Η ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Πάτμος, 29 Οκτωβρίου 2025

Ένα παράξενο και επιστημονικά απίθανο φαινόμενο συμβαίνει στο νησί την τελευταία εβδομάδα. Χέρι με χέρι κυκλοφορεί ανάμεσα στους κατοίκους του ένα γράμμα από το μέλλον! Το γράμμα υπογράφεται από το Τελευταίο Δέντρο και έχει ημερομηνία 2 Νοεμβρίου 2060! Περιγράφει μια εφιαλτική κατάσταση και ζητά να αναλάβουν οι κάτοικοι δράση για να αναστρέψουν την κατάσταση! Οι επιστήμονες αμφισβητούν την γνησιότητα του αλλά όχι τις καταστάσεις που περιγράφονται σε αυτό. Ήδη αρκετοί κάτοικοι θορυβημένοι οργανώνονται σε ομάδες για να αναλάβουν δράση.

Κατ’ αποκλειστικότητα δημοσιεύουμε το γράμμα.

«Αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις, τότε η φωνή μου κατάφερε να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο — μέσα από τη θάλασσα, τον άνεμο και τα κύτταρα της μνήμης.
Είμαι το τελευταίο δέντρο σε ένα νησί του Αιγαίου Πελάγους. Ένα έρημο τώρα νησί που κάποτε έσφυζε από ζωή. Ρίχνω τον ίσκιο που απομένει από τα τελευταία φύλλα μου σε έναν τόπο που κάποτε μύριζε θυμάρι και αρμύρα, που άκουγε τζιτζίκια και τον ήχο των παιδιών να γελούν κάτω απ’ τα κλαδιά μου.

Τώρα, μόνο σιωπή.

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει κανονικότητα. Ισχυροί άνεμοι και καταιγίδες εναλλάσσονται με ατέλειωτες περιόδους ξηρασίας.
Οι ρίζες μου διψούν μέσα στη σκόνη. Κάποτε βυθίζονταν βαθιά στο χώμα και έβρισκαν νερό. Τώρα συναντούν μονάχα πέτρα και ξερό χώμα. Ο ήλιος δεν με χαϊδεύει πια — με καίει. Τα πουλιά δεν φωλιάζουν στα κλαδιά μου, γιατί δεν υπάρχουν πια πουλιά. Έφυγαν μαζί με τα υπόλοιπα δέντρα, αναζητώντας την δροσιά που δεν βρήκαν ποτέ.

Σας γράφω όχι για να σας τρομάξω, αλλά για να σας θυμίσω ποιοι είστε.

Σας θυμάμαι — ναι, σας θυμάμαι όλους. Που καθόσασταν στη σκιά μου ένα καλοκαίρι του 2025, πίνοντας καφέ στην πλατεία και μιλώντας για τη ζωή. Εσάς που χαράξατε τα αρχικά σας και τα πρώτα καρδιοχτύπια σας στον κορμό μου, με τα αδέξια χέρια της εφηβείας. Εσάς που όταν ήσασταν παιδιά παίξατε στην σκιά μου και αγκαλιάσατε μια μέρα που φυσούσε δυνατά τον κορμό μου και είπατε: «Αντέχεις;».

Αντέχω ακόμα. Μα είμαι το τελευταίο.

Το νησί γύρω μου είναι γυμνό. Οι πλαγιές, κάποτε πράσινες, τώρα μοιάζουν με ουλές. Τα κύματα ανεβαίνουν κάθε χρόνο πιο ψηλά, καταπίνουν τα μονοπάτια και τα ακατοίκητα σπίτια των ανθρώπων. Ο αέρας φέρνει σκόνη από μακριά — όχι γύρη. Η γη έχει ξεχάσει να ανθίζει.
Κι όμως, μέσα σε αυτή τη σιωπή, ελπίζω. Ελπίζω σε εσάς, στους ανθρώπους του παρελθόντος, που ίσως ακόμα έχετε λίγη βροχή, σκιά, χώμα ζωντανό.

Δεν είναι αργά.

Αναλάβετε δράση και αναστρέψετε την καταστροφή που έρχεται. Αρχίσετε από τα μικρά που θεωρείτε ασήμαντα αλλά έχουν μεγάλη σημασία. Από τους μικρούς σπόρους που θα ζωντανέψουν την γη. Από τα μικρά δέντρα που με την φροντίδα σας θα ριζώσουν και θα απλώσουν τα κλαδιά τους σκορπίζοντας ζωή.

Αν η φωνή μου δεν έσβησε και την ακούτε μην την αγνοήσετε.
Αν με αφήσετε μόνο, τότε η σιωπή μου θα είναι η τελευταία φωνή αυτού του τόπου.
Μην αφήσετε να χαθεί το τραγούδι των δέντρων.
Δώστε στη Γη ξανά το δικαίωμα να ανασαίνει.

 

2 Νοεμβρίου 2060
Το Τελευταίο Δέντρο  ενός νησιού του Αιγαίου Πελάγους.

 

Στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Οικολογίας Πάτμου από την «Κοινωνία των Δέντρων» 29/10-4/11/2025, διοργανώνεται «Κυνήγι Θησαυρού» την Κυριακή 2 Νοεμβρίου με οικολογικό περιεχόμενο.

 

Για κενές θέσεις συμμετοχής επικοινωνήστε μέσω. Ecotreasurehuntpatmos και στο ecotreasurehuntpatmos@gmail.com