Του Νίκου Μελιανού

Αυτές και τόσες άλλες ευχές ακούστηκαν πριν από μερικές ημέρες στο λυκαυγές του νέου ενιαυτού (Ανατολή του νέου έτους) και αποτυπώνουν την επιθυμία όλων για καλύτερες ήμερες. Ημέρες που γνώρισαν και δεν γνώρισαν και που είναι σίγουρο πως οι επερχόμενες γενεές δεν πρόκειται να γνωρίσουν αλλά και δεν θα έχουν την διάθεση ν' ανταλλάξουν ευχές μέσα στη δίνη των οικονομικών προβλημάτων που μας φόρτωσαν οι πολιτικοί κάθε είδους και προελεύσεως - ειδικά αυτοί που άσκησαν εξουσία - υποσχόμενοι καλύτερες ημέρες κρατώντας όμως οι ίδιοι για τον εαυτό τους τις καλύτερες νύχτες. Με κάθε είδους διασκέδασης απόρροια των μεγάλων οικονομικών ποσών τα οποία φρόντιζαν επιμελώς να καλύπτουν είτε με καταθέσεις ποσών σε ξένες τράπεζες, είτε με μίζες, είτε δημιουργώντας of shore εταιρείες, είτε μένοντας ατιμώρητοι για παραβατικές συμπεριφορές καλυπτόμενοι πάντα από τον κατάπτυστο νόμο «περί ευθύνης υπουργών».

Πως όμως θα είναι καλός και αίσιος ο νέος χρόνος, μέσα σε μια Ελλάδα που στενάζει κάτω από το βάρος των οικονομικών προβλημάτων; Πως θα ζήσει ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο φοιτητής με αυτή τη λαίλαπα μέτρων που μας επέβαλαν αποφασίζοντας πριν από εμάς , για όλους εμάς και χωρίς εμάς;

Η όποια δικαιολογία και η μετατόπιση ευθυνών στις ορέξεις, επιδιώξεις και απαιτήσεις Τρόικας, Ευρωπαϊκής ένωσης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μόνο θυμηδία προκαλεί αφού όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Έδωσαν χρήματα και τα θέλουν πίσω. Αν εμείς τα κάναμε αντί επενδύσεις, ψήφους, εταιρείες, επιδοτούμενα ξενοδοχεία, αγροτικές φεράρι, ή καθαρά ψηφοθηρικές πολιτικές πρόσληψης ημετέρων αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Και είναι στ' αλήθεια ντροπιαστικές οι εικόνες της τηλεόρασης με τους Έλληνες αστέγους σε παγκάκια ή στο δρόμο, με τα συσσίτια, με το ψάξιμο σε κάδους σκουπιδιών για λίγη τροφή, με αυτοκτονίες λόγω οφειλών αλλά και χαμένης αξιοπρέπειας.

Και είναι ν' απορεί κάποιος με τον ωχαδερφισμό κάποιων πολιτικών οι οποίοι ενδιαφέρονταν και πιθανόν να ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα. Τα ερωτήματα βέβαια και στο νέο χρόνο είναι αμείλικτα. Γιατί πάντα ο φτωχός, ο μικρομεσαίος, ο μισθοσυντήρητος, ο συνταξιούχος να είναι τα μόνιμα θύματα που πληρώνουν, ενώ οι μεγάλοι φοροφυγάδες και οι καταθέτες του εξωτερικού μαζί με τους πολικούς πάτρωνες τους να μένουν στο απυρόβλητο; Τα τραγελαφικά γεγονότα που ακλούθησαν μετά την αποκάλυψη της περίφημης λίστα Λαγκάρντι, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω γραφθέντα και λεχθέντα. Έχουν στραγγαλίσει την Ελλάδα και ενώ τη βλέπουν να πνίγεται δε σπεύδουν να βγάλουν τα θηλιά από το λαιμό της. Οι όποιοι πολιτικοί ανταγωνισμοί για την καρέκλα μόνο θλίψη προκαλούν. Άραγε δεν αισχύνονται κάποιοι όταν προσλαμβάνουν και μισθοδοτούν ως υπαλλήλους της βουλής κομματικούς φίλους και συγγενείς με παχυλούς μισθούς; Ή όταν υπουργοί, βουλευτές ή υποψήφιοι πρωθυπουργοί να έχουν πάρει μίζες πολλών εκατομμυρίων ή μάλλον δισεκατομμυρίων, να είναι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα, κάποιοι να μη φορολογούνται και να μην κατάσχονται τα παρανόμως αποκτηθέντα και βεβαιωθέντα εισοδήματα; Ποιος στ' αλήθεια θα δώσει το παράδειγμα; Εύλογα ο λαός τους βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι. Όλοι το ίδιο είναι.

