Ο Ματθαίος Μελιανός πρώην δήμαρχος και Σχολάρχης της Πατμιάδος, όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνεται πως είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον τόπο. Ένα άτομο σεμνό το οποίο όπου και αν εκφραστεί, είτε στην προσωπική του ζωή, είτε στην προσέγγιση του με τον κόσμο και τα Μ.Μ.Ε, εντυπωσιάζει με την ευγένεια, τη μόρφωση και τις γνώσεις του για το νησί μας το νησί που βίωσε σαν παιδί σαν έφηβος σαν απλός πολίτης σαν μέλος συλλόγων και σαν δήμαρχος. Ένας άνθρωπος που ρωτώντας τον μαθαίνεις και μαθαίνει και ο αναγνώστης για το νησί και τις παραδόσεις του με εγκυρότητα και γνώση. Τον προσεγγίσαμε και μάθαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Στο πρώτο μέρος που δημοσιεύεται παρακάτω μιλάει για παράδοση. Στο δεύτερο μέρος που θα δημοσιευτεί στο επόμενο, έχει ακόμα πιο ενδιαφέρονται πράγματα για το μέλλον του, που όλοι περιμένετε να μάθετε. H Πάτμος εξακολουθεί να ελκύει επισκέπτες σαν Θρησκευτικό νησί;- Η Πάτμος εξακολουθεί να είναι η Ιερουσαλήμ του Αιγαίου, το ιερό νησί… Ας μη μας διαφεύγει ο λόγος του Οσίου Χριστοδούλου που είπε: Στο Σινά δόθηκαν οι εντολές του Θεού, αλλά στην Πάτμο ολοκληρώθηκε η χάρις του. Γι’ αυτό προτίμησε να μείνει και να χτίσει το Μοναστήρι στην Πάτμο αυτός ο ασκητής και σοφός άγιος. Επομένως όχι μόνο ο ιερός χαρακτήρας και η ιερή φυσιογνωμία του νησιού μας δεν χάθηκε, αλλά γίνεται ολοένα και πιο γνωστή όχι “τουριστικά” αλλά με την πλήρη σημασία του όρου. Το ιερό νησί της Πάτμου. Βλέπουμε να καταφθάνουν οι πολυπληθείς επισκέπτες όχι απλώς σαν τουρίστες αλλά σαν προσκυνητές. Περιοχές με μεγαλύτερες παραλίες, με μεγαλύτερα ξενοδοχεία, εστιατόρια κ.ά. μπορεί να βρει αλλά μόνο στην Πάτμο θα βρει, εκείνα που δεν βρίσκει αλλού.Σίγουρα η Πάτμος είναι ένας μοναδικός προορισμός αλλά απ ότι δείχνουν τα στοιχεία, ο τουρισμός δεν έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. - Ναι. Δεν έχει διευρυνθεί ποσοτικά, αλλά ποιοτικά έχει πολύ καλή εξέλιξη. Πιστεύω ότι αν όλες οι αρχές και ο καθένας ξεχωριστά προσέξουμε τον τόπο μας, το νησί, τη γειτονιά μας, την αυλή μας , όλα θα πάνε καλύτερα. Προχτές κουβεντιάζαμε με ένα δημοτικό σύμβουλο και μου είπε: “Δεν προλαβαίνουμε στο θέμα της καθαριότητας” και έχει δίκιο. Παλιά βγαίνανε οι γυναίκες σκουπίζανε και ασβεστώνανε. Έχει σημασία για τον τόπο και την παράδοση. Δυστυχώς όμως απεμπολίσαμε τις παραδόσεις μας. Χτες ήτανε το Γενέθλιον του Ιωάννη του Προδρόμου και του Αγίου Γιαννιού του Κλείδωνα . Κανονικά προχτές το βράδυ θα έπρεπε να ανάψουμε τις αφωτάρες… Όταν ήμασταν παιδιά πηδούσαμε τις αφωτάρες και το σταμνί μας με τα κλειδιά για να βρεθεί γαμπρός κλπ. Με πολύ χαρά είδαμε να αναβιώνει στον Κάμπο ο θεσμός της παραμονής της Αναλήψεως. Σύμφωνα με την παράδοση ανάβαμε φωτιές και βλέπαμε στον ουρανό, να δούμε να αναλήβεται ο Χριστός και μάλιστα την ώρα που χτυπούσε η καμπάνα του Μοναστηριού στις τρεις στον εσπερινό, τρέχαμε όλοι να νιφτούμε, να πλύνουμε το πρόσωπό μας. Ήταν μια συμβολική κίνηση, O Xριστός αναλαμβάνετε στους ουρανούς αλλά όπως πλενόμαστε εξωτερικά, με τον τρόπο αυτό θα καθαρίζαμε και εσωτερικά. Βέβαια δεν συμφωνώ με τη μορφή που πήρε ένα πανηγύρι στην παραλία με κρασί και μεζέδες. Δεν νομίζω ότι ήτανε στις παραδόσεις μας. Το πώς το συνδυάσαμε με το ποτό, χορό και κρασοπότηρο δεν μπορώ να το ερμηνεύσω. Και τις αποκριές… Η Πάτμος είχε μια μακρά και ωραία παράδοση τις Αποκριές… Όλα τα παιδιά μασκαρευόμαστε. Ήταν οι κοκάλες με τους τουμπανάδες κτλ. Όλη η Πάτμος πανηγύριζε. Τώρα θέλαμε τους ξυλοπόδαρους από την Αθήνα. Είναι μια φροντίδα που έχει ο πολιτιστικός σύλλογος αλλά δεν είναι στις παραδόσεις του νησιού μας. 1η Ιουλίου, είχαμε το πανηγύρι των αγίων Αναργύρων στους “Κήπους.” Ποιο πανηγύρι; Χάθηκε. Όλη η Χώρα, όλη η Πάτμος πήγαινε. Εκεί κατεβαίνανε οι καφετζήδες, απλώνανε τα τραπέζια τους, τις τάβλες, τις ταμετζάνες τους, με τα μουλάρια και τα γαϊδο

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet