Με εξώφυλλο τα τρικάταρτα καράβια του Γιώργου Κάβουρα μας ταξιδεύει η συγγραφέας και ποιήτρια ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ ΣΠΥΡΟΥ στο τελευταίο της ποιητικό βιβλίο ΛΗΣΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ . Μας ταξιδεύει σε κόσμους ποιητικούς, σε κόσμους αξιών, σε κόσμους με χρώματα και σμιλεμένες λέξεις, ένα ταξίδι που μόνο εκείνη ξέρει να προσφέρει στους αναγνώστες.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΜΟΥΛΙΑΤΗ ΣΤΟ ΠΑΤΜΙΟΝ  Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018   7 η ώρα. 
Όταν μου εμπιστεύθηκε η ποιήτρια την παρουσίαση της , ένοιωσα μια ιδιαίτερη τιμή αλλά και μια μεγάλη ευθύνη. Κυρίως γιατί λόγο της δημοσιογραφίας , έχω συνηθίσει να γράφω και να μιλάω απλά χωρίς στολίδια, και αυτό ίσως δεν είναι αρκετό για την παρουσίαση μιας ποιήτριας μια λογοτέχνιδας, σαν την Καίτη Καπαδάκη Σπύρου. Σκεφτόμουνα επίσης πώς να κάνω την παρουσίαση, με ποιο τρόπο για να προσελκύσω το ακροατήριο και να σας μεταφέρω όσο καλύτερα γίνεται τα συναισθήματα που ένοιωσα όταν διάβασα το βιβλίο. Σκεπτόμουνα τι δομή να έχει, τι χαρακτηριστικά. Τι λόγια να περιέχει. Να είναι λογοτεχνική και θεωρητική η χροιά της;
Λαμβάνοντας υπ όψιν ότι η άποψη και η κριτική για ένα βιβλίο για μια ποιητική συλλογή είναι υποκειμενική διεργασία του κάθε αναγνώστη, ότι στο πάνελ θα απαγγείλουν έμπειροι, ζεστοί άνθρωποι,  ο Ματθαίος Μελιανός, η Δέσποινα Βακράτση η Φλώρα Καμπόσου, η Απολλώνια Σκάρπα
κατέληξα στην απόφαση  να παρουσιάσω την φίλη και πατριώτισσα ποιήτρια και συγγραφέα Καίτη Καπαδάκη –Σπύρου με έναν τρόπο, λίγο ανατρεπτικό αλλά προσγειωμένο τρόπο.
Να αφήσω κάποιες επιστολές και κριτικές ανθρώπων που την γνώριζαν και άλλων που δεν την γνώριζαν να μιλήσουν γι αυτή και το βιβλίο της, εμπλουτίζοντας την με τις δικές μου σκέψεις. Και μέσα από αυτές να δούμε. Υπάρχουν προσεγγίσεις; υπάρχουν κοινές απόψεις;   
Και αν υπάρχουν, τότε θα αναδειχθεί ότι η ΠΟΙΗΤΡΙΑ μίλησε με σαφήνεια χωρίς σκοτεινά και κρυμμένα λόγια. Μέσα από την ψυχή της και με σταθερότητα στα μηνύματα της.

 

Τα πρώτα ποιήματα της συλλογής της Καίτης Καπαδάκη στο βιβλίο ΛΗΣΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ μου πρόσφεραν αισθητικές απολαύσεις και συγκίνηση γράφει ο Παρασκευαἵδης Παύλος Πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Σπετσών στον ΣΠΕΤΣΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΛΑΛΟ που δεν την γνωρίζει δεν την είδε ποτέ, παρά μόνο από τα βιβλία της. Γράφει λοιπόν: 

Είδα την ποιήτρια Καίτη Καπαδάκη με στίχους εύρυθμους απέριττους, να αναπολεί στιγμές της ζωής της και να δονείται από τα γνήσια αισθήματα της. 

Η ποίηση της είναι καθαρή, απλή, πηγαία ειλικρινής και ανθρώπινη. Το περιεχόμενο των ποιημάτων της ποιητικής αυτής συλλογής ποικίλο. Υπάρχουν ποιήματα ιστορικά κοινωνικά φυσιολατρικά στοχαστικά ερωτικά.
Στο ιστορικό ποίημα της η ποιήτρια θρηνεί παλάτια ισοπεδώθηκαν και τα βυζαντινά κοντάρια στο αίμα βουτηγμένα των αλλοθρήσκων τσάκισαν σαν μίσχοι λουλουδιών. Θρηνεί για την αποφράδα μέρα τον Ελληνισμό την Κωνσταντινούπολη. Στο ερωτικό της ξεχειλίζει το αίσθημα μιας αγάπης πηγαίας, δυνατής και παντοδύναμης. Δεν θέλει η αγάπη που της προσφέρουν «ξερό ποτάμι νάναι ή «ήλιο βασιλεμένο και θάμπος φεγγαριού. Τη θέλει θάλασσα πλατιά, φεγγάρι χρυσωμένο ήλιο ξάστερο πείνα ενός αγριμιού. 

