patmosweb330

elin330

aegeanlab

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ - ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ. ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΒΟΥΛΕΥΤΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ

VOULH kalpesΆρθρο του Νίκου Μελιανού.

Το ανώτερο πολίτευμα από την αρχαιότητα και στην μετεξέλιξη των κοινωνιών, αφού πέρασε τα 40 κύματα της βασιλείας, της αριστοκρατίας, της ολιγαρχίας και της τυρανίας, μετεξελίχθηκε και κατέληξε να είναι αυτό της Δημοκρατίας , το οποίο εφαρμοσθέν κυρίως στην Αθήνα,

δημιούργησε τις προυποθέσεις ανάπτυξης και ευημερίας σε τέτοιο βαθμό ούτως ώστε σήμερα όλοι να μιλούν ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΑΙΏΝΑ ΤΟΥ Περικλή ή το θαύμα της Δημοκρατίας του 5ου π.χ. αιώνα. 

Όμως συγκρίνοντας την δημοκρατία στην αρχική της μορφή και αυτής που υπάρχει κατ όνομα σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι κάποιοι σκόπιμα ή όχι την έχουν «ξεχειλώσει» και την έχουν φέρει στα μέτρα τους.
Φυσικά δεν μιλάμε για όλες τις εκφάνσεις του πολιτικού βίου, αλλά εντύπωση προκαλεί ένα γεγονός το οποίο δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις και με το οποίο καταστρατηγούνται ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα, και αυτό δεν είναι άλλο από το προνομιακό καθεστώς της ΑΣΥΛΙΑΣ το οποίο απολαμβάνουν οι εθνοπατέρες του ελληνικού κοινοβουλίου. Με αυτό τους παρέχεται επίσημη προστασία από καταδίωξη και τα πρόσωπα που απολαμβάνουν του καθεστώτος αυτού χαρακτηρίζονται ακαταδίωκτα, χαρακτηριζόμενο εθιμικό δικαίωμα και ονομαζόμενο ΑΣΥΛΟ.

Αν ανατρέξει κάποιοι στο άρθρο 1 της διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου που εμφορείται από τις ιδέες του Διαφωτισμού θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και οι κοινωνικές διακρίσεις γίνοντα μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Ακόμη το άρθρο 4 του ελληνικού Συντάγματος όπως αυτό αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27ης Μαίου 2008 της Η΄Αναθεωρητικής βουλής των Ελλήνων, το οποίο ψήφισαν οι ίδιοι πολιτικοί μας ταγοί οι λαοπατέρες του Έθνους αναφέρει πως οι Έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις . Μάλλον εννοούσαν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς. Γιατί ότι ισχύει για τους απλούς πολίτες δεν ισχύει γι αυτούς, αφού υπάρχει ο νόμος περί ασυλίας των βουλευτών και πρέπει η Βουλή να αποφασίσει να άρει τη βουλευτική ασυλία για να δικαστεί κάποιος για αξιόποινες πράξεις, όμως κόρακας δεν βγάζει κοράκου μάτι. Άραγε στην δημοκρατία της Αθήνας ίσχυε η ασυλία; Μάλλον όχι! Και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εξωστρακισμός του Κίμωνα και τόσων άλλων. Και σήμερα αναρωτιέται ο πολίτης: Γιατί πρέπει εγώ να πάω να δικαστώ και αυτοί να δρουν ανεξέλεγκτα; Γιατί καλύπτονται πίσω από την ασυλία τους και δεν ζητούν οι ίδιοι την άρση της;
Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια, Πρέπει και να φαίνεται τίμια. Ιστορικά η ασυλία αναφέρεται μεν στα βυζαντινά χρόνια αλλά δεν είναι παράξενο ότι μπορεί να απετέλεσε και το έναυσμα όλων όσων ακολούθησαν και που οδήγησαν στην πτώση της Πόλης.
Βέβαια οι ίδιοι οι λαοπατέρες φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους με την θέσπιση των άρθρων 61,62, του συντάγματος και κατεπέκταση την ψήφιση τους, όπου και εδώ όμως οι διατάξεις ερμηνεύονται κατά το δοκούν, όπως τους συμφέρει δηλαδή, αφού η ορθή ερμηνεία του Συντάγματος είναι ότι η ασυλία έχει νομοθετηθεί μόνο για την προστασία του λόγου και της ψήφου του βουλευτή και όχι για όλες τις πράξεις και όλους τους τομείς του βίου του βουλευτή όπως το έχουν γενικεύσει, όλοι αυτοί οι «μάγκες» του κοινοβουλίου σήμερα. Δεν υπάρχει καμμία αρχή δικαίου στην οποία να στηρίζεται η ερμηνεία ότι οί βουλευτές έχουν το δικαίωμα να παρανομήσουν ή να κρίνουν μόνοι τους τον εαυτό τους και σε κανέναν δεν παρέχεται άσυλο για αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου και είναι κοινή απάιτηση, αν δεν είναι ήδη πρόκληση ή διατήρηση της, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και οι ειδικοί νόμοι περί ευθύνης υπουργώνν- Άλλο φρούτο και αυτό- με αποκλειστικό σκοπό την ισόνομη και ισότιμη εφαρμογή του νόμου και όποιοι βουλευτές, υπουργοί ή κρατικοί λειτουργοί έχουν βλάψει από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα το ελληνικό δημόσιο και το εθνικό συμφέρον στα πλαίσια της βουλευτικής και πολιτικής τους δραστηριότητας, θα πρέπει αμέσως να παραπεμφθούν ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης μέσα στα πλαίσια της ισονομίας και ισοτιμίας των ελλήνων πολιτών, ανεξάρτητα από τη θέση τους τη διάρκεια της θητείας ή τη λήξη της. Επίσης να υπάρξει νομική δέσμευση περιουσιακών στοιχείων όλων εκείνων, βουλευτών, υπουργών, κρατικών λειτουργών , οι οποίοι αποδεδειγμένα προκάλεσαν πρόβλημα, θεσμοθετώντας τη βουλευτική ασυλία, γιατί διαφορετικά η αδιαφορία και η αποφυγή εκτέλεσης του αυτονόητου αυτού καθήκοντος θα δημιουργεί συνενόχους σε διαρκή εγκλήματα της πατρίδας μας.
Έλεγχος λοιπόν σε όλους και για όλα από το 1974 μέχρι και σήμερα για όλα τα ποινικά αδικήματα και πράξεις που έχουυ τελέσει βουλευτές, υπουργοί, και κρατικοί λειτουργοί κατά τη ς περιουσίας και συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου ακόμη δε, και για εκείνα που έχουν παραγραφεί, προς αποκατάσταση της αλήθειας και της ιστορικής πραγματικότητας.
Τότε πραγματικά θα έχει εφαρμογή το άρθρο 4 του ελληνικού συντάγματος ότι οι έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και ότι οι ελληνίδες και οι έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αρκεί να μην παραγράφονται όπως τα αδικήματα των βουλευτών με το πέρας της κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου.
Μήπως ήλθε η ώρα στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να είναι το πρώτο άρθρο το οποίο πρέπει ν΄αναθεωρηθεί ή επιτέλους να καταργηθεί;
Αυτό άλλωστε επιτάσσει η ατόφια και άδολη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και όχι αυτή «γιαλατζί» που επαγγέλλονται για ιδιοτελείς σκοπούς ορισμένοι. Και το άκρον άωτον της πολιτικής εξαθλίωσης (ξεφτίλας) για τους δήθεν «λαοπρόβλητους εθνοπατέρες βουλευτούς μας» είναι το γεγονός ότι εάν μέχρι πρότινος εκλέγονταν για μια τετραετία ως βουλευτές., έπαιρναν ίδιο ποσόν σύνταξης με αυτόν που εργαζόταν 40 χρόνια. Αλλά και σήμερα που νομοθετούν μειώσεις στις συντάξεις των φτωχών ανθρώπων είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν δεν χρειάζονται αυξήσεις τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρξει γι αυτούς ούτε στο κατ΄ελάχιστον μείωση. Ούτε για τα μάτια του κόσμου.
Ουαί υμίν βουλευταί υποκριταί.
Φτάνει πια!!!!!