Το Γενικό Λύκειο Πάτμου οργανώνει 14 Ιανουαρίου 2023 ώρα 17:00 ομιλία στο Πάτμιον Πνευματικό Κέντρο με ομιλήτρια μία γνωστή και εξαίρετη ιστορικό και συγγραφέα την κ. Μαρία Ευθυμίου .
Η Μαρία Ευθυμίου είναι Ελληνίδα ιστορικός και καθηγήτρια πανεπιστημίου, ερευνήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας, συγγραφέας ιστορικών βιβλίων, επιμελήτρια και συνεργάτης συλλογικών έργων και αρθρογράφος στην Ελληνική, Γαλλική και Αγγλική γλώσσα. Είναι βραβευμένη με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημονικής Διδασκαλίας.
Γεννήθηκε στη Λάρισα και σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Το 1984 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή. Είναι πολύγλωση. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, τουρκικά και αλβανικά.
Από το 1977 μέχρι το 1979 διετέλεσε ερευνήτρια στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα και από το 1981 διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακόμη έχει συγγράψει βιβλία ιστορικού περιεχομένου, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή συλλογικών έργων και έχει παρουσιάσει δεκάδες άρθρα και συμβολές σε επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά Ιστορίας.
Από το 2006 πραγματοποιεί δωρεάν διαλέξεις ελληνικής και παγκόσμιας Ιστορίας ανά την Ελλάδα
Η Μαρία Ευθυμίου το 2013 τιμήθηκε με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας.
Διαβάζοντας πολλές από τις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις της, ξεχωρίσαμε τις σκέψεις της για την παιδεία στην Ελλάδα και πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβαστούν.
Η Μαρία Ευθυμίου μιλά για την παιδεία
«Στην Ελλάδα αλλάζουμε, υποτίθεται, το εκπαιδευτικό σύστημα πολύ συχνά. Κάτι που προφανώς δεν έχει νόημα. Πρόκειται για εθνική κωμωδία, γιατί όλοι γνωρίζουν πως κάθε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» είναι τραγικά εφήμερη. Και, εξ αυτού, άνευ ουσίας. Και στο εξωτερικό, πάντως, τα εκπαιδευτικά δεδομένα επανεξετάζονται – κατά καιρούς. Σε εμάς, βέβαια, όλα είναι δραματικά εφήμερα. Το μόνο σταθερό είναι η διαρκής πτώση. Αλλά έχουμε, πλέον, συνηθίσει ως κοινωνία να ωθούμαστε προς όλο και μεγαλύτερο χάος και καταστροφή. Και είμαστε, μάλιστα, ήρεμοι μπροστά στο κακό αυτό. Σαν έτοιμοι από καιρό…».
«Η εκπαίδευση, όπως όλα στη ζωή, είναι θέμα έρωτα. Δεν είναι θέμα κανενός νόμου και καμιάς μεταρρύθμισης. Αν δεν είναι ο δάσκαλος ερωτευμένος με αυτό που κάνει, το αποτέλεσμα είναι, σε κάθε περίπτωση, μηδενικό έως αρνητικό. Με τη λέξη “έρωτας” εννοώ αυτό που κάνεις να σε αφορά. Με πάθος. Με πόνο. Να κοιτάς τον μαθητή στα μάτια και να σε αφορά αν θα μάθει αυτό που του διδάσκεις. Ο δάσκαλος, εξάλλου, δεν μεταφέρει μόνον εγκύκλια γνώση στον διδασκόμενο. Μεταφέρει έναν ολόκληρο κόσμο, μια και η εκπαίδευση είναι άφατη μεταφορά χυμών, μεταφορά ήθους, μεταφορά στάσης ζωής. Δεν είναι διανοητική κατασκευή. Συζητούμε, κάθε τρεις και λίγο, για το πυροτέχνημα των εκάστοτε δήθεν “αλλαγών” και “μεταρρυθμίσεων” μόνο και μόνο για να μην επιστρέψουμε στην αρχή των πραγμάτων. Και η αρχή των πραγμάτων είναι να αγαπάς – τον άλλο, την κοινωνία, τη δουλειά σου, τη ζωή. Να νοιάζεσαι. Και να είσαι έτοιμος να δοθείς με όλες σου τις δυνάμεις και τις δεξιότητές σου σε αυτό. Κάτι που πολλοί έχουμε ξεχάσει. Και βολευόμαστε σε αυτό».