Σε ένα άλλο κοινωνικοπολιτικό ποίημα της με τίτλο ΠΑΡΑΔΟΧΗ που απέσπασε το βραβείο της πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών εκφράζει τον πόνο την οργή και την αγανάκτηση της για το δράμα που βιώνουν οι μετανάστες . Θέλω να φωνάξω να ακουστώ στις αλάνες και το παιγνίδι των παιδιών να σταματήσω.
Και συνεχίζει την κριτική του ο Παύλος Παρασκευαίδης
Η ποίηση της διακρίνεται για το μουσικό και γλαφυρό τη ς λόγο για το φιλοσοφικό στοχασμό με τον οποίο προσεγγίζει τα ανθρώπινα, για την πρωτοτυπία και καθαρότητα της γραφής τη μελαγχολική διάθεση που πηγάζει από κάποια διάψευση από την αναπόληση και από νοσταλγικές μνήμες. Πικρά προσωπικά βιώματα και οδυνηρές εμπειρίες πληγώνουν την ευαίσθητη ψυχή της ποιήτριας και της δημιουργούν ένα βαθύ ψυχικό πόνο που διαχέεται στα περισσότερα ποιήματα της

 Με συγκλόνισε η ευαισθησία της που είναι η ποιότητα της ψυχής της και βρίσκεται διάχυτη στα ποιήματα της. Στα ποιήματα της Καίτης Καπαδάκη –Σπύρου βρήκα τον λυρισμό την ευαισθησία της ψυχής την διαφάνεια, την κρυστάλλινη σκέψη και την μουσικότητα του λόγου αναφέρει σε μια εκ βαθέων επιστολή στην ποιήτρια η Λογοτέχνης και ζωγράφος , ΜΙΡΑΝΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ Απόφοιτος Σορβόννης, Μέλος Πανελλήνιας ένωσης Λογοτεχνών και της ένωσης ποιητών Παρισιού Έχει εκδώσει πάνω από 10 ποιητικές συλλογές. Φίλες 20 χρόνια. Υψηλά ιδανικά θρησκευτικότητα και αξιοπρέπεια κοσμούν τους στίχους σου και εκείνος ο πόνος για όσα συμβαίνουν στη ζωή σου και γύρω σου, σαν φως ουράνιο φωτίζει τα χρώματα τους και σμιλεύει τις λέξεις στα θέματα σου. Δίνεις , καλή μου με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, αυτό το φως και τη φλόγα που καίει μέσα σου, φωτίζεις και ζεσταίνεις κι άλλες ψυχές, παγωμένες και σκοτεινές απ την άγνοια επιπολαιότητα και ψυχρότητα των καιρών μας. Είσαι μια τρανή ελπίδα για το αύριο, τα λόγια σου κρύβουν πολλά μηνύματα κι ασύγκριτη ομορφιά. Δίκαια σου έγραψαν τόσοι και σπουδαίοι κριτικές που υμνούν το έργο σου. Πράγματι το αξίζεις κι ας μην είσαι τόσο μετριόφρων. Νοιώθω μεγάλη χαρά που είσαι φίλη μου. Ο πόνος τελικά σμιλεύει την ψυχή, την κάνει γλυπτό αγάπης.  Kαι η Μιράντα Ιωαννίδου ξεχωρίζει τα σπουδαιότερα πλεονεκτήματα της ποιήτριας μας. 

Η Φαντασία της άγρυπνη , ζωηρή και υποβλητική μας χαρίζει ποιήματα με διαχρονικότητα.
Οι ιδέες της, οι αντιλήψεις της και η φιλοσοφία της για τη ζωή, όλα φανερώνουν την έγνοια της για τον άνθρωπο.
Ο πόνος εξευγενίζει την ψυχή μας και μας λυτρώνει.
Η σταθερή ανοδική πορεία της στη λογοτεχνία, φαίνεται, την επισφραγίζουν οι βραβεύσεις και διακρίσεις που πήρε, αλλά και οι πολλές κριτικές και κρίσεις κριτικών και λογοτεχνών τα τελευταία χρόνια.

