ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΚΑΛΑΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ: Στο δρόμο θα βγαίνουν σε λίγο τα κουτιά με τα οστά των ενοίκων του.
του Νίκου Μελιανού
Νεκρική σιγή επικρατεί στον εσωτερικό χώρο του νεκροταφείου – κοιμητηρίου Σκάλας ή αλλιώς deadline, νεκρική γραμμή στην επικοινωνία των αρμοδίων αρχών και των εχόντων την ευθύνη λειτουργίας του κυρίως στο εσωτερικό τους, αφού τόσο η συχνότητα των θανόντων όσο και η αβελτηρία των συγγενών τους έχει καταστήσει κατά το μάλλον ή ήττον προβληματική τη λειτουργία του, με αποτέλεσμα εάν για οποιοδήποτε λόγο αναχωρήσει κάποιος/κάποια με προορισμό τας αιωνίους μονάς εγκαταλείποντας τον μάταιο τούτο κόσμο,να μην υπάρχει κενός τάφος να τοποθετηθεί.
Ως γνωστόν τα νεκροταφεία ανήκουν στους Δήμους και όταν προ ετών είχαμε κάνει σχετικό ρεπορτάζ το θέμα απασχόλησε το τότε Δημοτικό Συμβούλιο και είπαν «Θα….Θα….».
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με την νέα Δημοτική Αρχή η οποία γνωρίζει από πρώτο χέρι πολύ καλά το θέμα αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι σε "νεκρικό" σημείο. Η οποιαδήποτε δικαιολογία του τύπου "Γιατί οι συγγενείς δεν ανακομιδούν/ξεθάβουν τους αποδημήσαντας νεκρούς τους" δεν ευσταθεί και παρά τις όποιες έγγραφες ειδοποιήσεις τόσο από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής αποτέλεσμα.
Ίσως επειδή οι νεκροί δεν έχουν ψήφους παρά μόνο σταυρούς στους τάφους. Ο χώρος δέχεται για ενταφιασμό περίπου 120 άτομα σε φούλ σύνθεση. Αρκετές φορές οι θάνατοι εξελίσσονται με γεωμετρική πρόοδο με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ανοιχτοί τάφοι. Αυτό βέβαια συμβαίνει εξαιτίας του γεγονότος ότι συγγενείς των θανόντων για διάφορους λόγους, οικονομικούς, αδιαφορίας κλπ. Αφήνουν ενταφιασμένους για 4-5 και πολλές φορές 6 χρόνια, κάποιοι βέβαια δικαιολογημένα λόγο ανίατων ασθενειών και ίσως κάνοντας black humour ίσως κάποια στιγμή να χρειάζεται αριθμός προτεραιότητας ταφής.
Στον έξω του κοιμητηρίου χώρο έχουν τοποθετηθεί πέντε(5) μεγάλοι κάδοι απορριμμάτων αλλά και σε χώρο 30-40 τ.μ εντός του κοιμητηρίου χωριζόμενου δια απλού τοίχου στην άλλη πλευρά του δρόμου και εκεί επί αρκετά χρόνια δέχεται σκουπίδια, δηλαδή αντί ένας χώρος μόλυνσης υπάρχουν δυο.
Υπήρξε λοιπόν σκέψη να κλείσει αυτή η μικρή χωματερή και ο χώρος να μετατραπεί σε οστεοφυλάκιο επειδή τα δύο υπάρχοντα μικρά κτίσματα εκτός από κατασκευαστηκά προβλήματα αντιμετωπίζουν προβλήματα έλλειψης χώρου με αποτέλεσμα τα κουτιά με τα οστά να είναι πεταμένα εδώ και εκεί.
Πάντως η τοποθέτηση σκουπιδιών σε κούτες είναι πολιτισμός όπως αναφέρει η αφίσα του Δήμου που είναι αναρτημένη στο χώρο όχι όμως και η μέριμνα για τους νεκρούς. Για το σκευοφυλάκιο να επανέλθουμε ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι για το συγκεκριμένο χώρο του νεκροταφείου υπάρχουν δραστικότεροι τρόποι για να μην συμβαίνει αυτό το οποίο συνέβη τον περασμένο χειμώνα όταν οι αρμόδιοι μεσάνυχτα και κάτι ειδοποιούσαν συγγενείς των θανόντων να προβούν σε εκταφές λόγω θανάτων άλλων και επίσης μη ύπαρξης κενών τάφων.
