Τεχνολογικό και αισθητικό αριστούργημα χαρακτήρισε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς τη γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου η οποία παραδίδεται στην κυκλοφορία στις 6 το απόγευμα.Μιλώντας στην τελετή των εγκαινίων ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ τόνισε ότι: «Θέλεις δεν θέλεις, γνωρίζεις ή δεν γνωρίζεις από τεχνικά χαρακτηριστικά, αυτό το έργο το θαυμάζεις. Ως πολιτικός μηχανικός αισθάνομαι υπερηφάνεια για όλους αυτούς τους τεχνικούς που εργάσθηκαν, μελέτησαν και κατασκεύασαν αυτό το έργο. Μακάρι να μπορούσα και εγώ να συμμετέχω ως μηχανικός στην κατασκευή του». Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ μετέφερε το χαιρετισμό του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ο οποίος δεν μπόρεσε, όπως είπε, να παραστεί λόγω σοβαρών υποχρεώσεων εν όψει της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.Αναφερόμενος στα τεχνικά χαρακτηριστικά του έργου ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς τόνισε ότι είναι η μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο με συνεχές κατάστρωμα 2.252 μέτρων. Είναι η μοναδική που εδράζεται σε βάθος έως 65 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο κάθε πυλώνας, ύψους μέχρι και 227 μέτρων, ζυγίζει περίπου 170.000 τόνους και η διάμετρος των βάθρων φθάνει τα 90 μέτρα. Η γέφυρα συμβολίζει τις τεράστιες δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι θα συμβολίζει και τη δυναμική και την πορεία της Ελλάδας στο μέλλον, τόνισε.«Τα μεγάλα επιτεύγματα του ανθρώπου - συνέχισε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ- ξεκινούν είτε από το όραμα ενός εμπνευσμένου ηγέτη, είτε από μία μεγάλη συλλογική ανάγκη. Σε αυτή την περίπτωση, συνέβησαν και τα δύο. Η γεφύρωση αυτού του στενού αποτέλεσε όνειρο και ανάγκη των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Μάλιστα, στις 30/3/1889 στη Βουλή, έμμεσα πλην σαφώς ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε περιγράψει αυτό το όραμα, κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με την κατασκευή του σιδηροδρόμου Μεσολογγίου - Αγρινίου. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλοι αυτό το έργο: ως ένα όραμα του ελληνικού λαού, το οποίο πραγματοποιήθηκε. Ως έναν στόχο που έθεσε ο λαός μας και κατάφερε να τον υλοποιήσει. Και δίνω ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το σημείο, γιατί στην Ελλάδα συνηθίζουμε να ξεχνάμε ορισμένες αυτονόητες αλήθειες. Όπως, στην προκειμένη περίπτωση, ότι τα έργα υποδομής της χώρας ανήκουν στον ελληνικό λαό.Κανένα κόμμα και κανείς πολιτικός δεν δικαιούται να έχει την ιδιοκτησιακή αντίληψη των έργων. Κανείς πολιτικός και κανένα κόμμα δεν διαθέτει τα χρήματα του πατέρα του ή του παππού του για την κατασκευή των έργων. Αυτά τα χρήματα είναι χρήματα από τον κόπο και τις θυσίες του ελληνικού λαού, είναι χρήματα που έχουμε εξασφαλίσει ως χώρα με το μεγάλο άλμα του 1980 να ενταχθούμε στην ΕΟΚ. Και φυσικά, ένα έργο μεγάλο σαν κι αυτό θέλει παρά πολλά χρόνια για να ωριμάσει, χρόνια πολύ περισσότερα από τη διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας από ένα κόμμα. Ο προγραμματισμός, η μελέτη, η δημοπράτηση, η κατασκευή τους ξεπερνούν τα όρια ζωής μιας διακυβέρνησης ενός κόμματος. Και για του λόγου το αληθές: Ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός για την κατασκευή της ζεύξης Ρίο - Αντίρριο έγινε το 1979, ο δεύτερος έγινε το 1987 και ο τρίτος και τελευταίος το 1991 από τον οποίο αναδείχθηκε και ο τελικός ανάδοχος του έργου.Ο τελικός διαγωνισμός του 1991 δεν έγινε ως δημόσιο έργο όπως οι δύο πρώτοι, αλλά με τη μέθοδο σύμβασης παραχώρησης. Μια μέθοδος για την οποία η τότε κυβέρνηση είχε δεσμευτεί με το κυβερνητικό της πρόγραμμα να εφαρμόσει για την κατασκευή δημόσιων έργων. Και σημειώνω, μάλιστα, επειδή ήμουν υπεύθυνος αυτού του προγράμματος, ότι η μέθοδος αυτή είχε λιθοβοληθεί από πολλούς την εποχή εκείνη. Σήμερα, όλοι αντιλαμβάνονται την αξία της και θέλω να πιστεύω ότι, με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει, μπορούμε πλέον να τη χρησιμοποιήσουμε και για άλλα πολλά νέα μεγάλα έργα υποδομής στον τόπο μας». Τη μεγάλη αναπτυξιακή σημασία του έργου για τη Στερεά και τη Δυτική Ελλάδα, επεσήμαναν ο τέως πρωθυπουργός Κ. Σημίτης καθώς επίσης οι πρώην υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης και Β. Παπ

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet