Συμπληρώθηκαν φέτος 74 χρόνια από την επίσημη ημερομηνία Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Βέβαια η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει νωρίτερα της 7ης Μαρτίου 1948 και πιο συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1946, όταν η διπλωματική μάχη για την ελευθερία των Δωδεκανήσων έφθασε στο ευτυχές τέρμα της.  

Στις 27 Ιουλίου 1946 πάρθηκε η απόφαση από τους υπουργούς των τεσσάρων μεγάλων Δυνάμεων στο Παρίσι για την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.

Η απόφαση επικυρώθηκε από το συνέδριο ειρήνης στο Παρίσι το Φεβρουάριο του 1947 καθώς και από την ιδιαίτερη συνθήκη ειρήνης Ελλάδας - Ιταλίας στις 15 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Την 31η Μαρτίου 1947 η προσωρινή αγγλική διοίκηση των νησιών παραδίδει επίσημα στον πρώτο Έλληνα στρατιωτικό διοικητή ναύαρχο Ιωαννίδη, τα νησιά και στις 7 Μαρτίου 1948 πραγματοποιείται η επίσημη τελετή ενσωμάτωσης της Δωσ/σου με την Ελλάδα, ύστερα από 639 χρόνια υποδούλωσης τους σε διάφορους κατακτητές όπως Ιωαννίτες ιππότες, Φράγκοι, Τούρκοι , Ιταλοί, Γερμανοί κ.λ.π.

Η ιστορία της Δωδεκανήσου είναι ζυμωμένη με την ελληνικότητα του Αιγαίου. Οι Έλληνες κυρίαρχοι αυτού του θαλάσσιου χώρου και γενικότερα του Μεσογειακού , από αρχαιοτάτων χρόνων, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να παίζουν σημαντικό ρόλο στην προνομιακή θέση που οι προπάτορες τους, τους κληρονόμησαν.

Σήμερα που τα μηνύματα των καιρών είναι εξαιρετικά δύσκολα, που η λογική έχει δώσει την θέση της στο συμφέρον και την ιδιοτέλεια , που η πατρίδα μας εξακολουθεί να είναι στο στόχαστρο των απαιτητών δυστυχώς σε όλα τα σύνορα της, χρειάζεται απ όλους μας περισσότερη περισυλλογή, σφιγμένη γροθιά, εθνική ενότητα και ανάστημα ελληνικό για να πείσομε, να δηλώσομε, το παρόν μας σε όλους τους τομείς δραστηριότητας και να φωνάξομε σε όλους εκείνους που επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία ότι αυτή η πατρίδα είναι δική μας, αυτές οι θάλασσες στην αλμύρα τους έχουν το αίμα και τον ιδρώτα τον δικό ,ας. Αυτές οι στεριές στην σπιθαμή τους, είναι ποτισμένες από το ΕΙΝΑΙ του Έλληνα, αλλά και του Δωδεκανήσιου επί χιλιετίες.

Αυτές λοιπόν οι θάλασσες είναι δικές μας, τα νησιά ακόμη κι αν είναι ξερονήσια , τα σύνορα μας , μικρά όπως έγιναν είναι δικά μας.
Έχομε πληρώσει ακριβά την ελευθερία μας για να την παραχωρήσομε στον πρώτο τυχόντας.
Μια ελευθερία , που δεν μας ήλθε σαν παραχώρηση, αλλά σαν ιστορική κατάκτηση. Χρέος δικό μας είναι να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους για μια Δωδεκάνησο, ακριβοδίκαια και ισόρροπα αναπτυγμένη και ευτυχή.
Για μια περήφανη Ελλάδα θεμελιωμένη στην τίμια δουλειά του λαού της.

Έτσι άλλωστε τιμούμε πιο σωστά τους νεκρούς και ήρωες των αγώνων της.

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet