Του Νίκου Μελιανού
Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού της Ελλάδας αλλά και τους εντός της Πάτμου αδιάφορους και λουφαδόρους μαθητές στο άκουσμα της είδησης από το στόμα του αρμοδίου υπουργού παιδείας "περί κατάργησης των πανελλήνιων εξετάσεων" και της εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα χωρίς αυτές, ερμηνεύοντας τη κατά το δοκούν.

Όλοι συμφωνούν πως οι εξετάσεις είναι από τα λίγα πράγματα στην Ελλάδα που λειτουργούν αντικειμενικά και πιθανή κατάργηση τους θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα περισσότερα από τα όποια οφέλη που αναμένονται. Γιατί το κύριο θέμα είναι όχι το πως θα μπαίνουν στις σχολές αλλά το πώς θα βγαίνουν, αν βγαίνουν, στο πώς δηλαδή θα πετιούνται έξω οι άχρηστοι οι οποίοι έτυχε να μπουν μέσα και μετά τα φόρτωσαν όλα στον κόκορα.
Μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία των σχολών αποδεικνύει το υπάρχον καθεστώς των αιωνίων φοιτητών με τις εξετάσεις, φανταστείτε να δείτε τι θα συμβεί χωρίς αυτές. Το 2003 λοιπόν σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά υπήρχαν 163.037 αιώνιοι φοιτητές και το 2014 328.742 αιώνιοι φοιτητές και πριν ακόμη η κυβέρνηση επαναφέρει το μέτρο της άρσης της απαγόρευσης παρακολούθησης των μαθημάτων σ' αυτούς. Αλλά ποιοί όμως το ζητάνε;                                                          Τι σημαίνει στ' αλήθεια κατάργηση των ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ;

Σημαίνει: υποβάθμιση του ρόλου του σχολείου αφού ο μαθητής θα κάνει τουρισμό και ο καθηγητής θα του σφραγίζει απλά το διαβατήριο του. Απαξίωση του καλού μαθητή που ενώ αυτός θα διαβάζει ο άλλος θα μετατρέπει την τάξη σε "χάβρα" η σε "υπνοδωμάτιο", ήδη κοιμούνται πάνω στα θρανία, θα προκαλούν ελαστικές συνειδήσεις στους εκπαιδευτικούς, ειδικά αν η βαθμολογία έχει σχέση με την επιλογή σχολής ή πόλης διαμονής - ήδη πιέζονται παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως οι καθηγητές φανταστείτε τότε τι θα γίνεται- οι καθηγητές που θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους μπορεί να είναι τα μαύρα πρόβατα, αν δεν υπάρχει έλεγχος από τη κεντρική εξουσία, ενώ οι άλλοι θα εξακολουθούν να κάνουν δημόσιες σχέσεις μέσω του σχολείου, να δίνουν θέματα στις εξετάσεις, να βαθμολογούν υπέρμετρα, να μην κάνουν μάθημα ασχολούμενοι με τα προσωπικά των μαθητών (υπάρχουν μαρτυρίες γονέων), να βάζουν εύκολα θέματα, να λένε τα SOS θέματα στους μαθητές, πουλώντας εκδούλευση σε μαθητές και γονείς οι οποίοι κάποτε θα πρέπει να πάψουν να είναι βαθμοθήρες και να γίνουν εραστές της γνώσης.
Να σταματήσει η οικειότητα, τουλάχιστον εντός σχολείου μαθητών-καθηγητών και η έδρα του καθηγητή να είναι τόσο ψηλά ώστε να μη κάνει διακρίσεις. Να αναβαθμιστεί ο ρόλος του καθηγητή και του σχολείου, να μάθει ο μαθητής στο λύκειο να ερευνά και όχι να τρώει στην τάξη, να μην βάφει τα νύχια, να μην κόβει την ψαλίδα ή να μην φτιάχνει μπούκλες, να ασχολείται με τη μόδα και από πάνω να θέλει να πάει και στο Πανεπιστήμιο. Άραγε τι θα κάνει;
Τι αντικείμενο θα μελετήσει; Από την έρευνα των αιωνίων φοιτητών που αναφέραμε διαπιστώθηκε ότι αυτοί κατέληξαν έτσι επειδή αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα των Α.Ε.Ι. που ήταν φυσικά ποιο απαιτητικά από το Λύκειο επειδή δεν παρακολουθούσαν ή δεν προσπάθησαν επαρκώς στο λύκειο.
Κατάργηση των πανελλαδικών σημαίνει ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ, επιβράβευση της τεμπελιάς, θρίαμβος του ωχαδερφισμού. Αλλά και αν συμβεί αυτό, ευθύνη θα έχουν οι γονείς, οι όποιοι γονείς, ως καταπιεσμένοι του χθες που οδηγούνται σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό και βλέποντας τι κάνει ή τι δεν κάνει στο διάβασμα το παιδί τους δαπανούν περιουσίες. Σήμερα οι ίδιοι γονείς στις πανελλαδικές εξετάσεις που αποτυγχάνουν οι μαθητές, λένε ότι φταίνε οι καθηγητές, στο σχολείο κάνουν λάθος οι βαθμολογητές του Υπουργείου κ.α. Το ζούμε κάθε χρόνο. Άραγε θα λένε το ίδιο και για το Πανεπιστήμιο. Γιατί αν δεν μάθεις στο Λύκειο πως θα παρακολουθήσεις στο Πανεπιστήμιο;
Κατάργηση λοιπόν των πανελλαδικών εξετάσεων και εισαγωγή σε σχολές Α.Ε.Ι. με το βαθμό του Εθνικού Απολυτηρίου, σημαίνει ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ κατά την οποία θα χαθεί και το παραμικρό ίχνος αξιοκρατίας, αφού ο καθηγητής θα είναι ο κριτής. Μόνο με ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ θα πρέπει να γίνεται η εισαγωγή και αυτό με τη προϋπόθεση ότι θα είναι ανώνυμες όπως γίνεται στις πανελλαδικές που το όνομα είναι κρυμμένο. Έναν αξιόπιστο και αξιοκρατικό θεσμό έχουμε στην χώρα μας, ας τον αλλάξουμε αλλά όχι να τον καταργήσουμε. Ας γίνονται εξετάσεις με τον ίδιο τρόπο σε επίπεδο σχολής για την εισαγωγή σε αυτήν. Δυστυχώς στην Ελλάδα ο κάθε υπουργός παιδείας θέλει να αναμορφώσει την παιδεία και να αφήσει το στίγμα του. Αυτό πλέον καταντάει απωθημένο!!! Και σ' αυτή τη χώρα, συνηθίσαμε πια τα θαύματα να τα διαχειρίζονται "μεταφυσικές δυνάμεις" και όχι οι άνθρωποι.
Νίκος Μελιανός

fΚοινοποίησέ το στους φίλους σου

Tweet