Τιμήθηκε για την προσφορά του στην εκπαίδευση ο Νίκος Μελιανός με την ευκαιρία της συνταξιοδότησης του.
της Σμαράγδας Μουλιάτη
Μια σεμνή τελετή αποχαιρετισμού αλλά συγκινητική επεφύλαξαν, η διεύθυνση, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων και ο σύλλογος καθηγητών του ΓΕ.Λ. Πάτμου στον φιλόλογο καθηγητή Νικόλαο Μελιανό που μετά από 36 χρόνια στην εκπαίδευση συνταξιοδοτήθηκε.
Ήταν σεμνή και συγκινητική και από αυτά που εκφώνησαν η διευθύντρια κ. Χρυσούλα Γαμπιεράκη, η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Ειρήνη Γαμπιεράκη - Γκαβαϊσέ αλλά και από αυτά που ακούσαμε από τον ίδιο.
Η εκδήλωση έγινε στον εξωτερικό χώρο του σχολείου. Παραβρέθηκαν καθηγητές , μαθητές, γονείς και φίλοι του κ. Μελιανού . Εκεί ήταν και η οικογένεια της κόρης του Ειρήνης με τα τρία εγγόνια του. Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων ΓΕΛ Πάτμου του απένειμε πλακέτα , ανθοδέσμη και η διευθύντρια του χάρισε την εικόνα του αγίου Ιωάννη Θεολόγου.
Η διευθύντρια, έκανε μία ιστορική αναδρομή στην ζωή του κ. Μελιανού ως πολίτη και εκπαιδευτικού. Μία αναδρομή στην ενεργή συμμετοχή του στα κοινά και στη δημοσιογραφία.
Έγινε με τόσο γλαφυρό και απλό τρόπο που κάποια από αυτά, που τα ξέθαψες της είπε ο Νίκος Μελιανός, προκαλούσαν ευχάριστη έκπληξη σε όλους και ξεσπούσαν σε θερμό χειροκρότημα.
Συγκινητική ήταν κα η δική του αποχαιρετιστήρια ομιλία όχι μόνο για κείνον αλλά και για όλους εμάς που βρισκόμασταν εκεί.
Ο Νίκος Μελιανός είπε μεταξύ άλλων:
“ Θεωρώ ότι αποχωρώντας από τον χώρο της εργασίας μου δεν έχω κάνει κάτι σπουδαίο το οποίο πρέπει να μου πιστωθεί και ένεκα τούτου να με τιμήσετε με την παρουσία σας, γι αυτό και αρχικά όταν μου ανακοινώθηκε η σημερινή εκδήλωση , ήθελα να την προσπεράσω τεχνιέντως, από σεμνότητα και φόβο μήπως πείτε : πάει τώρα στα γεράματα το καβάλησε το καλάμι κι αυτός!
Αλλά πρώτον, η πρωτοβουλία της Χρυσούλας και των συλλόγων και μετά η διάθεση μου να μιλήσω σε σας, τους αγαπημένους μου ανθρώπους , συναδέλφους καθηγητές και μαθητές που στο κάτω κάτω έχουμε μοιραστεί τις ζωές μας, με έκαναν να αλλάξω γνώμη και να μοιραστώ μαζί σας κάτι προσωπικό, ότι εδώ και 36 χρόνια δεν έκανα τίποτα άλλο , από το να προσπαθώ να κάνω σωστά την δουλειά μου, πιστός στο καθήκον, όπως ζητούσαν οι μεγάλοι διαφωτιστές . «Σχίσε την καρδιά σου και βάλε μέσα το καθήκον» έλεγαν.
Στη συνέχεια της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του, σταχυολογούμε κάποια από αυτά και πολύ σύντομα θα την δημοσιεύσουμε ολόκληρη:
Χρωστάω χάρη σε όλους εκείνους που μου δίνουν τη δυνατότητα να βρίσκομαι ενώπιον σας στην τελευταία παράσταση της εκπαιδευτικής μου πορείας 36 χρόνων , πορείας στη γνώση και το χρόνο και στην οποία εκδήλωση παρευρίσκεστε .
