Ακούστηκαν
Τη χαριστική βολή στο νησί, θα δώσει η υπαγωγή μας στο Λιμενικό Ταμείο της Κρήτης.
Δημιουργήθηκε : Παρασκευή, 01 Ιουλίου 2011 13:34 Γράφτηκε από τον/την Γιώργος Καρακατσάνης
Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει τα δημοσιεύματα για την εφαρμογή του «λιμενικού Καλλικράτη», δηλαδή του σχεδίου της κυβέρνησης να συνενώσει τους οργανισμούς λιμένων και τα λιμενικά ταμεία σε τέσσερα «λιμενικά συστήματα».
Για παράδειγμα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες υπάρχει η σκέψη να συγχωνευθεί ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς με τους φορείς διαχείρισης των λιμανιών της Ραφήνας και του Λαυρίου στο Αττικό Λιμενικό Σύστημα. Αντίστοιχα, στην περιοχή μας προβλέπεται η συγχώνευση όλων των λιμενικών ταμείων των νησιών του Αιγαίου και η υπαγωγή τους στο «λιμενικό σύστημα» του Ηρακλείου.
Όπως είναι γνωστό, σήμερα τη διοίκηση και διαχείριση των λιμένων των νησιών του βορείου συγκροτήματος της Δωδεκανήσου (Πάτμος, Λέρος, Λειψοί και Αγαθονήσι) ασκεί το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πάτμου (ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π.), το οποίο ιδρύθηκε το 2003, όταν διασπάσθηκε το ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου. Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια που μεσολάβησαν το ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. αποδείχθηκε αδύναμο να ασκήσει τις αρμοδιότητές του με αποτελεσματικό τρόπο. Το γεγονός αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μας κυρίως στην παντελή έλλειψη κατάλληλης στελέχωσής του, αφού όταν το ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου διασπάσθηκε, ουδείς υπάλληλός του μετατάχθηκε στο ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. Μάλιστα, όπως δημοσίως έχει δηλώσει ο τότε Δήμαρχος Πάτμου κ. Καμπόσος, το μόνο που παρέλαβε από το ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου ήταν μία σφραγίδα και μερικοί φάκελοι, ορισμένοι από τους οποίους αφορούσαν χρέη σε κατασκευαστικές εταιρείες. Για χρήματα ούτε λόγος να γίνεται...
Αναγκαστικά, λοιπόν, από την ίδρυσή του και μέχρι τα τέλη του 2005 το ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. λειτούργησε χωρίς κανέναν μόνιμο υπάλληλο και εξυπηρετείτο από υπαλλήλους του Δήμου Πάτμου, ενώ τα επόμενα τρία χρόνια λειτούργησε με μία νεοδιόριστη διοικητική υπάλληλο. Μόλις στα τέλη του 2008 στη δύναμή του προστέθηκαν άλλοι δύο νεοδιόριστοι μόνιμοι υπάλληλοι, μία διοικητική κι ένας μηχανικός. Αναπόφευκτη συνέπεια της δραματικής υποστελέχωσης του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π., τόσο σε διοικητικό, όσο και σε τεχνικό προσωπικό, αλλά και της άρνησης άλλων φορέων με οργανωμένες υπηρεσίες να συνδράμουν σε μόνιμη βάση το έργο του, υπήρξε η αδυναμία του να εκτελέσει τα έργα που έχουν ανάγκη τα νησιά της περιοχής ευθύνης του, αλλά ακόμα και να αντιμετωπίσει προβλήματα λειτουργίας και συντήρησης των λιμένων αρμοδιότητάς του. Σε όσα έργα εκτελέστηκαν με την υποστήριξη άλλων φορέων (π.χ. Καταφύγιο Τουριστικών Σκαφών στη Νετιά και Γ΄ φάση λιμένα Λειψών), ο ρόλος του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. υπήρξε καθαρά υποστηρικτικός. Από την άλλη πλευρά, ο Δήμος Πάτμου εκμεταλλευόμενος την στέγαση του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. στο δημαρχιακό του κατάστημα επιφορτίζει μέχρι και σήμερα τους υπαλλήλους του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. με την διεκπεραίωση και προώθηση δικών του υποθέσεων.
Η κατάσταση αυτή ώθησε τους υπόλοιπους τρεις Δήμους που μετέχουν στο ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. στο συμπέρασμα ότι ελάχιστες προσδοκίες μπορούσαν να τρέφουν από αυτό και να προσπαθήσουν μόνοι τους να διαχειριστούν τα λιμάνια τους και να προγραμματίσουν τα λιμενικά έργα που θεωρούσαν ότι έχουν ανάγκη τα νησιά τους. Άλλωστε, το ζήτημα της ανάπτυξης των λιμενικών υποδομών των νησιών (και ιδιαίτερα όσων στερούνται άλλου συγκοινωνιακού μέσου) αποτελεί μείζονα προτεραιότητα των οικείων δημοτικών αρχών, την οποία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένες να εκχωρήσουν σε άλλον φορέα, ιδιαίτερα όταν αυτός δεν προσφέρει ιδιαίτερα εχέγγυα αποτελεσματικότητας. Τα πλέον πρόσφατα παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτή την άποψη είναι:
1) Η υποβολή αιτήσεων από τον Δήμο Λέρου για ένταξη στο Π.Ε.Π. Κρήτης και Νήσων Αιγαίου 2007-2013 δύο λιμενικών έργων στη Λέρο (προμήθεια και εγκατάσταση πλωτών προβλητών στα Άλιντα και το Παντέλι, καθώς και κατασκευή νέου λιμενοβραχίονα στην Αγία Μαρίνα). Είναι χαρακτηριστικό ότι η διοίκηση και τα στελέχη του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. πληροφορήθηκαν την υποβολή αυτών των αιτήσεων από τις απορριπτικές Αποφάσεις του Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα του Προγράμματος ΔΙΑΥΓΕΙΑ, αφού όχι μόνο δεν ζητήθηκε η συναίνεση του ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. για την πραγματοποίηση των ανωτέρω έργων, αλλά ούτε καν εστάλη σε αυτό έστω ένα ενημερωτικό έγγραφο.
2) Η ανάθεση μελετών λιμενικών έργων από τον Δήμο Λειψών σε ιδιώτες μελετητές και η εκ των υστέρων αίτηση για συγχρηματοδότησή τους από το ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π.
3) Οι Αποφάσεις του Δ.Σ. Αγαθονησίου περί καθορισμού χώρου στάθμευσης στο λιμάνι ή περί καθορισμού τελών παροχής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος σε ελλιμενισμένα σκάφη.
Δυστυχώς, αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και σε άλλα λιμενικά ταμεία της περιοχής μας, τα οποία αντιμετωπίζουν παρόμοια ή και οξύτερα προβλήματα από το ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. Είναι χαρακτηριστικό ότι π.χ. το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Μήλου δεν διαθέτει έως και σήμερα κανέναν μόνιμο υπάλληλο και εξυπηρετείται από εποχιακούς συμβασιούχους.
Θα μπορούσε, όμως, η απάντηση στο πρόβλημα αυτό να είναι η κατάργηση μικρών λιμενικών ταμείων όπως το ΔΗ.ΛΙ.ΤΑ.Π. και η υπαγωγή των λιμανιών του Αιγαίου στο «Λιμενικό σύστημα Ηρακλείου»; Η πεποίθηση που έχει δημιουργηθεί στους κατοίκους των μικρών νησιών από το ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου είναι ότι αυτό έδωσε έμφαση στα προβλήματα των λιμένων των μεγαλύτερων νησιών (Ρόδος, Κως), ενώ η μέριμνά του για τα μικρότερα υπήρξε τουλάχιστον πλημμελής. Άλλωστε, η διάσπασή του εξέφρασε την ανάγκη ο φορέας διοίκησης των λιμένων των μικρών νησιών να βρίσκεται πλησιέστερα σε αυτά, με την ελπίδα ότι θα ήταν και περισσότερο αποτελεσματικός. Η υπαγωγή των λιμανιών μας σε έναν οργανισμό με έδρα το Ηράκλειο φοβούμαστε ότι θα αποτελέσει «πλάνη χείρων της πρώτης» και θα δώσει την χαριστική βολή στα νησιά μας, αφού η έλλειψη απευθείας συγκοινωνίας με την έδρα του «Λιμενικού Συστήματος», θα μετατρέψει σε οδύσσεια ακόμα και την πραγματοποίηση μιας απλής αυτοψίας.
Για το λόγο αυτό, φρονούμε ότι εάν η κυβέρνηση έχει πράγματι αποφασίσει να καταργήσει τα υφιστάμενα λιμενικά ταμεία, η απάντηση στο ερώτημα πώς θα καταστεί αποτελεσματικότερη η διαχείριση των λιμένων των μικρών νησιών του Αιγαίου έχει δοθεί από την ζώσα πραγματικότητα. Θα μπορούσε, δηλαδή, να επισημοποιηθεί ό,τι ήδη συμβαίνει στην πράξη και μαζί με τις υπόλοιπες αρμοδιότητες να εκχωρηθεί στους νησιωτικούς δήμους και η διοίκηση και διαχείριση των λιμένων που βρίσκονται εντός των διοικητικών τους ορίων. Είναι πραγματικά παράλογο να θεωρούνται οι Δήμοι ικανοί να διαχειριστούν τα ζητήματα που έχουν σχέση με την υδροδότησή τους, την διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων τους, το οδικό τους δίκτυο κ.ο.κ., αλλά όχι τους λιμένες τους. Έτσι, με την προτεινόμενη λύση και η επιδίωξη της κυβέρνησης για κατάργηση κατά τεκμήριο αναποτελεσματικών φορέων θα επιτευχθεί, αλλά και τα λάθη του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν
