Μετά την ανακοίνωση των βαθμολογιών των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων καθώς και των σχολών που εισάγονται οι μαθητές και σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση, μαύρα σύννεφα καλύπτουν το πνευματικό και γνωστικό μέλλον της Πάτμου.

 

Συμμέτοχοι και συνένοχοι στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι πολλοί. Το Υπουργείο με τις συχνές αλλαγές συστημάτων και τη μη εφαρμογή μιας υπερκομματικής εκπαιδευτικής και διαχρονικής πολιτικής, οι γονείς των μαθητών που ενδιαφέρονται μόνο για τους μεγάλους βαθμούς, αδιαφορώντας αν τα παιδιά τους αξίζουν ή όχι, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι προσπαθούν μέσω δημοσίων σχέσεων να ικανοποιήσουν τις βαθμοθηρικές ορέξεις γονέων και μαθητών για ευνόητους λόγους, κυρίως για τη φροντιστηριακή πολιτική που εφαρμόζουν, με πολλαπλές επιπτώσεις.

Και αν στη δεκαετία του '60 εφαρμοζόταν το δόγμα του Pestalozzi «όλα για το παιδί» αυτό σήμερα έχει αλλάξει. Το σχολείο λειτουργεί ως φορέας κοινωνικοποίησης. Πρέπει να ξεκαθαρίσουν όλοι τι θέλουν και τι στόχο έχουν. Γνώσεις, βαθμό ή και τα δύο; Μαθαίνουν επίσης τα παιδιά στο σχολείο ότι όταν εργάζεσαι πληρώνεσαι ενώ συμβαίνει το αντίθετο σε διαφορετική περίπτωση.

Τι κάνουν λοιπόν τα παιδιά; Απλά δεν αξιοποιούν την πείρα των μεγαλύτερων και των σωστά εργαζομένων στον τομέα της παιδείας και παρασύρονται από τους ευκαιριακά ευρισκόμενους εκπαιδευτικούς στο νησί. Η όποια εκ των υστέρων αναγνώριση λαθών μόνο λύπη και απορία μπορεί να δημιουργήσει. Αποτέλεσμα είναι να στελεχώνονται οι υπηρεσίες με άτομα χωρίς γνώσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.

Και δημιουργείται το ερώτημα:

Τελικά τι κοινωνία θέλουμε;

Δυστυχώς εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων δεν υπάρχει οριοθέτηση εκπαιδευτικών και γνωστικών στόχων, μοιραία δε και επαγγελματικών.

Και σ' αυτό βέβαια συμβάλλει και η μονομερής ανάπτυξη του νησιού με το τουριστικό προϊόν.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια κάτι γινόταν. Δυστυχώς χρόνο με το χρόνο το κακό έχει χειροτερέψει και ευθύνη έχει και η πολιτεία. Διότι δεν μπορεί μαθητής που δεν ξέρει "να γράφει το όνομά του"για πολιτικούς και άλλους λόγους να περνά σε πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δεν είναι δυνατόν μαθητές με επίπλαστα άριστα να πηγαίνουν και να γράφουν λιγότερο από μονάδα. Και ενώ γονείς διαμαρτύρονται για χαμηλή προφορική βαθμολογία επειδή τα παιδιά «δήθεν» διαβάζουν δεν βλέπουμε να διαμαρτύρεται κάποιος για τους βαθμολογητές των πανελλαδικών εξετάσεων. Βλέπετε τα άλλοθι κάποτε τελειώνουν.

Εδώ υπεισέρχεται και η ευθύνη των εκπαιδευτικών. Η δικαιολογία «βάλε βαθμό γιατί έτσι γίνεται σ' όλα τα σχολεία» ικανοποιεί προσωρινά τον εγωισμό μαθητών και γονέων, αποδεικνύεται όμως μακροπρόθεσμα παγίδα, αφού υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες τους, παραιτούνται της συνολικής και αέναης εκπαιδευτικής προσπάθειας, θεωρώντας τον εαυτόν τους κορυφή που δεν επιδέχεται βελτίωση. Αποτέλεσμα να περνούν σε σχολές αμφιβόλου ποιότητας, βλέποντας το τυρί αλλά όχι τη φάκα αφού τα περιθώρια επαγγελματικής αποκατάστασης πλην ελάχιστων εξαιρέσεων είναι πολύ περιορισμένα.

