Highlights
ΣΧΟΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ
Γελοιογραφία του Γιάννη Ιωάννου δημοσιευμένη στο πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό «Αντί», το 1977.
του Παναγιώτη Βέργου
Σχόλιο για το σχέδιο νόμου, που έχει τεθεί στη διαβούλευση στον ιστότοπο της ανοικτής διακυβέρνησης , www.opengov.gr , από πλευράς του Υπουργείου Εσωτερικών, με θέμα «Άρση περιορισμών για την εγγραφή στους ειδικούς καταλόγους εκλογέων εξωτερικού ( Τροποποίηση άρθρων 2 και 4 Ν. 4648/2019)».
Όψιμος ο πόνος για τους ομογενείς. Oι απόδημοι είναι άνθρωποι που επέλεξαν να φύγουν εξαιτίας πολιτικών, που δεν τους επέτρεπαν να ζήσουν ανθρώπινα στη χώρα μας και τώρα αυτοί που τους ώθησαν στη μετανάστευση κόπτονται τάχα για το δικαίωμα ψήφου τους.
Oι ομογενείς και τα παιδιά τους έχουν κι άλλες ανάγκες, όπως η ύπαρξη και στελέχωση ελληνικών σχολείων, κάτι για το οποίο η παρούσα κυβέρνηση δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον , όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις διαχρονικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πρόσφατες εκλογές η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να εξασφαλίσει την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος για τους εργαζόμενους στον τουρισμό ή τους φοιτητές. Τα πιο απλά όπως φαίνεται δεν γίνονται και πάμε στα «μεγάλα και δύσκολα».
Στη πρόβλεψη του νομοσχεδίου να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού από το τόπο κατοικίας χωρίς κανένα απολύτως κριτήριο, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και ότι το ελληνικό δίκαιο ιθαγένειας βασίζεται στο «δίκαιο του αίματος», δηλαδή στη δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από κάποιον ή κάποια που έχει έστω κι έναν μακρινό πρόγονο ελληνικής καταγωγής.
Πρόκειται για τυχοδιωκτική κίνηση της κυβέρνησης της ΝΔ και όσα από τα άλλα κόμματα ήθελε την ακολουθήσουν, καθώς δεν υπάρχει σε κανένα κράτος η δυνατότητα ψήφου χωρίς κανένα κριτήριο για τους κατοίκους εξωτερικού. Υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα πολύ πλατύ εκλογικό σώμα, που θα επηρεάζει το αποτέλεσμα ενώ δεν θα έχει καμία σχέση με τη χώρα και δεν θα έχει καμία συνέπεια των πολιτικών επιλογών που κάνει.
Με δυο λόγια το νομοσχέδιο οδηγεί δυνητικά στη διαμόρφωση ενός τεράστιου εκλογικού σώματος που θα καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις και που πιθανότατα δε θα υφίσταται τις συνέπειες της όποιας επιλογής. Είναι δεδομένο ότι μέσα σ' αυτό το απροσδιόριστο εκλογικό σώμα θα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που, αν κι αγαπούν την Ελλάδα, δεν έχουν κανένα κοινωνικό ή οικονομικό δεσμό μ' αυτήν. Μπορεί να μην την έχουν καν επισκεφτεί, ενώ η ζωή τους εξαρτάται και διαμορφώνεται στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες μια άλλης χώρας.
Όπως είναι αυτονόητο και ηθικά δίκαιο θα πρέπει να τεθούν όροι- άξονες και να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο.
Ο πρώτος είναι η ύπαρξη πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα.
Ο δεύτερος όρος-άξονας είναι η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας από τη χώρα, ή ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα.
Ο τρίτος όρος-άξονας είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία σε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, η οποία εγγυάται τη μυστικότητα και την εγκυρότητα της ψήφου.
Προφανώς οι προτάσεις αυτές του καλύπτουν και με το παραπάνω όσους έφυγαν ειδικά τα χρόνια της κρίσης, αλλά και πιο πίσω, διαμορφώνοντας ένα εκλογικό σώμα που προσομοιάζει με τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού στο εσωτερικό, αλλά και με τις ειδικές συνθήκες της μετανάστευσης.
Επιπλέον τα κριτήρια αυτά συνιστούν και διεθνή πρακτική, τα οποία επιδεικτικά αγνοούν διάφοροι. Γερμανία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ κλπ, για την ψήφο των δικών τους αποδήμων, βάζουν αντίστοιχα κριτήρια, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και πιο αυστηρά, πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες όπως είναι το Ισραήλ, και η Ιρλανδία που για ευνόητους λόγους απαγορεύουν εντελώς την ψήφο των δικών τους αποδήμων στις χώρες διαμονής.