 Η ανάγνωση των ποιημάτων της Καίτης είναι δροσιά και αγαλλίαση ψυχής αναφέρει ο Θεολόγος Μαυρουδής στην εφημερίδα του συλλόγου ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΤΜΙΩΝ ΠΑΤΜΙΑΚΗ. Λόγος πεντακάθαρος νοήματα εύληπτα και για όλους κατανοητά με γλυκιά ομόηχη έκφραση που σε σκλαβώνει. Σαν κύμα που τρέχει η ρίμα της με ένα ξεχωριστό ρεαλισμό αποτυπώνει τις εμπειρίες της, τα βιώματα της.  Όλοι χρησιμοποιούν τις χαρακτηριστικές λέξεις γνησιότητα, ειλικρίνεια, σαφήνεια, πηγαία   Και ποια είναι η ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ που μιλάμε τόση ώρα γι αυτήν με τόσα κολακευτικά λόγια; 

Η Καίτη Καπαδάκη Σπύρου γεννήθηκε στη Σκάλα Πάτμου. Από εκεί και το ψευδώνυμο της Σκαλιώτισσα .
Καθηγητές της , οι μεγάλοι δάσκαλοι της Πατμιάδας Σχολής. Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ρόδου δίδαξε στα σχολεία της Αθήνας και κυρίως Ρόδου. Το 1984 τιμήθηκε με το Α’ βραβείο ποίησης  στον Πανδωδεκανησιακό διαγωνισμό «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 73» για το ποίημα της «Το παιδί του πολυτεχνείου»
Την κριτική αποτελούσαν Πανεπιστημιακοί καθηγητές, με επικεφαλής τον αείμνηστο Γεώργιο Βαλέτα , λογοτέχνη και λόγιο που παροτρύνει την ποιήτρια να εκδώσει τα ποιήματα της σε βιβλίο.
Και πράγματι, το 1988 εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή «Ταξίδι στ όνειρο» που αργότερα μεταφράζεται στα Αγγλικά , από τον πρώην πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΟΚ , λόρδο ΗΕNRY PLANP που το καλοκαίρι του 1988 έγινε επίτιμος δημότης Λειψών και εκεί τον γνωρίζει η ποιήτρια.

 Τα βιβλία που εξέδωσε εκτός της ποιητικής συλλογής για την οποία μιλάμε σήμερα, είναι: Κάποια από αυτά σε δύο εκδόσεις. 

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ
Ταξίδι στο όνειρο
Δρόμοι του Φεγγαριού
Ποιος είσαι;
Αρχόντισσα κυρά της Πάτμου
ΠΕΖΑ
Στον απόηχο της καμπάνας
Στα σταυροδρόμια του Νότου
Ανατολές χωρίς ξημέρωμα
Στα γεφύρια του ήλιου και της θάλασσας
Το νυφικό της Θάλειας.

Και τέλος το βιβλίο, «η ποιήτρια των αναμνήσεων και της ασίγαστης αλήθειας» με τη συλλογή ποιημάτων και πεζών που εκδόθηκε από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών κ. Κυριάκο Βαλαβάνη το 1995.

Συνεχίζουμε τη γνωριμία μας με τη συγγραφέας κ. ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ- ΣΠΥΡΟΥ. Είναι μέλος της Στέγης Γραμμάτων και τεχνών. Της Πανελλήνιας ένωσης Λογοτεχνών. Μέλος του πολιτιστικού Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Δ.Υ. και της Λογοτεχνικής συντροφιάς Εκπαιδευτικών. Ένα της διήγημα με τίτλο «Ένας τυφλός με φωτεινή ψυχή» φτάνει μέχρι το ανατολικό Βανκούβερ του ΚΑΝΑΔΑ και δημοσιεύεται στην Ελληνοκαναδική εφημερίδα ομογενών Η ΓΝΩΜΗ και βραβεύεται με το Α΄ βραβείο διηγήματος. Τιμήθηκε από την πολιτεία και έλαβε πολλές διακρίσεις και μετάλλια από φορείς για ανάλογα ποιήματα και πεζά της αλλά και την προσφορά της στον πολιτισμό. Από τον σύλλογο γυναικών Ρόδου, τον ναυτικό όμιλο Ρόδου, δύο φορές από την Πανελλήνια ένωση Λογοτεχνών στο Πνευματικό κέντρο Αθηνών. Με απολλώνια δάφνη σε ποιητικό διαγωνισμό των Δελφών. Από το σύλλογο δασκάλων Ρόδου.Βραβεύτηκε από τον Παρνασό. Της απονέμεται το Α΄ βραβείο ποίησης για το ποίημα της ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ για τον Κύπριο ήρωα Σολομώντα Σολωμό. Επίσης έλαβε το 1997 το Α’ Διεθνές βραβείο ποίησης μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.