Επειδή δε μπορεί να πει κάποιος "τι μπορεί να γίνει;" προτείνουμε κάποιες ιδέες αρκεί βέβαια να αφεθεί στην άκρη η ασύστολη ψηφοθηρία και η πολιτική εκμετάλλευση. Και επειδή δεν κάνουν οι συγγενείς αυτό που πρέπει ο μόνος τρόπος που πρέπει να δοκιμαστεί είναι ο εξής :
Αφού οι εν ζωή συγγενείς κάνουν τόσα χρόνια να προβούν σε εκσκαφές, την δουλειά αυτή θα πρέπει να την κάνει ο ίδιος ο Δήμος και η δαπάνη που θα υπάρξει να βεβαιωθεί στο Δημόσιο Ταμείο ή στην Αρμόδια ΔΟΥ . Υπάρχουν όμως τα κότσια; Άλλη μια ενέργεια που πρέπει να γίνει είναι να επιβληθεί το πλαφόν των τεσσάρων ετών της δωρεάν παραχώρησης τάφων όμως πέραν του χρονικού τούτου ορίου να επιβάλλεται ενοίκιο για τον τάφο έναντι τιμήματος όπως συμβαίνει Πανελλαδικά και τότε ίσως διαπιστωθεί η ταχύτητα με την οποία θα πραγματοποιούνται οι εκταφές.
Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στην Δημοτική Αρχή και αναμένεται κάποια στιγμή στο κοντινό ή μακρινό μέλλον κάτι να γίνει. Και σαν να μην έφτανε αυτό πολλές φορές λέγεται και ακούγεται ότι το νεκροταφείο ανήκει στο Δήμο ενώ άλλες φορές ότι ανήκει στην Ιερά Μονή. Επιτέλους κάτι όμως ας γίνει. Αφήνουμε δε στην άκρη το γεγονός ότι σε περίπτωση σφοδρών βροχοπτώσεων οι τάφοι πλημμυρίζουν κυρίως αυτοί που βρίσκονται στο βορειοανατολικό τμήμα του νεκροταφείου που συνορεύει με την θάλασσα. Και να φανταστεί κάποιος ότι έχει τοποθετηθεί μηχάνημα απάντλησης του εξωτερικού χώρου που δεν λύνει όμως το πρόβλημα. Μήπως ήρθε η ώρα σοβαρών αποφάσεων πιθανής μεταφοράς του;
Επανερχόμεθα στο θέμα του οστεοφυλακίου του νεκροταφείου αναφερόμενοι στο συνωστισμό που υπάρχει στα δυο μικρά δωμάτια τα οποία φιλοξενούν τα οστά των εκταφέντων. Και αν δεν υπήρχε η παλιά, βαριά, ξύλινη λυτέρα (μέχρι πρότινος μεταφορικό μέσο που οδηγούσε στην τελευταία κατοικία) στην οποία τοποθετούνται τα κασσάκια με τα οστά, θα υπήρχε χάος.
Τρόποι υπάρχουν, τους έχουμε υποδείξει στους αρμοδίους. Πολιτική βούληση και κορασόν (δύναμη) κατά την προσφιλή έκφραση παλιού τοπικού πολιτικού παράγοντα υπάρχει; Αν ναι ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν ή αλλιώς ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα και επί το λαϊκότερον ιδού το νεκροταφείο ιδού και οι βελτιώσεις στην λειτουργία του.
Το λέμε αυτό επειδή υπάρχει η σχετική νομοθεσία καθώς και υπουργικές αποφάσεις που δίνουν την δυνατότητα στους Δήμους να λειτουργούν και να διαχειρίζονται κοιμητήρια και οστεοφυλάκια.
Πάντα υπάρχει χρόνος για δράση όπως επίσης για πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι νεκροί πεθαίνουν πραγματικά όταν τους ξεχνούν οι ζωντανοί. Ο σεβασμός τους είναι υποχρέωση δική μας αλλά και εκ των ων ουκ άνευ καθήκον του πολιτισμού μας.
