1968, 1988, 2002: Σεισμοί φωτοαντίγραφα;
Οπως υποστηρίζει ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος, διευθυντής ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθηνών, οι ομοιότητες αυτές ως προς τη θέση, το μέγεθος και το εστιακό βάθος των τριων σεισμών οδηγούν σε μια πολύ σημαντική σεισμολογική σκέψη ότι ίσως έχουμε ενώπιόν μας μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η φύση επαναλαμβάνει με πανομοιότυπο τρόπο τα χαρακτηριστικά της.«Μια από τις πιο ελκυστικές αντιλήψεις που αναπτύχθηκαν στη διεθνή σεισμολογική έρευνα στη δεκαετία του `80 είναι η υπόθεση του χαρακτηριστικού σεισμού», λέει ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος. «Σύμφωνα μ` αυτήν, σε συγκεκριμένες σεισμικές ζώνες οι ισχυροί σεισμοί επαναλαμβάνονται σε ορισμένα ενεργά ρήγματα του φλοιού της Γης και με σχεδόν το ίδιο μέγεθος. Ομως αυτή η επιστημονική υπόθεση δεν επαληθεύτηκε πολλές φορές μέχρι τώρα σε κάποια από τις πάμπολλες σεισμογόνες περιοχές του πλανήτη μας. Οι αποκλίσεις είναι πολλές και γι` αυτό τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες την αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό».Ο σημερινός σεισμός στο Ιόνιο ίσως ξανατονώσει το ενδιαφέρον για την «υπόθεση του χαρακτηριστικού σεισμού». Βάσει των ιστορικών στοιχείων, στην ίδια ακριβώς εστία είχαμε τον παρόμοιο ισχυρό σεισμό της 28ης Μαρτίου του 1968 με μέγεθος 5,9 R.«Οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ», προσθέτει ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος. «Δυστυχώς επεκτείνονται και στα αρνητικά αποτελέσματα των σεισμών αυτών. Παρά το γεγονός ότι η εστία που παράγει αυτούς τους σεισμούς βρίσκεται σε περίπου ίσες αποστάσεις από την πόλη της Ζακύνθου και τους περισσότερους οικισμούς της δυτικής Ηλείας, εν τούτοις οι σεισμοί δείχνουν μια εκλεκτική προτίμηση να βλάπτουν κατά κύριο λόγο τους οικισμούς της Ηλείας: τα Σαβάλια και το Βαρθολομιό το 1968, το Βαρθολομιό, το Κάστρο και το Νιοχώρι το 1988, το Βαρθολομιό και το Κάστρο το 2002. Φαίνεται ότι αυτό οφείλεται στους αρνητικούς εδαφικούς παράγοντες που επικρατούν στους οικισμούς αυτούς, όπως τα χαλαρά ιζήματα και ο επιφανειακός υδροφόρος ορίζοντας. Η καταγραφή των βλαβών από το σημερινό σεισμό βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε, μετά την ολοκλήρωσή της σε 1-2 μέρες, κατά πόσο οι σεισμοί του 1988 και του 2002 μοιάζουν και στην έκταση των βλαβών. Κατά πόσο δηλαδή ο σεισμός του 1988 έγινε μάθημα ή όχι. Γιατί τα χαρακτηριστικά των σεισμών δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε, αλλά τα αποτελέσματά τους μπορούμε σταδιακά να τα μειώνουμε, μαθαίνοντας από κάθε προηγούμενο σεισμό και αξιοποιώντας τα διδάγματά του».