Όμως η όποια έλλειψη γνώσεων αναγκάζει τους μαθητές ? φοιτητές είτε να τα παρατάνε, είτε να χρωστάνε πολλά μαθήματα, είτε να είναι αιώνιοι φοιτητές γιατί οι γνώσεις που απαιτούνταν στα Α.Ε.Ι. έπρεπε να είχαν αποκτηθεί από το Γενικό Λύκειο. Φυσικά δεν πάω σε κάποια σχολή απλά για να πω «πέρασα κάπου». Είναι δε αποδεδειγμένο ότι όποιος δεν έχει πάρει πραγματικές βάσεις από το σχολείο δεν καταφέρνει τίποτα. Φυσικά αν οι γονείς έχουν χρήματα να ξοδεύουν δεν υπάρχει λόγος. Δικά τους τα γένια δικά τους και τα χτένια. Εύλογα λοιπό τίθεται το ερώτημα: Τι θέλουν οι γονείς και οι μαθητές από το σχολείο;

Να παίρνουν γνώσεις ή να παίρνουν βαθμούς χωρίς γνώσεις, που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα;

Η σκληρή πραγματικότητα συνειδητοποιείται μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων βαθμολογιών και σχολών και ενώ στο σχολείο διαμαρτύρονται μόνο για βαθμούς μετά τ' αποτελέσματα επικρατεί ατέλειωτη σιωπή αφού τώρα πια δεν θα υπάρχουν αποδιοπομπαίοι τράγοι για να μπορέσουν να φορτώσουν τις όποιες ευθύνες για να μην φορτωθούν αυτοί, αυτές που τους αναλογούν. Στο σχολείο όποιος κάνει σωστά τη δουλειά του είναι ο παράνομος και ο καλός είναι αυτός που δεν την κάνει, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πόσο καλό ή μάλλον κακό κάνουμε έτσι στα παιδιά μας; Ο προβληματισμός είναι μεγάλος όπως επίσης είναι μεγάλο το ερώτημα «που βαδίζει η τοπική κοινωνία» και μάλιστα με τις συνθήκες που διαμορφώνονται αφού τουλάχιστον οι δύο επόμενες γενιές θα υποστούν τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που κάποιοι πολιτικοί δυστυχώς φρόντισαν να τους κληρονομήσουν.

Σήμερα δεν φτάνει μόνον η γνώση ενός αντικειμένου, αν θέλει κάποιος να επιβιώσει, αλλά μια γενικότερη μόρφωση η οποία μόνο με το διάβασμα, τη μελέτη και την έρευνα και όχι με εντρύφηση σε καφετερίες μπορεί να επιτευχθεί. Το νησί έχει ανάγκη από μικροβιολόγο, ακτινολόγο, παθολόγο, παιδίατρο και πολλές άλλες επιστημονικές ειδικότητες και δυστυχώς οι νέοι προτιμούν τις καφετερίες παρά την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Καλό θα είναι όλοι οι γονείς να περνάνε μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων από τον πίνακα ανακοινώσεων του Λυκείου, για να συνειδητοποιηθούν οι υποχρεώσεις ενός έκαστου καθώς και ότι χωρίς διάβασμα δεν καταφέρνει τίποτα. Η όποια αμέλεια ή εγκληματική ολιγωρία μπορεί να αποβεί μοιραία για μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς εν τέλει για την ίδια την τοπική κοινωνία. Είναι ανάγκη να καταλάβουν όλοι ότι πίσω από την ευημερία των αριθμών κρύβεται η δυστυχία των ανθρώπων.

Ότι πίσω από την επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων υπάρχουν τα προβλήματα μιας κοινωνίας. Όταν μάλιστα στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον τομέα της εκπαίδευσης. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και κοινωνία θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους. Διαφορετικά ούτε ανάπτυξη θα υπάρξει, ούτε οι στόχοι θα επιτυγχάνονται και η κοινωνία όλο και πιο πολύ θα βυθίζεται στην ανυποληψία και στη στασιμότητα. Η γνώση και η μάθηση πρέπει να είναι διαχρονική και διαχωρική η δια βίου παιδεία που λένε ? πέρα και πάνω από σκοπιμότητες και ασύμμετρες συμβατικότητες. Μαθητές με γνώσεις του σήμερα θα μετατραπούν σε γονείς με γνώσεις και μόρφωση του αύριο, συνεχίζοντας την εκπαιδευτική και μαθησιακή αλυσίδα επ' ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.

Να γιατί η παιδεία στην Πάτμο είναι θέμα παιδείας. Καιρός να ξυπνήσουν όλοι, πριν είναι πολύ αργά. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Η διάγνωση έχει γίνει. Καλό θα είναι να υπάρξει και η αντίστοιχη θεραπεία.