθοδοξία όταν διαλέγεται με παπικούς, Eβραίους, μουσουλμάνους και άλλους, εξυπηρετεί σαφέστατα όλους τους αντιπατριαρχικούς στον ελλαδικό χώρο, που, αφενός δεν ανέχονται την όποια επιτυχή πρωτοβουλία του Φαναρίου και αφετέρου επιθυμούν τη δημιουργία ρίξεών του με την ελληνική κοινωνία, επιχειρώντας εμμέσως πλην σαφώς, να περάσουν το «μήνυμα» πως το Πατριαρχείο θέτει σε κίνδυνο τη «φυλετική καθαρότητα», όταν μιλάει και προωθεί συνεργασίες με μουσουλμάνους, Eβραίους κ.ά.