Αναφέρθηκε στην προσπάθεια και την πίεση της μητέρας του να πάει στο πανεπιστήμιο, στην προσφορά του πατέρα του και επικαλούμενος τη γνωστή ρήση του Μ. Αλεξάνδρου για τον Αριστοτέλη « Στους γονείς μου οφείλω το ΖΗΝ αλλά στο δάσκαλο μου το ΕΥ ΖΗΝ» στους δασκάλους του, κατονομάζοντας τους.
Αναφέρθηκε επίσης στις δυσκολίες της εποχής στην απασχόληση του από 8 χρονών παιδί γα να ανταπεξέρχεται, στη συμμετοχή του στα κοινά αρχικά ως μέλος του νεοσύστατου το 1982 πολιτιστικού συλλόγου που κατάφεραν την θεσμοθέτηση ίδρυσης του Λυκείου και τις προσπάθειες ανέγερσης του κτιρίου στην θητεία του ως δήμαρχος και τις ενέργειες για να κτιστεί το Λύκειο μετά τη δωρεά του οικοπέδου από τον Χρήστο Γένη , τη δενδροφύτευση κ.ά.
Ο Νίκος Μελιανός ήταν πολύ συγκινημένος και σε πολλά σημεία αναγκαζόταν να διακόπτει από τη συγκίνηση.
Βασική αρχή και γνώμονας της θητείας μου στο Λύκειο συνέχισε, ήταν η μάθηση. Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για τις βαθμολογίες τους όμως κανείς δεν είπε ποτέ ότι δεν γινόταν μάθημα.
Συνολικά 700 περίπου μαθητές πέρασαν από το σχολείο 25-30% του ενεργού πληθυσμού και θεωρείται ότι έμαθαν αν όχι όλοι , οι περισσότεροι την αξία της γνώσης.
Σε κάποιο σημείο είπε ότι επηρεασμένος από την Ιθάκη του Καβάφη έχει αφήσει στην κόρη του την παρακαταθήκη, όταν αποβιώσει να τοποθετήσει τέσσερα γράμματα στον τάφο του Δ.Ε.Ε.Δ.. Διάβασα, Έμαθα, Έμαθα , Δίδαξα.
Για πολλά χρόνια όπως είπε το πρώτο σπίτι του ήταν το σχολείο.
Και απευθυνόμενος στα παιδιά και στους νέους καθηγητές :
Δεν στενοχωριέμαι που πέρασα στην χορεία των συνταξιούχων – ηλικιακά γερόντων, όμως με συνθλίβει το γεγονός ότι θα στερηθώ την ανανεωτική και αναγεννησιακή αύρα της νιότης σας.
O Νίκος Μελιανός που 36 χρόνια για τους μαθητές ήταν ο δάσκαλος και για τους καθηγητές ο συνάδελφος, για μας στην εφημερίδα ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ήταν και είναι για 21 χρόνια ο έντιμος και συνεπής εθελοντής συνεργάτης. Σεμνός, ακούραστος, ερευνητικός, αντικειμενικός και πάνω απ όλα δίκαιος .
Χαιρόταν με τα θετικά θέματα στα ρεπορτάζ του και λυπόταν με τα αρνητικά.
Το θυμικό του απέναντι στην αδικία και την παρανομία, έβγαζε την ευαισθησία του για τον άνθρωπο και την αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε και έζησε. Ήταν καυστικός και κριτικός όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να διορθωθούν τα κακά και τα ανάποδα.
Για μένα προσωπικά εκτός από όλα τα παραπάνω ο Νίκος Μελιανός είναι ο φίλος, γνωριζόμαστε από παιδιά εκείνος συμμαθητής του αδελφού μου, που ποτέ δεν πρόδωσε τη συνεργασία μας και στήριζε την προσπάθεια για σωστή και αντικειμενική δημοσιογραφία.
Είμαστε σίγουροι ότι ο Νίκος θα μπει από δω και πέρα σε έναν νέο στίβο δημιουργίας, χρησιμότητας και παραγωγικότητας, αλλά πάντα θα στοχεύει στο καλό του νησιού μας.
