ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ
Την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου γιορτάζουμε την εορτή του κτίτορα της Ιεράς Μονής Πάτμου Οσίου Χριστόδουλου του Λατρινού. Στο Μεγάλο Μοναστήρι παραμονή 20 Οκτωβρίου θα γίνει αγρυπνία και την επομένη ηγουμενική λειτουργία.
Λίγα λόγια για τον Όσιο Χριστόδουλο.
Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου άρχισε να κτίζεται το 1088 από τον Όσιο Χριστόδουλο το Λατρηνό, στον οποίο ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Αλέξιος Α΄ο Κομνηνός, με χρυσόβουλο, του χάρισε ολόκληρο το νησί της Πάτμου. Ονομάστηκε Λατρηνός, γιατί πριν να έρθει στην Πάτμο ήταν εγκαταστημένος στο όρος Λάτρους, αλλά λόγω των Τούρκων, ζήτησε από τον αυτοκράτορα να του δοθεί το μικρό άγονο και άνυδρο νησί Πάτμος για να εγκατασταθεί. Γεννήθηκε το 1021 στη Νίκαια της Βιθυνίας, στην Μικρά Ασία και το όνομα του ήταν Ιωάννης. Οι γονείς του Θεόδωρος και Άννα ήταν ευσεβείς χριστιανοί και ο μικρός Ιωάννης ανατράφηκε με τα ιδανικά του χριστιανισμού. Γρήγορα τον τράβηξε ο μοναχικός βίος και ασκήτεψε στον Όλυμπο της Βιθυνίας με το όνομα Χριστόδουλος. Αργότερα ταξίδεψε σε πολλά μέρη, στη Ρώμη, την Παλαιστίνη και τη βόρειο Αφρική. Έγινε ηγούμενος στην περίφημη Λαύρα του Στύλου στο μοναστηριακό κέντρο στο βουνό Λάτρος κοντά στη Μίλητο. Από τότε απόκτησε το προσωνύμιο "Λατρηνός". Εκείνα τα χρόνια οι Τούρκοι κυριεύουν τη Μικρά Ασία και έτσι αναγκάζεται να φύγει. Περιπλανιέται και ιδρύει μονές στην Αλικαρνασσό και στη Κώ.
Τον Αύγουστο του 1088 αρχίζουν την ανοικοδόμηση της Μονής. Οι δυσκολίες είναι πολλές και λόγω των συχνών πειρατικών επιδρομών και λόγω των διχογνωμιών ανάμεσα στους μοναχούς. Έτσι για μια ακόμη φορά ο Χριστόδουλος φεύγει για την Εύβοια όπου και πέθανε το 1093. Το λειψανό του μεταφέρθηκεί αργότερα στην Μονή της Πάτμου.
Η Μνήμη του γιορτάζεται στις 21 Οκτωβρίου και στις 16 Μαρτίου.
Μαζί με τον όσιο Χριστόδουλο, στο νησί ήρθαν και εγκαταστάθηκαν μαζί του, μερικοί μοναχοί και πολίτες, προερχόμενοι κυρίως από την Κρήτη και την μικρά Ασία! Οι τελευταίοι, σύμφωνα με τον όρο που υπήρχε στο χρυσόβουλο του Αλέξιου του Α', όφειλαν να είναι χωρίς γυναίκες και παιδιά! Μόλις ολοκληρώθηκε η Μονή και το φρούριο, φάνηκε η ανάγκη να καλλιεργηθεί το νησί! Βλέποντας όμως ο Όσιος ότι δεν ήταν δυνατό να εξασφαλίσει μόνιμους κατοίκους χωρίς οικογένειες, αποφάσισε να επιτρέψει την εγκατάσταση οικογενειών! Υποχρέωσε μάλιστα όλους τους λαϊκούς να κατοικήσουν μακριά από την Μονή, στο βόρειο άκρο του νησιού, όπου δεν είχαν δικαίωμα να πηγαίνουν οι μοναχοί! Τα σύνορα των λαϊκών άρχιζαν από τον άγιο Νικόλα τον Εύδηλο μέχρι την περιοχή της Βαγιάς!
Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονταν και έμεναν πέντε ημέρες την εβδομάδα στη Μονή και τις υπόλοιπες πήγαιναν στις οικογένειες τους! Και αυτή η λύση όμως, φάνηκε κάπως δύσκολη και έτσι τον 12ο αιώνα μ.Χ. ο τότε ηγούμενος της Μονής επιβάλει στους χωρικούς και στους στρατιώτες να μένουν μέσα στη Μονή τους καλοκαιρινούς μήνες, για να την προφυλάσσουν από τις επιδρομές των πειρατών που άρχιζαν εκείνη την περίοδο! Έτσι τον 13ο αιώνα οι λαϊκοί ζητούν να εγκατασταθούν στην περιοχή γύρω από την Μονή, έτσι ώστε να μπορούν να προστατεύονται σε αυτό αλλά και να μπορούν να το υπερασπίζουν σε ώρες κινδύνου! Η Μονή υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι Πατριαρχική Εξαρχία με Πατριαρχικό έξαρχο τον ηγούμενο του με ειδικά προνόμια. Με τα τεράστια 15 μέτρων ύψους, σαν φρούριο τείχη του, δεσπόζει του νησιού και κατά την διάρκεια των πειρατικών επιδρομών, οι κάτοικοι έβρισκαν προστασία μέσα σ αυτά.
Πάνω από τις δύο και μοναδικές πόρτες του, υπάρχει ο λεγόμενος φονιάς, ένα είδος εξώστη, από τον οποίο έριχναν ζεματιστό λάδι, για να εμποδίσουν την είσοδο των πειρατών.