Στο νέο χρόνο εκτός των άλλων, πλήγμα θα είναι για την Ελλάδα, η μαζική φυγή χιλιάδων νέων στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και το δυστύχημα είναι ότι μεταξύ αυτών υπάρχουν και λαμπροί επιστήμονες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη μελλοντική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.

Ας γυρίσουμε νέα σελίδα στον καινούριο χρόνο. Τι περιμένει, τι ευελπιστεί και τι εύχεται κάθε Έλληνας;

Η πολύπαθη και βασανισμένη Ελλάδα να ξαναβρεί το δρόμο της, να μην της καταρρακώνουν την όποια αξιοπρέπεια που της έχει απομείνει ούτε να καταπατείται ο ανθρωπισμός της.

Να σταματήσουν οι αεροψεκασμοί που σκοπό και στόχο έχουν την αποχαύνωση και την αδρανοποίηση αλλά και την καταστολή και πρόληψη των όποιων αντιδράσεων ενάντια στα φονικά μνημόνια (ημερήσιος τύπος) ενισχύοντας έτσι το ρόλο του Μεσσία, τη λεοντή του οποίου έχουν φορέσει ορισμένοι. Να μη μας στερούν τον αέρα. Είναι το μόνο αφορολόγητο που απέμεινε, μέχρις ότου φορολογηθεί και αυτός. Και αν δεν μπορούν να κάνουν τους έλληνες να ζουν αξιοπρεπώς, τουλάχιστον ας τους αφήσουν να πεθαίνουν αξιοπρεπέστατα. Και θα είναι το μόνο καλό που κάποιοι θα μπορούσαν να κάνουν γι' αυτόν τον πολύπαθο τόπο και τους κατοίκους τους.

Να σταματήσει η μετανάστευση, η πολιτική εκμετάλλευση, η κοροϊδία, το δούλεμα, το «δεν θα παρθούν νέα μέτρα» φυσικά μέχρι τα επόμενα, η οικονομική αφαίμαξη των πολιτών από τις τράπεζες οι οποίες πρέπει να αναλαμβάνουν τα οικονομικά επενδυτικά ρίσκα και να τα πληρώνουν από την τόσο μεγάλη κερδοφορία που είχαν και όχι τις λάθος επιλογές τους να τις φορτώνουν στην πλάτη του φτωχού κοσμάκη. Ίσως να μη γνωρίζουν την ιστορία με το γάιδαρο του Στρατή-Χότζα. Να μην πεθαίνουν άνθρωποι, επειδή δεν μπορούν ν' αγοράσουν τα φάρμακα, ούτε να πεθαίνουν στα νοσοκομεία ελλείψει κρεβατιών. Να μη γίνονται πιστευτά τα «άρρητα ρήματα» καρεκλοκένταυρων πολιτικών. Να σταματήσει η ΔΕΗ να μας «αλλάξει τα φώτα». Οι Έλληνες, ο περιούσιος λαός του Θεού, βρίσκεται ένα βήμα πριν από το χείλος του γκρεμού. Για πολλούς ήδη βρίσκεται στο κενό. Μακάρι σύντομα να βελτιωθούν οι καταστάσεις. Μακάρι....

Ευχή είναι στο νέο χρόνο να έχουμε την υγεία μας, όση φρόντισαν να έχουμε και όση μας έχει απομείνει.

Σε διαφορετική περίπτωση ο νέος χρόνος θα είναι:

Κακός, ψυχρός και ανάποδος.

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet