Επιτέλους ξεκίνησε το έργο της Αποκατάστασης των 2 Οστεοφυλακίων στο Νεκροταφείο Σκάλας, μετά από γενναία χορηγία γνωστού επιχειρηματία
του Νίκου Μελιανού
Ποιος είπε ότι θαύματα γίνονται μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ; Εμείς θα λέγαμε ότι συμβαίνουν καθημερινά, αρκεί να το πιστεύει κάποιος, και σε κάθε περίπτωση το Μάρτιο του 2025.
Σε επίσκεψη στο χώρο του κοιμητηρίου Σκάλας, διαπιστώσαμε την προσπάθεια που γίνεται από το δήμο για να βελτιωθούν οι χώροι στους οποίους είναι τοποθετημένα τα οστά φίλων, γνωστών και συγγενών, οι οποίοι προ πολλού έχουν εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο.
Χαιρόμαστε δε ιδιαίτερα, όσο και αν ακούγεται παράδοξο το γεγονός, επειδή έχομε κάνει αρκετά ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο χώρο τα τελευταία 10 χρόνια, πιστεύοντας ότι θα ίδρωνε το αυτί κάποιου, αλλά εις μάτην, με τα οποία παρουσιάζαμε τα χάλια που επικρατούσαν στους χώρους αυτούς - τα προπέρσινα Χριστούγεννα είχε πέρσι η οροφή στο κεφάλι κάποιας κυρίας που πήγε να θυμιάσει, αλλά και όταν έβρεχε που η οροφή πήγαινε ‘’ σιδεροβούλι,’’ δηλαδή έμπαζε νερά από παντού διοχετευόμενα μέσα στα κασελάκια με τα οστά.
Προ ημερών λοιπόν επισκεπτόμενοι το χώρο διαπιστώσαμε, αλλά και μας πληροφόρησαν ότι ξεκίνησαν οι εργασίες επίλυσης των όποιων προβλημάτων στους χώρους αρχικά μεταφέροντας τα οστά στον παρακείμενο χώρο, όπου ήδη επικρατεί το αδιαχώρητο αφού είναι ασφυκτικά γεμάτος.
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν, ότι έγινε θαύμα, προφανώς με ενέργειες του δήμου, αφού βρέθηκε χρηματοδότης- χορηγός - για την αποκατάσταση των χώρων, με σεβαστό ποσό, όμως δημιουργείται η απορία :
Αν δεν προσέφερε τα χρήματα ο περί ου ο λόγος σεμνός επιχειρηματίας με μεγάλη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, δε θα ξεκινούσαν οι εργασίες ανακατασκευής του χώρου ;
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν ότι ζήτησε να του υποβληθεί οικονομοτεχνική μελέτη, και θα αναλάβει την πλήρη αποκατάσταση και αναδιοργάνωση του χώρου, και μπράβο του. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που προσφέρει, σε όλους τους τομείς τοπικών, υπηρεσιακών δραστηριοτήτων, αλλά η τελευταία κίνηση αποτυπώνει και το σεβασμό του στους απελθόντας, δείγμα της κοινωνικής ανθρωπιάς του, αλλά και του ηθικού διαμετρήματος του, όπως και του σεβασμού του , αφού είναι γνωστό ότι οι νεκροί πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν οι ζωντανοί.
Αποδεικνύεται δε ότι η έμπρακτη αλληλεγγύη και η ευαισθησία , εκτός του ότι γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη, τους κατοίκους, αποτελούν και κοινωνικές αξίες.
Οι κάτοικοι εκφράζουν τις θερμές ευχαριστίες τους τόσο για το οστεοφυλάκιο, όσο και για την εν γένει προσφορά του, ευελπιστώντας, και είμαστε σίγουροι γιαυτό, και σε ανάλογη συνέχεια.
