Για τους Έλληνες χρυσοχόους στο νησί της Ρόδου, οι οποίοι διατηρούν ζωντανή μία τέχνη που πεθαίνει (Greek goldsmiths on the island of Rhodes keep a dying tradition alive), γράφει στο ABC NEWS η κ. Sarah Hucal.

Ειδικότερα, σε περιήγησή της στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου, η κ. Hucal επισκέφτηκε το εργαστήρι και κατάστημα του κατασκευαστή κοσμημάτων, Νίκου Βασιλαρά. Η είσοδος στο εργαστήρι ήταν σαν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο... Δεκάδες μεταλλικά εργαλεία κρέμονταν στον τοίχο, ενώ ο ίδιος καθισμένος στον πάγκο, δουλεύοντας με υπομονή.

Ο κ. Βασιλαράς είναι ένας από τους λίγους παραδοσιακούς κατασκευαστές κοσμημάτων που έχει μείνει στο νησί. Η τουριστική κίνηση, περί τις 2,1 εκατ. επισκέψεις το 2017, δεν έχει αντίστοιχη αύξηση στις πωλήσεις του καταστήματός του, καθώς οι τουρίστες επιλέγουν να ξοδέψουν λιγότερα σε χειροποίητα προϊόντα.
Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος είναι ένας από τους λίγους που διατηρούν την παράδοση του νησιού, ως προς την κατασκευή κοσμημάτων στο χέρι, ζωντανή.

Ο 72χρονος, μπορεί να εντοπίσει τις ρίζες της οικογένειάς του στην εν λόγω «βιομηχανία» πίσω έως το 1870. «Ανά τα χρόνια, από την οικογένειά μας, υπήρχαν περί τους 10 κοσμηματοποιούς στο νησί», δήλωσε στο «ABC».

«Κάποιοι ειδικεύονταν στην αργυροχοΐα και στην επικάλυψη θρησκευτικών εικόνων με ασήμι για τις εκκλησίες ή έκαναν διαφορετικά αντικείμενα με φιγούρες και κοσμήματα», επεσήμανε.
Ο ίδιος μαθήτευσε κοντά στον πατέρα του από μικρό παιδί, το κατάστημα του οποίου ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Ο πατέρας μου, μου έδωσε εργαλεία και άρχισε να με διδάσκει τη χρυσοχοΐα... Επίσης μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μαθήματα με έναν ζωγράφο για να μάθω πώς να σχεδιάζω», πρόσθεσε. Ο πατέρας του πλήρωσε και για τις σπουδές του στο γερμανικό σχολείο Pforzheim, ένα από τα πιο αναγνωρισμένα στον Κόσμο για την εκμάθηση της τέχνης.

Εκεί ακολούθησε ένα πιο σύγχρονο στιλ, παρόμοιο με του γλύπτη Alexander Calder ή του ζωγράφου Wassily Kandinsky. Η απομάκρυνση αυτή από την παράδοση προκάλεσε ρήγμα με τον πατέρα του. Άνοιξε δικό του κατάστημα στη Μεσαιωνική Πόλη το 1970. Οι δουλειές πάντως σήμερα δεν πάνε τόσο καλά. «Αυτή τη στιγμή, είμαι πολύ απογοητευμένος. Η σεζόν του 2018 είναι πολύ χαμηλά», είπε.

Αν και ο κ. Βασιλαράς ενθαρρύνει τα παιδιά του να ακολουθήσουν άλλες εργασίες, υπάρχουν ορισμένοι νέοι στη Ρόδο που διατηρούν την παράδοση ζωντανή. Οπως ο κ. Λευτέρης Σκρεπάλης, 43 ετών, ο οποίος διατηρεί κατάστημα στο κέντρο της Μεσαιωνικής Πόλης. Επίσης εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν χρυσοχόος.

«Έμαθα αυτή την τέχνη αργά κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας χωρίς να έχω στόχο να γίνω χρυσοχόος», δήλωσε στο «ABC». «Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε πολύ και ήθελα να εργαστώ στον χώρο».

Συμφωνεί πως οι παραδοσιακοί τρόποι κατασκευής κοσμημάτων πεθαίνουν λόγω της φορολογίας τα τελευταία χρόνια που έχουν καταστήσει την απόκτηση χρυσού περισσότερο ακριβή. Επίσης λόγω της ποικιλίας των προϊόντων που είναι διαθέσιμα στους τουρίστες στην Ελλάδα, τα οποία περιγράφει «περίπου τα ίδια παντού».

Αλλά ο κ. Σκρεπάλης συνεχίζει με την τέχνη του, καθώς πιστεύει πως έχει να κάνει με τη διατήρηση της παράδοσης ζωντανής. «Η παράδοση είναι η ιστορία μας και είναι σημαντικό να ξέρουμε από πού προερχόμαστε ώστε να μπορέσουμε να βρούμε πού θέλουμε να πάμε».

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet