του Νίκου Μελιανού

Με 109 νέα ποιήματα και με ένα καλαίσθητο εξώφυλλο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγγελάκη η νέα ποιητική συλλογή του ιατρού καρδιολόγου – ποιητή Αριστογείτονος ( Άρη )Χαραλαμπάκη στην οποία ο ποιητής είναι πιο αποκαλυπτικός, πιο ώριμος και σοφότερος από το παρελθόν, αφού καταφέρνει και μεταπλάθει με θαυμαστό τρόπο την πνευματική σύλληψη σε ποιητική δημιουργική αποτύπωση απ’ όπου αναβρύζουν ο πλούτος των πολυσημείων και των πολλών νοημάτων, τα οποία δημιουργούν το φόντο των επί κεφαλής τίτλων της ποιητικής συλλογής.

Σ’ αυτήν την ποιητική πανδαισία ο δημιουργός ταξιδεύει πατώντας ισόρροπα σε 2 βάρκες, χωρίς να κινδυνεύει να βυθιστεί, καταμεσής του αχανούς πνευματικού πελάγους, την ουράνια και τη γήινη, πηγές από τις οποίες αντλεί τα θέματα της παραγωγικής δημιουργικότητας του. Μελετώντας όμως επιμελέστερα τα ποιήματα της συλλογής, διαπιστώνεις ότι σε αυτή που διεισδύει περισσότερο είναι η ουράνια ( ζωή – θάνατος, Θεός – αθανασία ) και αυτό μόνο τα άτομα εκείνα τα οποία γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, μπορούν να ερμηνεύσουν. Αυτό είναι ευδιάκριτο στην αρχική αφιέρωση της συλλογής, όπως και στο πρώτο ποίημα της Η ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ που είναι και ο τίτλος της, έχοντας οδηγό την ουρανοπυξίδα και το κλάμα των αστεριών στις απόκρυφες διαδρομές τους, αλλά και ‘’ οι απόντες μας ‘’και αλλού ‘’ οι αύρες των απόντων ‘’ καθώς και ‘’το βάρος του Σταυρού ‘’.

Η καρδιά των ποιημάτων του χτυπάει σε επίγειους ποιητικούς ρυθμούς, λίγο πριν ξεκινήσει την ατέρμονη πορεία του στους ουράνιους τόπους στους οποίους προσπαθεί να συναντήσει την αθανασία την οποία και τελικά πετυχαίνει, αφού μετά την καθιερωμένη χειραψία μαζί της, αφήνει να ξετυλιχτεί η ατμόσφαιρα τη ποιητικής σκέψης περνώντας μέσα από τους δύσβατους ουράνιους δρόμους και ατραπούς. Ειδικά οι μύχιες σκέψεις του ποιητή που παραλλαγμένες συναντήσαμε στην τελευταία και άκρως επιτυχημένη συλλογή του, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ξεκίνημα με την αμφιβολία και με αυτόν τον τρόπο φεύγει από τους στενούς δρόμους της καθημερινότητας και ανεβαίνει σε δυσθεώρητα ύψη ποιητικής δημιουργίας, στο διάβα των οποίων θα καταγράψει με την ενορατική ποιητική του τα πάντα που έχουν σχέση τόσο με τα επίγεια όσο και με τα επουράνια.

Γενικά η ποίηση του Άρη Χαραλαμπάκη είναι μια κραυγή που πρέπει ν’ ακουστεί στην εποχή μας..Είναι ο λόγος που σε κάνει να λυτρωθείς και να γίνεις ικανός για κάποιο καλύτερο μέλλον με αναζητήσεις που αντηχούν την ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ.
Μια σπάνια μεταμοντέρνα ποιητική δημιουργία δυσεύρετη στο ποιητικό γίγνεσθαι, που σε κάνει να ρουφάς ασταμάτητα και να διαβάζεις – μελετάς ξανά και ξανά, ένα προς ένα τα ποιήματα της συλλογής.

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet