του Νίκου Μελιανού

Απόφαση βόμβα του  ανατρέπει τα πάντα στο ιδιοκτησιακό της Πάτμου.  Το νησί της Πάτμου ανήκει καθ’ ολοκληρία στην Ιερά Μονή.      Ηχηρό χαστούκι σε Δήμο Πάτμου και ελληνικό Δημόσιο που το διεκδικούσαν. Καθοριστικός ο ρόλος της δικηγόρου της Μονής Μαρίας-Πηνελόπης Λιακόγκονα.                

Τα τελευταία χρόνια είχαμε ασχοληθεί πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως με το φλέγον θέμα της Πάτμου, το οποίο δεν ήταν άλλο από το ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ  καθώς και την προσπάθεια που γινόταν από Δήμο και Ελληνικό Δημόσιο να σφετεριστούν την ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής.

Χωρίς να επιδιώκομε να χαρακτηριστούμε ως «οι μετά Χριστόν προφήτες» στα πολλά και αποκαλυπτικά άρθρα που κάναμε, ότι Δήμος Πάτμου και Ελληνικό Δημόσιο θα είναι οι χαμένοι της υπόθεσης και στηρίζαμε τις θέσεις μας στο γεγονός ότι τα χρυσόβουλα ήταν οι τίτλοι της Μονής,  ενώ οι άλλοι προσπαθούσαν με νομικίστικους μηχανισμούς και τοποθετήσεις να σφετεριστούν την περιουσία της.

Είναι γεγονός ότι είχε ξεκινήσει μια βιομηχανία έκδοσης και επίδοσης αγωγών εκ μέρους του Δημοσίου εναντίον Δήμου Πάτμου και της Μονής και η αφορμή δόθηκε με την εκδίκαση της υπόθεσης στην Κω από το πολυμελές πρωτοδικείο στις 7 Αυγούστου 2018 σε υπόθεση που αρχικά συζητήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2018, με το Ελληνικό Δημόσιο να ζητά σε πρώτη φάση να του αναγνωριστεί η κυριότητα εκτάσεως 838.502 τ.μ. στην περιοχή ΓΕΡΑΝΟΣ από τον Δήμο Πάτμου. Η Μονή ως όφειλε έκανε κύρια παρέμβαση βλέποντας και σύμφωνα με την παροιμία : ότι δύο γάιδαροι (μεταφορικά) μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» και τελικά δικαιώθηκε,  αφού της αναγνωρίστηκε για μια ακόμη φορά η κυριότητα της συγκεκριμένης έκτασης και με αφορμή αυτό και του υπόλοιπου νησιού.

Πλήρης λοιπόν ανατροπή στο θέμα αυτό αλλά και ηχηρό χαστούκι σε Ελληνικό Δημόσιο αλλά και ΔΗΜΟ ΠΑΤΜΟΥ, ειδικά για τον τελευταίο, ο οποίος επικαλούνταν  και επικαλείται το περίφημο πια νοταρικό γράμμα, ένα ψευδεπίγραφο έγγραφο του 1720 πάνω το οποίο στηρίχθηκε για να  προβεί σε  106 αγωγές εναντίον κατοίκων κυρίως του Κάμπου, ενώ με το ίδιο έγγραφο είχε καταχωρίσει τη «δήθεν» περιουσία του στο Εθνικό κτηματολόγιο και έχομε τονίσει πως ενώ ήταν ο κυριότερος καταπατητής των  εκτάσεων της Μονής κατήγγειλε μέσω αγωγών, απλούς πολίτες ως καταπατητές της δημοτικής περιουσίας, εκτάσεις που ο ίδιος είχε καταπατήσει.

Η υπ΄αριθμ. 45/2018 απόφαση του πολυμελούς πρωτοδικείου Κω είναι μια δικαίωση  για την Μονή και αποτελεί ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ  για τις αγωγές που θα εκδικάζονται από εδώ και μπρος τόσο εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου όσο και του  Δήμου Πάτμου και ειδικά για τον τελευταίο ο οποίος πρέπει να σταματήσει άμεσα την πορεία των 106 αγωγών  που είχε καταθέσει εναντίον κατοίκων του Κάμπου και όχι μόνο.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα επειδή δικαιώθηκε η εφημερίδα μας αφού από την αρχή επιμέναμε ότι το περίφημο νοταρικό γράμμα ήταν άνευ ουσίας κάτι που είχε εκφραστεί μέσω της 164/2015 απόφασης του μονομελούς εφετείου Δωδ/νήσου (Κω) και μνημονεύεται και από την 45/2018 απόφαση του πολυμελούς πρωτοδικείου Κω  και άρα αναγνώριση κυριαρχίας της Μονής σημαίνει τη λάθος πολιτική που άσκησε ο Δήμος στην περίπτωση των 106 αγωγών. Μάλιστα είχε αναφερθεί σε δίκη που έγινε ότι αυτό το νοταρικό γράμμα ήταν αόριστο και ασαφές κάτι το οποίο αναφέρεται και στην τελευταία απόφαση η οποία κάνει μνεία των λόγων «γιατί  το νησί της Πάτμου δεν πέρασε ποτέ στην ιδιοκτησία των Τούρκων, των Ιταλών, αλλά και του ελληνικού δημοσίου»  αφού η Πάτμος κατά το 1522 δεν ήταν «δορυάλωτη» δηλαδή δεν είχε κατακτηθεί με τα όπλα (σχετικό ρεπορτάζ ΠΑΤΜΙΑΚΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ).

Αξίζει στο σημείο αυτό να παραθέσομε μέρος του σκεπτικού του πολυμελούς πρωτοδικείου Κω καθώς και την σχετική απόφαση-σταθμό που εξέδωσε : «ο προϊστάμενος  της αρμόδιας κτηματικής υπηρεσίας Δωδ/σου  υπέβαλε  προς τον Οργανισμό Κτηματολογίου Χαρτογραφήσεως Ελλάδος ΟΚΧΕ και στην Δευτεροβάμια Επιτροπή ενστάσεων την από 6/8/2002 προσφυγή- ένσταση κατά των αναρτηθέντων στοιχείων β΄ανάρτησης της Κτηματογράφησης Δήμου Πάτμου, σύμφωνα με τα  οποία φερόμενος ιδιοκτήτης ήταν ο Δήμος Πάτμου, με αίτημα την διόρθωση τους  ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς επειδή κατά τη γνώμη της Υπηρεσίας το  εν λόγω ακίνητο δυνάμει α) του ΚΔ 132/1929 περί κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου όπως διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 8 ν.510/1947 β) της από 10/2/1947  Συνθήκης Ειρήνης που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 423/1947 ανήκει στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. Η ένσταση αυτή απερρίφθη και μετά την ολοκλήρωση τη φάσης τα κτηματογράφησης στην Πάτμο και την έναρξη λειτουργίας του Κτηματολογικού Γραφείου Πάτμου, το ανωτέρω ακίνητο καταχωρήθηκε στο κτηματολογικό βιβλίο ως ανήκον στην κυριότητα του εναγομένου, με αιτία κτήσης τη δωρεά εν ζωή και τίτλο κτήσης το από 25/7/1720 νοταρικό γράμμα.  Η κυρίως παρεμβαίνουσα Ιερά Μονή Πάτμου μέχρι την ισχύ του ιταλικού κώδικα στα Δωδεκάνησα διατηρούσε την κυριότητα του συγκεκριμένου ακινήτου, παρά τον ισχυρισμό του εναγομένου Δήμου Πάτμου ότι είχε παραχωρηθεί στην Κοινότητα(τότε) της Πάτμου μέρος του νησιού που περιλαμβάνει και το ένδικο ακίνητο με το νοταρικό γράμμα του 1720, καθώς δεν αποδείχθηκε το γεγονός αυτό.Στη συνέχεια, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος Δήμος Πάτμου προέβη σε πράξεις  νομής (όπως η εκμίσθωση) στην ένδικη έκταση μετά το 1949, ώστε να μπορέσει να θεμελειώσει κυριότητα μέσω στων διατάξεων της χρησικτησίας. Αυτά τα έγγραφα που προσκομίζονται υπάρχουν εγγραφές που φαίνεται να εκμισθώνει ο Δήμος ακίνητα στην περιοχή ΓΕΡΑΝΟΣ όπου βρίσκεται και το ένδικο, αλλά δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί με ακρίβεια που βρίσκονται αυτά και αν αποτελούν μέρος του ένδικου ακινήτου.  Επομέωνς, πρέπει να αναγνωριστεί ότι κυρία του ένδικου ακινήτου είναι η κυρίως παρεμβαίνουσα  Ιερά Μονή Πάτμου και να διορθωθεί η αρχική εγγραφή στο κτηματολογικό βιβλίο του ΚτηματοΛΟΓΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ Πάτμου ως προς την κυριότητα του ακινήτου, Τέλος τα δικαστικά έξοδα θ απρέπει να συμψηφιστούν ανάμεσα στους διαδίκους, λόγω της δυσχέρειας στην ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν (άρθρο 189 ΚπολΔ)

Για τους λόγους αυτούς

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την από 8.3.2017 (217/ΠΤ 24/2017) αγωγή και την από 31.5.2017 (361 /ΠΤ 40/2017 κύρια παρέμβαση.

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή,

ΔΕΧΕΤΑΙ την κύρια παρέμβαση

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η κυρίως παρεμβαίνουσα  Ιερά Βασιλική Σταυροποηγιακή και Πατριαρχική Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Ευαγγελιστού Πάτμου  είναι αποκλειστική κυρία του ενδίκου ακινήτου, δηλαδή του ακινήτου που αποτυπώνεται στο φύλλο χάρτου 1:5000 7280 – 41340/1:1000 7304-41352 του αποσπάσματος κτηματολογικού διαγράμματος νήσου Πάτμου και έχει καταχωρηθεί  στο κτηματολογικό βιβλίο με ΚΑΕΚ 100600810070  με εμβαδόν 838.502 τ.μ. και βρίσκεται στη θέση Γερανός και συνορεύει βόρεια, ανατολικά και νότια με θάλασσα και δυτικά με δρόμο, όπως φαίνεται στο υπ΄ριθμ. Πρωτ. 0114/2.3.2017 απόσπασμα κτηματολογικού διαγράμματος.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής στο κτηματολογικό φύλλο και στα λοιπά τηρούμενα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πάτμου και την αναγραφή της κηρίως παρεμβαίνουσας σε αυτά κυρίας του άνω περιγραφόμενου ακινήτου με αιτία χρήσης την δωρεά με το χρυσόβουλο λόγο του έτους 1088 του βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄Κομνηνού.

Συμψηφίζει τα δικαστικά ανάμεσα στους διαδίκους λόγω της δυσχέρειας στην ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Κω 7 Αυγούστου 2018 και δημοσισεύτηκε στον ίδιο τόπο σε έκτακτη και δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση την 10 Αυγούστου 2018, χωρίς την παρουσία διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους. Η απόφαση αυτή του πολυμελούς Πρωτοδικείου Κω, αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε άρκετά ζητήματα, όπως για παράδειγμα στους ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ. Όμως για το θέμα αυτό θα επανέλθομε.

Τώρα που όλοι προσγειώθηκαν ανώμαλα, θα πρέπει να αντιλήφθηκαν ότι πρέπει να ψάχνουν, να ερευνούν και να εμπιστεύονται τους τοπικούς δημοσιογράφους. Σε διαφορετική περίπτωση θα αναφωνούν: ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ’ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ.