Το παρακατω δημοσίευμα 

Ορατόριο «Πάτμιος Εσπερινός» του Γιάννη Βλαχόπουλου με την ΚΑΜΕΡΑΤΑ στο 3ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής μουσικής Πάτμου». αποτελεί ᾱναδημοσίευμα Μνημόσυνο για το θάνατο του. 

Δημιουργήθηκε : Δευτέρα, 15 Σεπτεμβρίου 2003 03:00 | Γράφτηκε από τον/την Σμαράγδα Μουλιάτη

 Η κατάνυξη διαδεχόταν το μυστήριο και η ένταση την ηρεμία.

Πολλά συναισθήματα δημιούργησε σε ένα χώρο ιερό, μια από τις πλέον διαπρεπείς Ελληνικές ορχήστρες στην Ελλάδα η Καμεράτα, Ορχήστρα φίλων της Μουσικής. Με μαέστρο τον ιδρυτή της Αλέξανδρο Μυράτ, διεθνώς γνωστό και με επιτελείο 24 μουσικών εγχόρδων που υποστηρίζουν εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας ρεπερτόριο 400 ετών, παρουσίασαν:

 

Έργα Vaughan Williams ( 1872-1958). Kονσέρτο για δύο κιθάρες του Antonio Vivaldi με σολίστες το κορυφαίο ντουέτο κιθάρας στον κόσμο, Λίζα Ζώη και Ευάγγελο Ασημακόπουλο, spirituals του Morton Gould για άρπα, με τη σολίστα Maria Bildea την οποία απολαύσαμε και στις προηγούμενες διοργανώσεις .

 

Η έκπληξη όμως της συναυλίας, ήρθε στο τελευταίο μέρος της, με το έργο «Πάτμιος Εσπερινός» του συνθέτη Γιάννη Βλαχόπουλου ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους ζώντες μουσουργούς λόγιας μουσικής. Το έργο «Πάτμιος Εσπερινός» παρουσιάστηκε σε πρώτη Πανελλήνια εκτέλεση, ενώ σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση παρουσιάστηκε στο Βερολίνο το 1990, στη μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής της Κολωνίας.

 

Το ορατόριο «Πάτμιος εσπερινός», το κορυφαίο αυτό έργο με ψαλμούς του Δαυίδ, για ορχήστρα εγχόρδων, μπάσο κλαρινέτο, κρουστά, τσέμπαλο, απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές. Είναι εμπνευσμένο από το μαγευτικό τοπίο της Πάτμου, του νησιού της Αποκάλυψης και το θρησκευτικό εθιμοτυπικό της, του νησιού που ο συνθέτης ζει, εργάζεται, αλλά μοιράζεται με το Βερολίνο, εξαιτίας των μουσικών υποχρεώσεων του. Στην εισαγωγή του έργου του, περιέλαβε τους ήχους από τα κρουστά στο ξύλινο σήμαντρο, που κτυπούν οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Πάτμου πριν από κάθε πανηγυρικό εσπερινό ή λειτουργία. Εκτελεστής των κρουστών ο καλύτερος σολίστας, Δημήτρης Δεσύλας.

 

Το σήμαντρο ήταν αυθεντικό της Ιεράς Μονής. Τους ψαλμούς του Δαυίδ αφηγήθηκε ο Χρήστος Αμβράζης και τραγούδησε η μετζοσοπράνο Μαργαρίτα Συγγενιώτου.

Η υψηλού επιπέδου συναυλία της Καμεράτα, με μαέστρο τον Αλέξανδρο Μυράτ, ήταν η τελευταία του 3ου Φεστιβάλ Θρησκευτικής μουσικής Πάτμου και παρακολούθησε πολύς κόσμος ντόπιοι και ξένοι.

 

Την λήξη του 3ου Φεστιβάλ και την αναγγελία του επόμενου, έκανε ο δήμαρχος Πάτμου κ. Γρηγόρης Καμπόσος. Ευχές, συγχαρητήρια και δώρα στους εμπνευστές, οργανωτές του Φεστιβάλ, έδωσε ο ηγούμενος Πάτμου και ευχαριστήρια προς όλους και τους καλλιτέχνες, ο καλλιτεχνικός διευθυντής κ. Άλκης Μπαλτάς.

 

 Ο Γιάννης Βλαχόπουλος.  Αγαπούσε την Πάτμο και έμεναν  το μεγλύτερο μέρος του χρόνου με τη σύζυγό του κ. Μαρία Βλαχοπούλου στο σπίτι που έκτισαν στις Λεύκες. Έφυγε σε νοσοκομείο του Βερολίνου.Δεν πρόλαβε να γυρίσει στην αγαπημένη του Πάτμο όπου είχε προγραμματισμένη επιστροφή 17 Μαρτίου 2020. 

 

Στην σύζυγο του Μαρία και στον γιο τους θερμά συλλυπητήρια.

 

 

Από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ο  Γιάννης Βλαχόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, το 1939. Σπούδασε αρμονία στο Εθνικό Ωδείο με τον Μ. Βούρτση και αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση στο Ελληνικό Ωδείο με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου.

Το 1965 πήγε στην Καρλσρούη με υποτροφία της γερμανικής κυβέρνησης, όπου παρακολούθησε παραδόσεις μαθημάτων με τους Μεσιάν και Ζ. Βιλντμπέργκερ στην Μουσική Ακαδημία του Μπάντεν. [2] Μεταξύ 1966 και 1969 σπούδασε σύνθεση με τους σημαντικούς Γερμανούς μουσικοσυνθέτες Μ. Α. Τσίμερμαν (Bernd Alois Zimmerman) και Χ. Άιμερτ (Herbert Eimert). Ο τελευταίος μύησε τον Βλαχόπουλο στην ηλεκτρονική μουσική. 

 
Ο  Γιάννης Βλαχόπουλος, ήταν Βαθύτατα λυρικός.  

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχε διαμορφώσει εντυπωσιακά εκφραστικά μέσα, βασισμένα στη μελωδική γραμμή και την ενορχήστρωση, με δραματικές παρεμβολές στον ρυθμό, αναβιώνοντας το κλίμα της αρχαίας τραγωδίας.  Το σημαντικότερο, ίσως, έργο του Συμπόσιον, εμπνευσμένο από το φερώνυμο απόσπασμα του Πλάτωνα, έκανε πρεμιέρα την 1η Φεβρουαρίου 1984, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. 

Το έργο Διάλεξη-Σύνθεση που, στην ουσία, αποτελεί «κολάζ» ηλεκτρονικής μουσικής, μουσικής ιαπωνικού θεάτρου «Νο» και ελαφράς μουσικής, είναι μια καταγγελία του τεχνολογικού πολιτισμού και ποιητική νοσταλγία του παρελθόντος.

Κυριότερα έργα  
Σκηνική μουσική Επεξεργασία
Διάλεξη-Σύνθεση, για 3 αφηγητές, ηθοποιό, 2 χορευτές, πιάνο, κρουστά, συνθεσάιζερ και μαγνητοταινίες (1971-2)
Χορός, μουσική μπαλέτου για φλάουτο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο, κρουστά, τσέμπαλο, πιάνο και τρομπέτα (1976-7)
Vernissage, για μαγνητοταινίες, μπαλέτο (1977-8)
Φωνητικά έργα  
Άρνησις, για βαρύτονο, όμποε, βιολοντσέλο, όμποε και ηλεκτρικό όργανο, τσελέστα, κρουστά και τύμπανα (1975)
Καθρέφτης, αλεατορική μουσική χωρίς κείμενο, για σοπράνο, μεσόφωνο, βαρύτονο και 12 όργανα (1968-9)
Σαπφώ, 26 αποσπάσματα της Σαπφούς, για μέτζο, πίκολο φλάουτο, φλάουτο άλτο, κρουστά και πιάνο (1981-3)
Στάχυα, για μέτζο και πιάνο (1989)
Μυστικός Δείπνος, για μικτή χορωδία και ορχήστρα (1991-2)
Ορχήστρα  
Συμπόσιον, κοντσέρτο για σολίστ σε 6 ημισφαιρικά τύμπανα και μεγάλη ορχήστρα (1976-7)
Αστερίας, για μικρή ορχήστρα, πιάνο και κρουστά (πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Desnos, 1981)
Κβάντουμ  
Μονόλιθος (1985-6)
Μάγμα, για μαρίμπα και μεγάλη ορχήστρα (1986-7)
Ηλεκτρονική μουσική Επεξεργασία
Αντιμεταθέσεις, για μαγνητοταινία (1966-7)
Κοντσέρτο για πιάνο και μαγνητοταινία (1973)
Μορφές, για μαγνητοταινία (1974)
Μουσική δωματίου Επεξεργασία
Διαλογισμός, για βιολί και πιάνο (1963)
Τρία Μικρά Κομμάτια, για πιάνο (1964)
Ντούο για φλάουτο και πιάνο (1965)
Αναμνήσεις, σεξτέτο για κλαρινέτο, κλαρινέτο μπάσο, κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, βιολί και βιλοντσέλο (1967)
Αδιέξοδος, για πιάνο, δύο εκτελεστές κρουστών και μαγνητοταινία (1973)
Άριες, για φλάουτο, κλαρινέτο, τούμπα, βιολί, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο και πιάνο (1978)
Τρίο για φλάουτο, βιολοντσέλο και πιάνο (1991)
Sacre-Coeur, για πιάνο (1993)


Βιβλιογραφία Επεξεργασία
Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1991, τόμος 14, σ. 426
Αλέκα Συμεωνίδου, «Λεξικό Ελλήνων Συνθετών» (ΛΕΣ), εκδόσεις Νάκας, 1995