Κοιμήθηκε η μοναχή Ολυμπιάδα στην Ι.Μ.Ευαγγελισμός.
Ταλαιπωρημένη από την επάρατο, κοιμήθηκε σε ηλκία 80 ετών στην Γυναικεία Μονή Ευαγγελισμός Μητρός του Ηγαπημένου, Μονή της Μετανοίας της, η μοναχή Ολυμπιάδα, κατά κόσμο Θωμαϊς Βασιλάκη. Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης, από γονείς ευσεβείς και αφιερώθηκε στο μοναχισμό από τα δεκαεννιά της χρόνια. Ο βίος ταπεινός και αξιοθαύμαστος. Όπως όλοι όσοι αξιώθηκαν της Θείας Χάριτος, η μακαριστή μοναχή ζήτησε την Παρασκευή να γίνει κοινωνός του Μυστηρίου του Ευχελαίου και την Κυριακή στη Θ.Λειτουργία να της δώσουν άφεση αμαρτιών οι συμμονάζουσές της. . Η Θεία πρόβλεψη επιβεβαιώνεται για να τονώσει την πίστη μας και από το εξής θαυμαστό γεγονός: Σαν χθες, ημέρα της γιορτής του Αγίου Νεκταρίου η νεαρή Θωμαϊς γνώρισε τον Γέροντά της Αμφιλόχιο Μακρή στην πόλη της, σε μια από τις πολλές περιοδείες του και τον ακολούθησε στην Πάτμο συνεπαρμένη από τους λόγους και τα οράματά του για να συμπορευτεί μαζί του. Και στην ίδια γιορτή, χθες, κοιμήθηκε ως μοναχή πλέον Ολυμπιάδα. Τα «τέλη» της μπορεί να μην ήταν ανώδυνα ήταν όμως ειρηνικά αφού καμιά συνοδός μοναχή δεν αντιλήφθηκε το θάνατό της. Η εξόδιος Ακολουθία τελέστηκε στο Καθολικό της Μονής στο οποίο αφιέρωσε ημέρες και νύχτες ιστορώντας τις αγιογραφίες της. Την προσφορά της αναγνώρισαν ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιωακείμ Γρύλλης, εκπροσωπώντας τον Καθηγούμενο της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αρχιμ.Αντίπα, ο οποίος βρίσκεται στο Φανάρι και ο δήμαρχος Πάτμου κ. Μελιανός Ματθαίος. Γυρνώντας πίσω, στην δεκαετία του ‘50 - ΄60 ο μακαριστός Γέροντας Αμφιλόχιος διαβλέποντας με την ευστοχία της κρίσης που τον διέκρινε, πως τα χέρια της νεαρής υποτακτικής του θα μπορούσαν να αποδώσουν με ζήλο ,θαυμάσια και θαυμαστά έργα, την παροτρύνει να γνωρίσει τον θείο μοναχικό κόσμο κόσμο και τον δρόμο της αγιογραφίας. Της συστήνει τον μεγάλο μύστη της Βυζαντινής τέχνης Αιβαλιώτη Φώτη Κόντογλου και εκείνος της αναθέτει για «σπουδή», την πιστή αντιγραφή βυζαντινών εικόνων από την πλούσια συλλογή της Πάτμου. Ελεγε στους μαθητές του: « Η γλυκύτητα αυτής της τέχνης είναι αποκαλυπτική. Για να επικοινωνήσει ο άνθρωπος με την τέχνη αυτή, χρειάζεται « ευωδία του Χριστού προς τον Θεό σε κείνους που σώζουνται και σε κείνους που χάνουνται». Και η ευωδία αυτή ήταν διάχυτη στις πνευματικές καταθέσεις της αείμνηστης αγιογράφου της οποίας η αγάπη για την τέχνη της αγιογραφίας την οδηγεί στο εξωτερικό για να συνεχίσει τις σπουδές της. Κατά τους τεχνοκριτικούς ακολούθησε την Κρητική Σχολή βηματίζοντας ταπεινά πάνω στα χνάρια του περίφημου αγιογράφου του 16ου αιώνα Θεοφάνη τον Κρητικού.Ειπώθηκε, και άξια, πως η μακαριστή μοναχή Ολυμπιάδα «κατέχει τέλεια τόσο την τεχνική της αγιογραφίας, όσο και τους κανόνες που αφορούν στην αναπαράσταση των σκηνών και προσώπων του Ευαγγελίου. Εμμένοντας στην Βυζαντινή παράδοση, διοχετεύει ταυτόχρονα στην εικόνα την προσωπική της κοσμοθεωρία. Η τέχνη της είναι η έκφραση ενός ανθρώπου που έχει κατακτήσει την εσωτερική του γαλήνη και βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία με τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλλει».Εκτός από το πλήθος των φορητών εικόνων που έχει ιστορήσει, και που προσκυνούν δεκάδες πιστοί σε εκκλησίες αλλά και στα προσκυνητάρια τους, έργα της ταπεινής της ψυχής θαυμάζουμε εκτός από το Καθολικό, στην Μονή του Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου, στο Ηγουμενείο και στα παρεκκλήσια του Αγίου Λουκά και του Αγίου Αντωνίου, ενώ δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τα έργα στο νέο μεγάλο τρισυπόστατο Ναό. Εργα της είναι οι εικόνες του τέμπλου στον ναό της Αγίας Φωτεινής στο Ηράκλειο Κρήτης, της Παναγίας της Μονής του Μικρόκαστρου στη Σιάτιστα οι τοιχογραφίες του παρεκκλησίου του Ορφανοτροφείου της Ρόδου και μερικές της Παναγίας της Καθολικής στην Κρεμαστή. Κατά τον Πανεπιστημιακό Καθηγητή Αθανάσιο Παλιούρα στο πολύτιμο λεύκωμα «Μοναχής Ολυμπιάδος ΔΕΗΣΙΣ», Πάτμος 1989) « η Ολυμπιάδα ανέλαβε στην Πάτμο να κηρύξει το Ευαγγέλιο στο σύγχρονο κόσμο χρησιμοποιώντας την πιο εκφραστική γλώσσα: το αλφαβητάρι των γραμμών και των χρωμάτων». Και αυτό το αλφαβ
