του Νίκου Μελιανού

Γιατί και πως το Δημοτικό Κτηματολόγιο που έγινε επί χούντας (1971-74) ίσως ακυρώνει τις περισσότερες αγωγές εναντίον των κατοίκων που κάνει ο Δήμος σήμερα. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξη του.

Ως κεραυνός εν αιθρία και μάλιστα μεσούντος του καλοκαιριού έσκασε η είδηση - βόμβα που αφορά το Δήμο Πάτμου και τις αγωγές που έχει καταθέσει κατά κατοίκων της Πάτμου, 106 αριθμό, οι οποίοι κατά την άποψη του θεωρούνται ότι καταπάτησαν δήθεν δημοτική περιουσία.

Τι αφορούσε αυτή η είδηση;

Μα το γεγονός ότι μετά από έρευνα δύο και πλέον μηνών του δημοτικού συμβούλου της ελάσσονος αντιπολίτευσης Σπύρου Μαυρωνά και ψάξιμο της υπηρεσίας στο δήμο, εμφανίστηκε το δημοτικό κτηματολόγιο, που όλοι αγνοούσαν  και που ήταν ο προάγγελος του εθνικού κτηματολογίου, το οποίο συντάχτηκε την περίοδο της χούντας, από το 1971-1974, το οποίο υπογράφεται από το γραμματέα του δήμου, τον τότε αγροφύλακα, και τον πολιτικό μηχανικό από τη Λέρο, το οποίο ανατρέπει όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για τις ιδιοκτησίες των κατοίκων εναντίον των οποίων στρέφεται δικαστικά ο δήμος. Η επισημότητα δε του εγγράφου φαίνεται από την σφραγίδα της τότε εποχής και την υπογραφή του τότε υπαλλήλου του επαρχείου ως προέδρου που όρισε το πολιτειακό καθεστώς της εποχής εκείνης με τις υπ΄αριθμ. 38,39,40, 41/ 71, 72, 73, 74 αποφάσεις του Επαρχείου, καθώς και του γραμματέα του Δήμου Πάτμου.
Σ' αυτούς λοιπόν τους χάρτες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση- είναι χάρτες της γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού, όμοιοι με αυτούς που χρησιμοποίησαν για το εθνικό κτηματολόγιο, καταγράφεται και αποτυπώνεται η συνολική ιδιοκτησία του δήμου με σκούρο χρώμα ενώ οι ιδιοκτησίες των κατοίκων με λευκό χρώμα, σε μια συνολική έκταση της ιδιοκτησίας του δήμου, στα 13.000 στρέμματα (ενδεικτικά 13.000.000 τετραγωνικά μέτρα). Ξεκίνησε λοιπόν ο δήμος να κάνει αγωγές εναντίον των κατοίκων, αφού ξεκινώντας τη διαδικασία του εθνικού κτηματολογίου του 1996 έπρεπε να υποβληθούν δηλώσεις κατοχής των εδαφών.
Υπάρχει όμως μια απορία: γνώριζαν τότε οι αρμόδιοι την ύπαρξη του δημοτικού κτηματολογίου ή όχι, ή τη γνώριζαν και για κάποιους λόγους την απέκρυψαν;
Και αντί να πάρουν το δημοτικό κτηματολόγιο, και να το αξιοποιήσουν διά της μεθόδου της αφαίρεσης, πιάσανε και στο κάθε οικόπεδο ανέφεραν πιθανώς, αυτό είναι δικό σου, κάποια μέτρα ή στρέμματα, το υπόλοιπο, πόθεν, πως; ανήκει στο δήμο.
Και η αλήθεια είναι ότι πιθανόν και σύμφωνα με πληροφορίες κάποιοι γνώριζαν την ύπαρξη του, αφού αναφέρεται σε 3 δικόγραφα που έχει καταθέσει ο δήμος εναντίον κατοίκων αμφισβητώντας την πατρότητά τους - σε κάποιο μάλιστα απ' αυτά για λίγα τμ. (να σημειωθεί ότι από αυτή την αγωγή ξεκίνησε ο δημοτικός σύμβουλος και ξετύλιγε το κουβάρι). Άραγε τότε γνώριζαν το δημοτικό κτηματολόγιο και σήμερα καταγγέλλουν τους κατοίκους ως καταπατητές; Υπήρξε δόλος, σκοπιμότητα ή και τα δύο;
Γιατί άσχετα με ότι έγινε έπρεπε να είχε δοθεί στον κ. Παπάνη που συνέταξε τότε το Εθνικό κτηματολόγιο για ν' αποχαρακτηριστούν οι εκτάσεις, και να χρησιμοποιηθούν καταλλήλως. Όμως μέσα στις τότε αγωγές, 106 συνολικά υπάρχουν και οι ιδιοκτησίες που προέκυψαν με χρησικτησίες από τα ισοβιακά.

Άραγε ψάχθηκαν αυτά;

Σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, από τις 106 αγωγές που κατέθεσε ο δήμος, οι τουλάχιστον 85 είναι άκυρες σύμφωνα με το δημοτικό κτηματολόγιο και πρέπει να ανακληθούν, ενώ υπάρχουν πράγματι οι υπόλοιπες 21 οι οποίες χρήζουν ιδιαίτερης έρευνας και επίρριψης ευθυνών. Το λέμε αυτό, επειδή σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος ανταγωγών από μέρους των ιδιωτών εναντίον του δήμου διαχρονικά με ότι αυτό συνεπάγεται και είναι κάτι που κατ' επανάληψη έχουμε τονίσει στα αρκετά ρεπορτάζ που έχουμε κάνει στην εφημερίδα ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ.

Εκτός αυτού βέβαια γεννάται και ένα άλλο ερώτημα:

Γιατί να γίνεται η αφαίμαξη των χρημάτων του Πατμιακού λαού, με χρήματα που δαπανώνται διαχρονικά γι' αυτές τις υποθέσεις που ίσως και να μη χρειάζονταν εάν εμφανίζοντο οι χάρτες του δημοτικού κτηματολογίου.

Χαρακτηριστικά και κατά προσέγγιση ακούγεται ότι από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία, μια 20ετία και πλέον δαπανήθηκε ή πρόκειται να δαπανηθεί ποσό που πλησιάζει ή και ξεπερνά τις 500.000 ευρώ για πρώτη εγγραφή, ενστάσεις, μετεγγραφή τίτλων, ανάθεση σε δικηγόρο πρόσφατα, δικηγορικά κόστη γενικά, δικαστικούς επιμελητές, μεταφράσεις των αγωγών και τόσα άλλα. Αλλά και μια κοινωνία που για πολλά χρόνια θα σέρνεται στα δικαστήρια, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα για να αποδεικνύει το αυτονόητο:

Ότι δεν είναι ελέφαντες, δηλ. ότι ο ίδιος ο δήμος δεν εφαρμόζει το ίδιο το κτηματολογικό εργαλείο το οποίο έχει και με το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει τους κατοίκους του, και ν' αποδείξουν ότι οι εκτάσεις του ανήκουν - και όχι στο δήμο.

Σύμφωνα δε και με μια non paper πληροφορία και μετά από επιστάμενη μελέτη των χαρτών του δημοτικού κτηματολογίου υπάρχει μια εκτεταμένη αλλοίωση των χαρτών προσθαφαιρώντας εδαφικές κτήσεις που είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού, παραποιώντας τα όρια των ιδιοκτησιών ορισμένων.
Βέβαια δεν είναι το μόνο ατύπημα του δήμου διαχρονικά αυτό. Ο Δήμος δήλωσε την περιουσία του στο κτηματολόγιο με το περίφημο πια νοταρικό γράμμα του 1720, που μόνο νοταρικό δεν είναι, αγνοώντας την κείμενη νομοθεσία. Θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζει διαχρονικά πως στα Δωδεκάνησα το ελληνικό δημόσιο απέκτησε την ιδιοκτησία του εκ διαδοχής από το Ιταλικό δημόσιο, δυνάμει της από 10.02.1947 υπογραφείσης στο Παρίσι συνθήκης ειρήνης, αφενός μεταξύ των συμμάχων όπου και η Ελλάδα, και αφ' ετέρου της Ιταλίας.
Η συνθήκη αυτή κυρώθηκε με το Ν.Δ. 423/22.10.1947 και άρχισε να ισχύει από τις 28.10.1947 μετά των παραρτημάτων της ως αποτελούντων αναπόσπαστο τμήμα της. Με τη συνθήκη αυτή, τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν με τη μορφή της εκχώρησης από την Ιταλία στην Ελλάδα με σύγχρονη μεταβίβαση των πλήρων αυτής (Ιταλίας) κυριαρχικών δικαιωμάτων της (η Ελλάδα διεδέχθη την Ιταλία ως προς την επί της Δωδεκανήσου κυριαρχία). Επακόλουθο της διαδοχής αυτής, που αναφέρεται στις διατάξεις της συνθήκης, είναι κη εκχώρηση στην Ελλάδα χωρίς πληρωμή, όλης της κινητής και η παραχώρησης ακίνητης περιουσίας στα Δωδεκάνησα του Ιταλικού κράτους. Σαν κρατική περιουσία στη συνθήκη αυτή, αναφέρεται η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ιταλικού κράτους, των ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΟΤΑ, ΔΗΜΟΙ), νομικών προσώπων του δημοσίου, εταιρειών, σωματείων κ.λπ.
Τι καταφέραμε λοιπόν; Να βάλουμε άλλον "μουσαφίρη" στο σπίτι μας Και όσο πιο πολλοί "μουσαφιραίοι" τόσο μεγαλύτερο το πρόβλημα. Βέβαια θα πει κάποιος:
Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα; Η απάντηση είναι δύσκολη. Ακόμη και ν' αποσυρθούν οι αγωγές τα χρήματα των δικηγόρων θα πρέπει να πληρωθούν. Προσωπικές αγωγές κατά μελών του δημοτικού συμβουλίου πρόκειται να κατατεθούν και δεν θα φανεί παράξενο εάν μετά από παρέμβαση του επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καταλογιστούν τα ποσά που δαπανήθηκαν, ενώ ίσως κάπου να καιροφυλακτεί και η δικαιοσύνη στην οποία πρόκειται να καταφύγουν άτομα τα οποία παρέλαβαν, ως μη όφειλαν, τις αγωγές του δήμου.
Ίσως έπρεπε το θέμα αυτό διαχρονικά να κοιταζόταν μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Ίσως θα ήταν καλύτερα. Όσοι δε ήταν υπέρμαχοι των αγωγών διαχρονικά, ίσως επαναφέρουν το μυαλό τους τη λαϊκή ρήση: "στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα" ακόμη και όταν υπάρχουν ορισμένα ίχνη μεταμέλειας. Τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

ΥΓ. οι χάρτες βρίσκονται στα χέρια μας .