του Νίκου Μελιανού
Ντροπιαστικές εντυπώσεις για την εικόνα του νησιού, της Χώρας, του πολιτισμού, αλλά και την ιστορία του ίδιου του χώρου, αντίκριζε και αντικρίζει ο επισκέπτης των εκθέσεων που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του παλαιού δημοτικού σχολείου Χώρας και σήμερα πολιτιστικού πολυχώρου, με το κατάντημα του το οποίο οφείλεται στην πλήρη αδιαφορία των υπευθύνων, αφού εκ πρώτης όψεως η εικόνα που δίνεται είναι ότι υπάρχει πλήρης εγκατάλειψη σε τέτοιο σημείο ώστε να κινδυνεύει να γκρεμιστεί !!!
Και όμως αυτός ο χώρος έχει τη δική του ιστορία, με μεγάλη προσφορά στην παιδεία του τόπου και στον πολιτισμό και ως εκ τούτου η συντήρηση του θα έπρεπε να υπάρχει στις πρώτες προτεραιότητες των εκάστοτε κυβερνώντων. Το σχολείο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, κτίστηκε τη δεκαετία του 1920 αρχικά ως σπίτι και στη συνέχεια λόγω αναγκών μετετράπη σε σχολείο.
Τα τρία διαζώματα που υπήρχαν, σηματοδοτούσαν το χωρισμό των τριών τάξεων του σχολείου, στο οποίο φοιτούσαν 180 μαθητές – ναι καλά διαβάζετε –από τη Χώρα, τη Σκάλα, τον Κάμπο, του Γροίκου και τα Σάψιλα, εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπήρχαν αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα εκεί, αφού αυτά δημιουργήθηκαν πολύ αργότερα.
Αξίζει πάντως να σκεφτεί κάποιος ότι τα περισσότερα παιδιά που στελέχωναν το σχολείο προέρχονταν από τη Χώρα, ενώ σήμερα συμβαίνει το αντίθετο, ίσως λόγω της εγκατάλειψης του χώρου, του γερασμένου οικισμού, αλλά και της πώλησης των οικιών σε διάφορες επιχειρήσεις εντός και εκτός Ελλάδας.
Στη δεκαετία του 1980 και πιο συγκεκριμένα το 1984, με μια μελέτη της τότε Νομαρχίας Δωδεκανήσου, με αυτεπιστασία ο Δήμος, και με συνεχόμενα ποσά των 300.000 δρχ., έριξε τα διαχωριστικά τσατιά ( χωρίσματα), ρίχτηκε καινούργια σολέτα ( οροφή ), τοποθετήθηκαν πλάκες στο δάπεδο, άλλαξαν τα πορτοπαράθυρα , αναπαλαιώθηκε ο χώρος και έκτοτε χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως, π.χ. για εκθέσεις έργων τέχνης, κυρίως ζωγραφικής, προβολή ταινιών, μουσικά κονσέρτα κ.α.
Σε μια από αυτές, στο τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου και παρουσία αρκετών επισκεπτών, ημεδαπών και αλλοδαπών, φάνηκε η εικόνα της πλήρους εγκατάλειψης, άγνωστο γιατί, που είχε και έχει το κτήριο. Ξεβαμμένο κτήριο, πέφτανε κομμάτια ασβέστη από τους τοίχους, ακαθάριστος ο περιβάλλον χώρος, αλλοιωμένοι οι εσωτερικοί τοίχοι, στοιχεία τα οποία δεν πέρασαν απαρατήρητα από τους παραβρισκόμενους, οι οποίοι τα σχολίαζαν ποικιλοτρόπως. Κάποιοι βέβαια αναρωτιόντουσαν, πόσο κοστίζουν μερικά κιλά ασβέστη για να καλλωπιστεί ο χώρος, τουλάχιστον εξωτερικά, ενώ άλλοι τόνιζαν, ότι είναι καλύτερο να μην παραχωρείται ο χώρος, επειδή προκαλεί αρνητικά δυσφημιστικά σχόλια.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος χώρος που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Στη νεόδμητη κατασκευή του πολιτιστικού κέντρου ΠΑΤΜΙΟΝ υπάρχουν χειρότερα, αφού πέραν της έλλειψης συντήρησης, οι κολώνες στήριξης του πρώτου ορόφου έχουν ανοίξει και χρειάζονται άμεσα συντήρηση και αποκατάσταση. Κάποιες ενέργειες που είχαν ξεκινήσει να γίνονται, δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια, ενώ διαφαίνονται και προβλήματα στις ξυλοκατασκευές (πατζούρια, πόρτες κ.λ.π.)
Κρίμα, κρίμα, κρίμα !!! Και αυτό γιατί η αγάπη και η προσφορά στον πολιτισμό αποτελεί το Α και το Ω μιας τουριστικής περιοχής.
Το άρθρο έχει γραφεί πριν από την ανακήρυξη της προεκλογικής περιόδου και για λόγους ευνόητους δεν δημοσιεύτηκε.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΜΟΥ.