patmosweb330

elin330

aegeanlab

Παιδικά πατινιώτικα Χριστούγεννα!.

 

XRISTOGDENTRO

Από την εφημερίδα Πατμιακή .  Γράφει ο Θεολόγος Μαυρουδής

 

Όσο πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, τόσο η μνήμη μας ανακαλεί στιγμές της παιδικής μας ηλικίας στο νησί τη δεκαετία του '50 που συνδέονται με τις Άγιες μέρες.

 

---Ο ερχομός των Χριστουγέννων συνδυαζότανε με τις προετοιμασίες της ένδυσης των παιδιών. Παραγγέλλαμε τα ρούχα στο μακαρίτη το Χριστόφορο και τα παπούτσια στο Νικολιό του Κάπου που μας έπαιρναν τα μέτρα από τον Οκτώβρη, ώστε μέχρι τις γιορτές να προλάβουμε να κάνουμε και κάνα δύο πρόβες. Κι επειδή ήμασταν και λίγο ζωηροί, το Νικολιό, καλή του ώρα, μας έβαζε και πέταλα μπρος πίσω στο παπούτσι για να μη χαλάνε!. Έτσι, όταν περπατούσαμε, κάναμε θόρυβο σαν τα άλογα!..

 

---« Την καμπάνα του χωριού την ακούγετε παιδιά; Τι γλυκά σημαίνει, τι γλυκά σημαίνει, ντάν, ντάν, ντάν!..». Τέτοια τραγουδάκια μας μαθαίνανε οι αξέχαστες δασκάλες μας Θεολογία και Γεσθημανή στο δημοτικό της Σκάλας λίγες μέρες πριν τις Γιορτές και πάντα τα συνδυάζαμε με τις γραφικές φιγούρες των παπάδων της Σκάλας που «σήμαιναν» τις καμπάνες του Αι-Γιάννη και Αι Νικόλα με το σχοινί. Ποιος ξέχασε τον παπά Σεραφείμ, τον παπά Νικόλα και αργότερα τον π. Ιωακείμ; Σήμερα, ο ήχος της καμπάνας είναι ο ίδιος, με μια διαφορά: προέρχεται από ηλεκτρικά μέσα, αφού την καμπάνα με το σχοινί αντικατέστησε η ηλεκτρική καμπάνα..

 

----Όταν παιδιά μιας παλαιότερης, ή μάλλον προπολεμικής εποχής λέγανε τα κάλαντα σε κάποια σπίτια, που για τους νοικοκυραίους τους ήταν ανεπιθύμητα και δεν θέλανε να τους τα πουν, αυτοί χαμηλώνανε τη φλόγα της λάμπας και την ύψωναν πάλι όταν τα παιδιά κινούσανε να φύγουν!. Τότε τα παιδιά, έξυπνα και με χιούμορ, τραγουδούσαν στο μουσικό μοτίβο των καλάντων: «Είδαμε το φώς και χαμήλωσε, είδαμε το φώς και ιψύλωσε»!.

(από τις λαογραφικές διηγήσεις του Ζήσιμου Βιρβίλη).

 

---- Ένα πετεινάρι, ή παχουλή κότα ήταν το γιορτινό μενού ανήμερα των Χριστουγέννων, που μας έφερναν την παραμονή στο σπίτι οι κουμπάροι μαζί με ένα μπουκάλι λικέρ και μαντζουράνα. Για να φτουρήσει όμως για όλη την οικογένεια, την έκανε (αυγοκομμένη) σούπα με ρύζι η μητέρα, που τη σέρβιρε τσιγαρισμένη με λεμόνι στο τηγάνι και με τηγανητές πατάτες.

 

---- Αρκετές μέρες πριν τα Χριστούγεννα περιμέναμε με αγωνία τη «μπουλιστρίνα» μας, δηλαδή το δώρο-χαρτζιλίκι των γονιών και συγγενών με το οποίο θα ψωνίζαμε γλυκά από του Μιστοκλιού και του Αλέξανδρου, ή θα παίζαμε στο «τοιχάκι», η στις κοσάρες με τα καφάσια τα μανταρίνια του Βαραββά στην αγορά!.. Την παραμονή του Αι Βασιλιού μας άφηναν οι γονείς μας πάνω στην εταζέρα κάποια ψιλά και το πρωί που τα βρίσκαμε τρελαινόμασταν από χαρά, νομίζοντας ότι μας τα έφερε ο Αι-Βασίλης. Μόνο που κλαίγαμε γιατί προτιμούσαμε τα «τρυπημένα» και όχι τις δραχμές, νομίζοντας μέσα στην παιδική μας αφέλεια ότι ήταν.. καλύτερα!.

 

Εμείς, μεγάλοι πια σήμερα, που ζούμε μακριά αλλά με το όνειρο της Πάτμου, οι παιδικές αναμνήσεις των Χριστουγέννων κρατούν ζωντανή τη ζωή που ζήσαμε μικρά παιδιά σε μια άλλη εποχή στην Πάτμο, που δυστυχώς πέρασε χωρίς επιστροφή, αλλά όταν πλησιάζουν οι Άγιες αυτές ημέρες, τις αναπολούμε..