Οι τελευταίες εξελίξεις στο Δήμο Πάτμου, προβληματίζουν πολλούς από τους συμπολίτες μας.
Οι τελευταίες εξελίξεις σ` ότι αφορά τα τεκταινόμενα στο Δήμο Πάτμου (εκλογή προέδρου Δημ. Συμβουλίου, Δημαρχιακής επιτροπής, Γραμματέα, εκλογές διάφορων επιτροπών, εκλογή Δ.Σ. του Λιμενικού Ταμείου Πάτμου κ.λ.π.) σίγουρα δημιουργούν ερωτηματικά και προβληματίζουν πολλούς από τους συμπολίτες μας. Ισχυρή αριθμητικά ομάδα συμβούλων προερχόμενη από το χώρο της συμπολίτευσης σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις επέλεξε το ρόλο της αντιπολίτευσης. Μάλιστα ως διαφαίνεται, οι σύμβουλοι αυτοί συνεργαζόμενοι με την ομάδα της μείζονος αντιπολίτευσης, αποτελούν ένα ισχυρό αντιπολιτευόμενο πόλο. Βέβαια τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινοφανή. Επί πολλά χρόνια τώρα επαναλαμβάνονται. Ακόμη και επί δημαρχίας του κ. Ματθαίου Μελιανού, με την πανίσχυρη πλειοψηφία του 64% και των οκτώ δημοτικών συμβούλων, λειτουργούσαν οι ομάδες των δύο και τριών συμβούλων. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια προσέγγιση και εξήγηση του φαινομένου αυτού, ταυτόχρονα δε να προτείνουμε λύσεις ή τουλάχιστον τους προβληματισμούς μας για κάτι καλλίτερο. Η πολιτική σκέψη και πρακτική, οι νοοτροπίες αλλά και ένα εκλογικό σύστημα με το οποίο γίνεται η ανάδειξη των τοπικών αρχόντων είναι οι βασικότεροι παράγοντες , που οδηγούν στη δημιουργία των προαναφερόμενων καταστάσεων. Αν κάνομε μια ανάλυση των συνδυασμών λίγους μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές θα διαπιστώσουμε , ότι στους περισσότερους απ` αυτούς συνασπίζονται τα πιο διαφορετικά άτομα ( βέβαια αυτό προεκλογικά κανείς δεν το αποδέχεται - μετεκλογικά όμως αποδεικνύεται μέσα από τα γεγονότα). Όμως, κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί , ότι το πρόγραμμα κάθε συνδυασμού αποτελεί ένα ισχυρό κρίκο ενότητας αυτού. Αλλά εκ των πραγμάτων επειδή τα περισσότερα προγράμματα , κατά κανόνα , φτιάχνονται για λόγους τυπικούς και λίγοι ψηφοφόροι προβληματίζονται με αυτά , δυστυχώς δεν αποτελούν παράγοντα ενότητας του συνδυασμού, ενώ θα έπρεπε. Μια άλλη σημαντική παράμετρος του φαινομένου που αναλύουμε είναι τα κριτήρια συγκρότησης της παράταξης. Συνήθως ο επικεφαλής αυτής και υποψήφιος δήμαρχος λειτουργεί προεκλογικά ως πρόεδρος ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας. Πρέπει να κάνει καλές ``μεταγραφές`` συμβούλων με μοναδικό ίσως κριτήριο την εκλογική δύναμη του υποψήφιου. Δεν αποτελεί φραγμό για τον υποψήφιο δήμαρχο, στη κατάρτιση του συνδυασμού , ότι η επιλογή κάποιων υποψηφίων , μετεκλογικά θα τον φέρει σε αδιέξοδο γιατί αν αυτοί εκλεγούν θα επιλέξουν το δρόμο τη αντιπολίτευσης. Αρκεί να εκλεγεί δήμαρχος και ``μετά βλέπουμε`` .Πολλοί επίσης υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, ως κυρίαρχο θέμα θέτουν τη δική τους προσωπική εκλογή.Κριτήριο δε στο αν θα επιλέξουν την Α ή Β παράταξη αποτελεί η εκλογιμότητα τους και όχι η πίστη στην ενότητα και στη συνεργασία με τους άλλους συνυποψήφιους για την υπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Τα φαινόμενα αυτά δεν χαρακτηρίζουν μόνο το νησί μας, στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης , αλλά όλη τη η χώρα (αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο). Όλες αυτές οι πρακτικές και οι πολιτικές δεν είναι τυχαίες , θα μπορούσαμε να πούμε , είναι και θεσμοθετημένες με ``όχημα `` τον εκλογικό νόμο που ισχύει για την εκλογή των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η λογική του εκλογικού νόμου είναι τέτοια που προσπαθεί ουσιαστικά να καλλιεργήσει τον ατομικισμό, το ``δίκαιο του ισχυρού`` και όχι τη συλλογικότητα. Το δόγμα του είναι : `` ο νικητής τα παίρνει όλα, οι χαμένοι τίποτα και ειδικότερα οι μικροί ``. Ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει με κάθε θυσία να κερδίσει, ο υποψήφιος σύμβουλος με κάθε τρόπο να εκλεγεί. Μετά την εκλογή όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο που ισχύει, ένας συνδυασμός για να εκλέξει έναν τουλάχιστον σύμβουλο ήθελε 322 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 14,27% στο σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων. Για παράδειγμα αν η παράταξη του κ. Μ. Μελιανού ελάμβανε 321 ψήφους, τότε δεν θα εξέλεγε δημοτικό σύμβουλο.Πιστεύουμε, ότι κατά πολύ θα μπορούσε να συνε
