Καλωμελέτα και ήλθαν αλλά και θα έρχονται οι αγωγές του Ελληνικού Δημοσίου.
του Νίκου Μελιανού
Στο τέλος Ιουλίου είχαμε αναφερθεί με εκτενές ρεπορτάζ στο γεγονός ότι μετά το Δεκαπενταύγουστο θα εστέλλετο το πακέτο των νέων αγωγών του Ελληνικού Δημοσίου κατά της Ιεράς Μονής, του Δήμου Πάτμου αλλά και εναντίον κατοίκων Πάτμου και παρά της διαβεβαιώσεις που είχαν εισπράξει αξιωματούχοι του Δήμου από την αρμόδια υπουργό σε συναντήσεις που είχαν στο αρμόδιο υπουργείο και σαν να μην έφταναν οι μέχρι τώρα αγωγές κατά Δήμου και Ιεράς Μονής
τώρα ήλθαν και κατά ιδιωτών όχι όμως της Πάτμου, αλλά κατοίκων των Αρκιών, 13 συγκεκριμένα από τους οποίους διεκδικεί 16.000 τετραγωνικά μέτρα (16 στρέμματα). Αλλά και κατά του Δήμου Πάτμου αφού με τρεις αγωγές ζητά από αυτόν να διαγραφούν εκτάσεις που δήλωσε στο κτηματολόγιο στην περιοχή του Αγίου Νικολάου και του Μέρικα συνολικής έκτασης 20.000 τετραγωνικών μέτρων (20 στρέμματα) ενώ εναντίον της Μονής με 6 αγωγές στις περιοχές ΓΡΑΒΑ,ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ, ΚΗΠΟΙ, ΣΑΨΙΛΑ, ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΛΥΚΕΣ ζητά να αφαιρεθούν 450 στρέμματα και να κατοχυρωθούν σε αυτό , ενώ κάνει και μία κύρια παρέμβαση κατά Μονής και ιδιώτη στην περιοχή ΔΙΑΚΟΦΤΙ, έκτασης 1453 τετραγωνικών μέτρων (τα ονόματα είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων).
Εκείνο όμως που προκαλεί απορία και ερωτήματα είναι το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχει βάλει μυαλό από τα απανωτά δικαστικά χαστούκια τα οποία εισπράττει κατά την αντίστοιχη εκδίκαση υποθέσεων αγωγών και αυτής. Γιατί άραγε οι πολίτες πρέπει να πληρώνουν άσχετους, ανίδεους και ανιστόρητους, γραφειοκράτες , οι οποίοι επικαλούνται, ότι προστατεύουν τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου; Εύλογα λοιπόν αναρωτιούνται:
Ποιος ή ποιοι θα μας προστατέψουν από τους εκάστοτε προστάτες;
Πάντως και αν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει αγωγή, ας κρατήσουν χαμηλούς τόνους επειδή στο επόμενο δίμηνο πρόκειται να επιδοθούν άλλες 200 (διακόσιες ) πάλι, κατά δήμου, Ιεράς Μονής αλλά και κατοίκων. Και αντί ο Δήμος Πάτμου να φροντίσει να μην περάσει το νησί στο ελληνικό δημόσιο δρώντας μαζί με τη Μονή, κυνηγά τους κατοίκους για δήθεν καταπατήσεις που κάνουν στη δημοτική περιουσία που στην ουσία δεν υπάρχει.Αλλά ακόμη και αν δεν είναι έτσι, ο δήμος στην προσπάθεια του να σώσει το δένδρο, χάνει ολόκληρο το δάσος.
Σε κάθε περίπτωση ο δήμος θα χρειαστεί να υπερβάλλει εαυτόν και να μην αφήσει στην άκρη λάθη και στρεβλώσεις του παρελθόντος αν επιθυμεί να συνεχίσει να κοιτάζει στα μάτια αυτούς που με αγωγές τώρα κυνηγά και φυσικά οι δημοτικοί σύμβουλοι, ιδιαίτερα του Κάμπου ως μελλοντικοί υποψήφιοι και να μπορούν να βγαίνουν από το σπίτι τους και να έχουν θετικά αποτελέσματα στις όποιες εκλογικές διαδικασίες στις οποίες πρόκειται να εκτελούν,
Άλλως ας κάτσουν στ΄αυγά τους σιγοψιθυρίζοντας το γνωστό πια: «σιγά τα ωά». Αλλά κάποτε θα πρέπει να τα σπάσουν σε σύγκρουση. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η αγγλική παροιμία που λέει: « Δεν μπορεί να κάνεις ομελέτα, αν δεν σπάσεις αυγά». Όσο βέβαια κερδίζει το μοναστήρι τις δίκες στις αίθουσες των δικαστηρίων όλα θα είναι καλά. Ωχριά όμως κάποιος στη σκέψη να συμβεί το απευκταίο αντίθετο. Τότε ίσως υπάρξει πρόβλημα .
Όμως μέχρι τότε: «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου…»