Η Πάτμια λογοτέχνης Καίτη Καπαδάκη-Σπύρου, στο βιβλίο της «ΛΗΣΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ» που ποιήματα του μας απήγγειλαν εξαιρετικά οι κύριος Ματθαίος Μελιανός πρώην δήμαρχος και πρώην σχολάρχης της Πατμιάδος, η κυρία Δέσποινα Βακράτση λαογράφος και λογοτέχνης, η κυρία Φλώρα Καμπόσου πρώην προϊσταμένη των ΕΛΤΑ Πάτμου και ερασιτέχνης ηθοποιός , η Απολλώνια Σκάρπα, μαθήτρια Λυκείου μας μεταφέρει ποιητικά σε κοντραρισμένες εναλλαγές ποικίλων συναισθημάτων και σκηνικών ενός πλούσιου ψυχικού κόσμου. Του δικού της.

Μέσα στις σελίδες του περιέχεται και το ομότιτλο ΛΗΣΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ. Σκληρό θα έλεγε κάποιος και κάποιος άλλος πεσιμιστικό, αλλά επειδή γνωρίζω την ποιήτρια, θα το χαρακτήριζα ότι είναι ένα εμπνευσμένο από τα πολλά διαλείμματα δύσκολης απαισιόδοξης στιγμής που σαν άνθρωποι διανύουμε στη ζωή μας.  

 «Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια Τι  τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι  είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε.»

Παραλλάζοντας αυτή τη σημείωση του Πωλ Βαλερύ, η οποία παραπέμπει αμέσως στον Ποιητή και στην Ποίηση, θα λέγαμε:
«Αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τι γράφει, γιατί γράφει και τι είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δεν θα έγραφε».
Είναι παράξενο πώς γράφει κανείς ποιήματα λέει ο ΣΕΦΕΡΗΣ. Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε γράφει ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα. λέει ΣΕΦΕΡΗΣ
Η ποίηση είναι η αιτία που φέρνει το κάθε τι από το μη είναι, στο είναι λέει ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Έχοντας φίλους ποιητές και κυρίως την μεγάλη κυρία της ποίησης Καίτη Καπαδάκη-Σπύρου, , μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι ο Ποιητής είναι πάντα ένας αφοσιωμένος της Ζωής ένας αφοσιωμένος στους άλλους. Είτε τον γεμίζει χαρά, είτε τον θλίβει η Ζωή, είτε τον πάει στον Ουρανό, είτε τον κατεβάζει στην Κόλαση, αυτός μένει πάντα ο αφοσιωμένος της. Μέσα από τα ποιήματα ή τα πεζά και τις συνομιλίες μαζί της κατέληξα ότι η Ποίηση μπορεί να είναι έρωτας, αγάπη, απόγνωση, αισιοδοξία, μελαγχολία, αλληλεγγύη, δοτικότητα ή και όλα μαζί .
Στη συνέχεια  λίγα λόγια είπαν στο ακρατήριο για τα αισθήματα που ένοιωσαν  ο Ματθαίος Μελιανός Δέσποινα Βακράτση, Φλώρα Καμπόσου και Απολλώνια Σκάρπα  για την ποιήτρια και τα ποιήματα της, διαβάζοντας και σήμερα απαγγέλλοντας την ΛΗΣΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ. 

Τέλος ο εκπρόσωπος του καθηγουμένου Κύριλλου Πέντε π. Σεραφείμ Κοτσάνης  και ο δήμαρχος κ. Γρηγόρης Στόικος  έκλεισαν με τις εντυπώσεις τους και τον χαιρετισμό τους  την παρουσίαση. 

Για την παρουσίαση οφείλουμε ευχαριστήρια στην εφημερίδα:   ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ www.patmostimes.gr και στον ΝΙΚΟ ΜΕΛΙΑΝΟ.  Στο σύλλογο ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΑΤΜΟΥ Η ΣΠΙΘΑ. Στην ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΠΑΤΜΟΥ. Στη ΡΟΥΛΑ και στον IΑΚΩΒΟ ΚΟΥΤΛΑΚΗ του ξενοδοχέιου  ΒΙΛΛΑ ΖΑΧΑΡΩ.  Στην πρόεδρο και στα μέλη του Δ.Σ. του  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΜΟΥ. Στον  ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΒΟΥΡΑ. Στην PIXELS patmos και στον  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ. Στον ΜΑΤΘΑΙΟ ΜΕΛΙΑΝΟ. στη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΑΚΡΑΤΣΗ, στη ΦΛΩΡΑ ΚΑΜΠΟΣΟΥ και στην ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΣΚΑΡΠΑ. 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•